Category: recensies singer-songwriter (Page 10 of 19)

Trefzeker trio.

Vanaf opener All the lonely times is duidelijk welke muziek Rotterdammer Dennis Kolen, New Yorker Eugene Ruffolo en Angeleno Shane Alexander maken, al worden de songs daarna alleen nog maar verstilder. Ook in die eerste song bepalen echter akoestische instrumenten en close harmony al het geluid.

De drie hebben op hun solo-cd’s al vaak laten horen dat ze zich in het akoestische genre goed thuis voelen. Bovendien brengen ze een hoop ervaring mee, want Alexander maakte er tot nu toe vier, Ruffolo een stuk of zeven en Kolen zes.

De Nederlander is de enige die op zijn eigen platen wel eens rockt, maar het kost hem weinig moeite die neiging deze keer te onderdrukken in de negen broederlijk verdeelde eigen songs, waarin hij wel de meeste instrumenten voor zijn rekening neemt: Continue reading

www.annacoogan.com

Volwaardig tussendoortje.

Ook de negen songs op Anna Coogan’s nieuwe cd komen in eigen beheer uit. Dat is na The nocturmal among us en The wasted ocean dan al de derde gemiste kans op rij voor de platenlabels, want Coogan zou een sieraad zijn voor elk zichzelf respecterende maatschappij.

In deze in twee dagen met de Italiaanse gitarist Daniele Fiaschi opgenomen songs bewijst ze namelijk Continue reading

www.louisetaylor.com

superbe folk-blues.

Singer-songwriter Louise Taylor’s zesde plaat verscheen na een lange pauze, want haar eerste vijf cd’s verschenen tussen 1992 en 2003.

Of de crisis in de platenbranche dat veroorzaakte, is onduidelijk. Een artistieke crisis kan het haast niet zijn, want Taylor speelt en zingt elf songs waarin ze Continue reading

All the boats are gonna rise – Ernest Troost                                     ***1/2

Resurrection blues – Ernest Troost                                                   ****

www.ernesttroost.com

Real music.

Live at McCabe’s was een eerste kennismaking met een man met een late roeping. Die cd bleek Ernest Troost’s derde, want de componist van filmmuziek debuteerde al als bluesy folkie in 2004.

Troost speelt en zingt op All boats are gonna rise zijn dertien songs solo, zichzelf begeleidend op akoestische gitaar en af en toe ook op harmonica.

Zo valt des te meer op hoe Continue reading

Superieure wanhoop.

Jim White opereert nog altijd in de schaduw en dat zal ook wel nooit veranderen. Dat is de prijs voor een eigen koers, hoewel zijn muziek stevig wortelt in de traditie van de singer-songwriters.

Het alweer zo’n vijf jaar geleden dat hij op zijn vierde cd Transnormal Skiperoo in volle omvang toonde wat hij kan, want daarna verschenen alleen nog een vijf songs korte live-cd en de wel erg onevenwichtige alternatieve soundtrack Sounds of the Americans.

White’s elf nieuwe songs zijn qua sfeer gelukkig niet veel anders dan die op Transnormal Skiperoo: Continue reading

Full-length debuut van alt.singer-songwriter.

Op Case Mayfield’s  eerste volledige cd staan tien songs, waarvan er twee al op zijn  naamloze debuut-ep stonden en twee op Muchacho, ep nummer twee. Het is kenmerkend voor deze Volendamse singer-songwriter, want hij blijkt ook in de andere songs geobsedeerd door  definitieve versies van zijn nummers.

Met drummer/producer Ro Halfhide bepaalt Mayfield daarom compromisloos het muzikale beeld. Net als op die twee ep’s zijn veel songs Continue reading

Thematisch monument.

In 2008 maakte Jenee Halstead veel indruk met haar in eigen beheer uitgebrachte The river grace. In Evan Brubaker’s verstilde productie combineerde ze folk, country en singer-songwriter met haar uiterst emotioneel gezongen teksten. Die ademden grote eenzaamheid, ook door de vaak metalige klank van haar stem.

Van de vijf sterk door country beïnvloede songs van Hollow bones, een ep die aan een latere editie van The River grace werd toegevoegd, kende alleen het titelnummer het mysterie dat op Halstead’s debuut zo sterk te horen was.

In haar elf nieuwe songs Continue reading

Tweede jeugd.

Ernest Troost heeft minstens twee gedaanten. Nadat hij zowel jazzgitaar als klassieke muziek had gestudeerd aan de Berklee School of Music, schreef hij namelijk zo’n 35 jaar muziek voor films en tv-series, daarbij een Emmy verdienend en een aantal nominaties ervoor.

Op 7 januari 2011 speelde hij echter veertien eigen songs live in McCabe’s Guitar Shop in Los Angeles. Acht daarvan kwamen van  All the boats are gonna rise (2004) en Resurrection Blues (2009),  twee cd’s waarop hij folk en akoestische blues combineerde. De andere zeven zijn nieuwe songs die hij recent schreef over de liefde.

Een jaar of tien voor die opname had hij bij een bezoek aan McCabe’s opeens weer willen optreden, iets wat hij sinds zijn studententijd niet meer gedaan had, net zo min als songs schrijven.

Imiddels is Troost een Continue reading

Liefde, verlies en winst.

Op zijn tweede solo-cd zingt en speelt Dusty Stray dertien songs. Ze maken alsnog direct nieuwsgierig naar zijn debuut Tales of Misfortune and Woe, want Jonathan Brown a.k.a. Dusty Stray mengt op een eigenzinnige manier folk en country, waarbij ook zijn grote gevoel voor afgeronde melodieën opvalt.

De inmiddels in Nederland wonende Amerikaan nam ze op met Gert-Jan Blom – zingende zaag, guitarron en basharmonica, JB Meijers van De Dijk op drums, percussie, gitaar en zang en producer Kevin Stringfellow (Big Star, the Posies, REM) op bas, piano, toetsen, percussie en zang.

Naar verluidt kent deze cd een voller geluid dan die vorige, maar opvallend is juist Continue reading

www.diveramusic.com

Buitengewoon.

Vera van der Poel is een veterane in de Nederlandse (roots)muziek, die roots, jazz en electro verkende en daarna in een veelheid van groepen meespeelde.

Sinds 2009 treedt ze al met haar eigen songs, vaak slechts begeleid door een enkele muzikant. Deze cd is daarvan het logische gevolg, want in de tien eigen composities zingt Van der Poel niet alleen, ze speelt ook akoestische gitaar, piano en programmeerde.

Ze laat zich daarbij in de meeste songs begeleiden door Oliver Hartung op akoestische en elektrische gitaar, maar ook drummer Rob Kloet, bassisten Marc Haanstra en Arwen Linnemann, saxofonist Arend Bouwmeester, pianist Simon Hostettler en singer/songwriter JP den Tex leveren incidentele bijdragen. Daardoor blijven haar songs niet alleen open, maar ook muzikaal afwisselend.

Van der Poels hoogst originele zangstijl heeft raakpunten met die van de ook door haarzelf genoemde Continue reading