elke dinsdagavond van 20:00 - 22:00 op RTV Katwijk op 106.8FM en via deze site


Uitzending gemist

Category: recensies singer-songwriter (Page 11 of 19)

Hello Cruel World – Gretchen Peters

Uitzonderlijk.

Gretchen Peters staat nog altijd bekend als een door country beïnvloede singer-songwriter, maar daar is ook op haar vijfde reguliere cd niet veel van te merken. Zij combineert in de stemmige opener annex titelnummer namelijk gelaagde pop met een autobiografische tekst.

Daarin maakt ze in metaforen de balans op van haar leven en ondanks alles is de boodschap duidelijk: er is geen andere ontsnappingsroute dan vooruit. Het blijkt een Continue reading

Maaike Hermans –Home, Naked and winged

Thuiskomst.

Maaike Hermans speelt op haar eerste cd dertien songs, maar is toch al een veterane in de muziek. Zij studeerde niet alleen een tijdlang saxofoon aan het Brabants Conservatorium, maar treedt ook al zo’n twintig jaar op met allerlei eigen groepen, is achtergrondzangeres en vocal coach.

In 2002 leek een opening daar, maar de crisis in de platenindustrie verhinderde dat de opnamen met George Kooijmans tot meer leidden dan nieuwe optredens. Voor deze cd in eigen beheer was Hermans dan ook niet alleen afhankelijk van sponsors, ook liep ze er in oktober 2010 de halve marathon van Eindhoven voor.

Haar talloze optredens en de kwaliteit van haar songs zorgden voor goede muzikanten uit roots en jazz: Continue reading

Gerry Griffin – Moment to Moment

www.gerrygriffinmusic.com

Ontroerend.

Canadees Gerry Griffin is professioneel muzikant sinds 1963, maar stond als harmonicaspeler altijd in de schaduw, zij het onder anderen van Long John Baldry en Willy Dixon.

In 1996 nam hij zijn debuut op,  Hour Glass. In tien live met band in de studio opgenomen nummers zong hij en speelde hij naast mondharmonica vooral akoestische gitaar en mandoline. De inspiratie voor die semi-elektrische, vaak al folky songs deed hij op tijdens een onterechte gevangenisstraf in Noord-Afrika en Spanje.

Hoewel hij daarna regelmatig met levenspartner Heather Houston optrad, stond zijn werk als opnametechnicus, producer en componist van soundtracks een tweede eigen plaat in de weg.

Dat gaf zijn nummers tijd om te rijpen, want de tien op deze tweede cd speelt Griffin Continue reading

Renske Taminiau – Move Me

Ontroerend.

Renske Taminiau maakte de cd Waiting To Be Told, nadat ze in haar derde studiejaar medicijnen had besloten voor de muziek te kiezen tijdens een practicum hersenen ontleden. Dat debuut stond vol met jazzy pop. Die invloed is nog steeds aanwezig. Deze opvolger bevat namelijk elf eigen songs die tekstueel Continue reading

Ladyland – Be Like Water

Rootsy singer-songwriters.

Danny Molendijk  – gitaar/zang en Edzo van Hal – bas/mondharmonica/zang spelen al lang samen. Ze maakten al eens een demo, maar met deze cd gaan ze op zoek naar hun publiek.

Hoewel zij tijdens optredens ook elektrisch spelen, heeft hun eerste plaat met twaalf eigen songs als terechte ondertitel het alweer in onbruik geraakte ‘unplugged’.

Soms is daarbij een bescheiden rol weggelegd voor hun nieuwe drummer Louis. Meestal echter bepalen akoestische gitaar en bas het geluid in de halftempo songs en ballads.

Molendijk en Van Hal schrijven open melodieën die tegelijk Continue reading

Ma Rain – Glory Runner

Glorieus.

In de eerste van dertien nieuwe songs levert singer/songwriter Marijn Wijnands zich uit aan een nieuwe geliefde, maar niet zonder voorzichtigheid: op de vrolijk swingende melodie roept ze hem op haar zijn gebruiksaanwijzing te geven, dan krijgt haar de hare. Niemand heeft tenslotte behoefte aan nóg een Wrecking Yard.

Ook in andere songs liggen de grote emoties op de loer. In het voortschuivelende Sisters Continue reading

Tori Sparks – The Scorpion in The Story

Sterk spul.

Singer-songwriter Tori Sparks debuteerde in 2003 met een EP in eigen beheer die een deur voor haar leek te openen. Platinum Plus Universal releasede haar eerste volledige cd Rivers + Roads en betaalde een video, maar dat betekende geen doorbraak, want het labeltje ging failliet.

Sindsdien toert Sparks onafgebroken door de V.S. en Europa en maakte ze haar derde cd. Daarop zingt ze en speelt ze gitaar met achter zich Steve Bowman – drums, Viktor Krauss – bas, Will Kimbrough – gitaren, Fats Kaplin – accordeon, pedal steel, fiddle en David Henry (o.a. R.E.M., Josh Rouse en Cowboy Junkies) – cello, toetsen, trompet, bastuba en percussie.

Sparks’ dertien songs werden geïnspireerd door verhalen die mensen haar vertelden op zo’n Amerikaanse tournee. Ze zingt van binnenuit een alternatieve catalogus over de liefde: Continue reading

Janis Ian – Folk Is The New Black

Universeel.

Sinds Janis Ian terugkwam met Breaking Silence, is dit haar zesde reguliere studioalbum. De titel suggereert een nieuwe richting, maar de songs sluiten aan bij vorige cd’s, al zijn er deze keer geen vullertjes tussen te vinden.

Opnieuw zijn haar folkinvloeden duidelijk. Tenslotte debuteerde zij veertig jaar geleden als sociaal bewogen tiener en nam zij  in die in 1992 begonnen derde jeugd vaak heldere maatschappelijke standpunten in. Ook op deze cd mengt zij in vijftien nummers echter politiek geladen songs met soms schrijnend autobiografische.

Opener Danger, Danger hekelt Continue reading

Janis Ian: rereleases

met de kennis van nu

Toen Janis Ian in 1994 Beaking The Silence uitbracht, was dat haar tweede come-back. Ze debuteerde al in 1966 als vijftienjarige met een lp waarop de controversiële single Society’s Child stond. De song over een liefde tussen een blanke en een zwarte partner werd opgepikt door Leonard Bernstein en dat was het begin van Ian’s vier lp’s durende moeizame eerste carrière.

The Secret Life Of J. Eddy Fink (Ian’s echte naam) was daarvan de derde in 1968 en Who Really Cares het jaar daarop de vierde. Op de op één cd uitgebrachte lp’s is een tiener te horen die op die derde folk combineert met soms rijk georkestreerde pop en op de vierde met jazz, funk en soms even rijke arrangementen. Op die derde is Ian’s stem nog bijna onherkenbaar jong en schril in ook dan weer kritische teksten over o.m. de popbizz. Haar kenmerkende toon en zangstijl schemeren op die vierde echter duidelijk door, ook door de ingedubde harmonieën. De ambitieuze arrangementen pakken bovendien vaak nog steeds goed uit, al zijn sommige duidelijk gedateerd.

Ontevreden trok ze zich daarna terug om te leren betere songs te schrijven en in 1971 kwam ze voor het eerst terug. Continue reading

Anna Coogan – The Wasted Ocean

Meesterproef.

Anna Coogan’s solodebuut The nocturnal among us maakte indruk en de Amerikaanse toerde dus al eens door Engeland, Nederland en Duitsland, ondanks dat de plaat in eigen beheer uitkwam. Op basis van de tien songs op deze tweede kan ze zeker opnieuw komen toeren, want Continue reading

« Older posts Newer posts »