Wij hebben nog steeds gemengde gevoelens bij Anders Osborne’s Black eye galaxy, net als bij American patchwork.
Het talent van de man is immers nog altijd duidelijk herkenbaar, maar hij verwijdert zich muzikaal radicaal van New Orleans en trekt in de richting van de traditionele hardrock en daar zit muzikaal weinig finesse in….
Het interview over het schrijfproces voor Black eye gelaxy en de opvolger daarvan geeft in ieder geval enig inzicht over het hoe en waarom: Continue reading
De krant gaat het hier niet halen, maar in New Orleans is het wel groot nieuws: Lionel Batiste is overleden.
Batiste was de basdrummer en zanger van de Treme Brass Band, een van de beroemdste marching bands, en in New Orleans ook een publieke figuur.
De marching bands zijn een onmisbaar onderdeel van de muzikale traditie van New Orleans en deze necrologieën bewijzen Lionel Batiste liefdevol de laatste eer: Continue reading
New Orleans staat bekend als muziekstad, maar ook als stad waar je heel lekker kunt eten.
NPR’s Ann Powers begint haar column met het nomen van haar beste culinaire herinneringen, maar knoop daar al gauw schuldbewust muzikale herinneringen aan vast, inclusief filmpjes: Continue reading
De van oorsprong Zweedse zangeres/violiste Theresa Andersson kwam in 1990 naar New Orleans samen met zanger/gitarist Anders Osborne en bleef toen hun relatie strandde ten gevolge van Osborne’s drugsgebruik in 1998.
Ze speelde op veel platen van acts uit New Orleans mee en bracht in 1994 haar eerste cd uit. Inmiddels is ze aan de zevende toe: Street Parade.
Wij hebben de eerste vijf platen in de kast staan, maar lieten haar daarna glippen, doordat ze zo ongeveer op iedere cd totaal van stijl veranderde.
De thema’s op die nieuwe plaat interesseren ons echter zeer, terwijl Andersson ook voor het eerst sinds lang weer blazers gebruikt, een van onze andere voorliefdes.
Over die plaat wordt ze geïnterviewd: Continue reading
Toen Chaka Khan vorig jaar optrad in New Orleans, hoorde zij allerlei verschrikkelijke verhalen van vrouwen van wie de levens totaal in het honderd waren gelopen door Katrina en die daarvan nog altijd de gevolgen ondervonden.
Zij trok zich hun lot aan en samen met het festival waar zij had opgetreden en het Institute of Women & Ethnic Studies bood zij 150 vrouwen een programma van een jaar aan, gericht op werk, scholing en gezondheid.
Binnenkort volgt de bijbehorende graduation, maar of de vrouwen ook een diploma krijgen, weten wij niet….
De bedoeling is in ieder geval, dat die vrouwen weer andere vrouwen zullen helpen hun leven op orde te krijgen.
Dat Khan ook nog even kan praten over de songs die ze aan het opnemen is, is in ieder geval voor haar mooi meegenomen: Continue reading
Trombone Shorty is op zijn manier een soort ster in de VS en dat is voor een artiest uit New Orleans heel ongewoon, vooral ook doordat de meeste acts uit die stad daarvoor geen enkele moeite willen doen.
Hij promootte via NPR’s World Café’s Sense of place de muziek uit zijn eigen stad flink, waarbij veel klassiekers worden gedraaid. World Café’s Sense of place interviewde in dat veertig minuten lang durende programma ook David Rogan, die zichzelf terugzag in een van de karakter in de serie Treme, Rebirth Brass Band-drummer Derrick Tabb en Martin LeBlanc, drummer van de Soul Rebels.
De drie vertellen over de ontwikkeling van de brass band-muziek in New Orleans.
Te horen zijn nummers van de Dirty Dozen Brass Band, Rebirth Brass Band, Olympia Brass Band, de Stooges Brass Band en de Soul Rebels.
Wij zijn daarvoor eens lekker gaan zitten en raden jou hetzelfde aan: Continue reading
Het New Orleans Jazz and Heritage Festival is alweer een week voorbij, maar wij moeten er nog regelmatig aan denken, juist misschien ook wel doordat wij er niet waren.
Die Rode Draad van twee uur van 1 mei jl. was wel een pleister op de wonde, maar niet meer dan dat…
Gelukkig biedt de site van JazzFest troost, want die geeft drie interessante links.
Er is een link naar 56 video’s met losse songs uit optredens van onder anderen Anders Osborne, Tom Petty, Bonnie Raitt, the Funky Meters, Marcia Ball en Allen Toussaint. Anderen worden node gemist……
Een tweede link leidt naar een paar honderd actiefoto’s van optredens en een derde naar de site van WWOZ, de publieke lokale radiozender, die altijd lokale en andere rootsmuziek draait: Continue reading
Elk jaar dat we er niet zijn, hebben we heimwee tijdens het New Orleans Jazz and Heritage Festival.
Daarom schreven er veel over en gaven allerlei links door naar foto’s, recensies en de verheugende live-stream van het tweede weekeinde.
Met de persoonlijke top tien van American Songwriter’s Roger Hahn zijn we dan ook blij, al kennen we niet eens alle acts die hij noemt. Hij legt namelijk ook uit waarom die artiesten voor hem de hoogtepunten van JazzFest zijn.
Dat hij ook in New Orleans woont, is daarbij een duidelijke pre: Continue reading
Het is de laatste jaren echt een keer voorgekomen, al is het moeilijk voor te stellen: de Neville Brothers sloten JazzFest een keer niet af vanaf Acura Stage, het grootste podium.
Nar verluidt waren de broer in hun eer gekrenkt, hoewel anderen zeiden dat het met de hoogte van hun honorarium te maken had en vermoedelijk was het dus een combinatie van die twee.
Dat geschil bleek het jaar daarna echter bijgelegd en sindsdien zijn ze er elk jaar weer bij, al hebben ze al sinds 2004 geen nieuwe cd meer gemakt.
De Nevilles zijn dan ook zo ongeveer de slechtste supergroep aller tijden, hoewel er voor die dubieuze titel meer kandidaten zijn, namelijk zo ongeveer elke supergroep…
Waartoe ze wel in staat zijn, is een geweldig optreden geven door met hun geweldige ritmesectie hun klassiekers nog eens te spelen.
Dat is precies wat van hen wordt verwacht en ook wat ze graag doen, vergezeld van vrienden en bekenden als Trombone Shorty.
Zo te lezen hebben we weer iets speciaals gemist: Continue reading
Hoewel een set van een uur en een paar minuten op JazzFest heel gewoon is in verband met het onverbiddelijke schema, worden daar soms uitzonderingen op gemaakt.
Uiteraard betreft dat dan in d eogen van festivaldirecteur Quint Davis de groten.
De woordspeling was in dat geval dan ook even terecht als voorspelbaar, maar er sprak ook waardering uit toen Davis Bonnie Raitt en haar band aankondigde: Raitt was de eerste van buiten New Orleans die ooit op JazzFest optrad, zo zei hij, toe hij ‘ the great Raitt’ introduceerde.
Het was het begin van eens et van ongeveer anderhalf uur die vooral draaide om haar succesvolle nieuwe Slipstream, maar die uiteraard ook een aantal van haar klassiekers bevatte.
Dat Raitt behalve New Orleans zelf ook Ernie K-Doe, Allen Toussaint en Jon Cleary eer bewees, kun je lezen in onderstaande recensie, net als het feit dat Cleary en Toussaint de estafette deden in de toegift: Continue reading
© 2025 Kippenvel – Ruud Heijjer
Theme by Anders Noren — Up ↑