Clarence Bucaro was onlangs nog in Engeland en Nederland om zijn nieuwe cd, New Orleans, met optredens te promoten.
De opnamen dateren uit 2004, maar belandden op een plank omdat ze hem te persoonlijk waren. Na zijn vorig jaar verschenen en goed besproken ‘ Til Spring besloot hij ze af te maken en alsnog uit te brengen.
Intense klaagzangen.
Clarence Bucaro’s belangstelling voor muziek werd pas gewekt toen hij op college zat, en hij begon de opnamen voor zijn debuut Sweet Corn dan ook een dag nadat hij zijn diploma had gekregen.
Net als dat debuut werd deze tweede cd geproduceerd door een van New Orleans best bewaarde geheimen, singer-songwriter Anders Osborne. De twee toeren regelmatig samen en in de twaalf nummers is te horen waarom. Continue reading
Poppoëzie.
Op haar vierde cd stelt Kris Delmhorst de vraag of popteksten poëzie zijn. Mrs. Foucault doet dat niet in lange polemische artikelen, zoals Nederlandse Dylan-exegeten jaarlijks rond de publicatie van de Nobelprijs-kandidaten, maar in twaalf natuurlijke songs.
Haar combinatie van vooral folk, country, blues en jazz oude stijl werd geïnspireerd door een aantal grote, meest Engelstalige dichters: Walt Whitman, e e cummings en George Elliot, maar ook Hermann Broch en Jalaluddin Rami. Soms zette Delmhorst een gedicht op muziek, zoals Lord Byron’s sfeervolle countryballad We’ll Go No More A-Roving, maar vaker schreef ze vanuit die poëzie eigen teksten.
Continue reading
Om van te houden.
Op haar tweede hier gedistribueerde cd trekt Kris Delmhorst de lijn van Five Stories door. Met opnieuw o.m. drummer/co-producer Billy Conway, bassist/gitarist Andrew Mazzone en gitarist Jabe Beyer uit de Bostonse scene doet Delmhorst op deze thematische cd verslag van de teloorgang van een liefde.
Bijgestaan door toetseniste Julie Wolf (ex-Ani DiFranco) en zanger/gitarist Mark Erelli beschrijft ze in twaalf songs alle stadia van de verbijstering, het opnieuw proberen en de wanhoop veroorzaakt door haar wens te breken met haar partner.
Continue reading
Atlas.
Met vijf cd’s is Tim Grimm een Amerikaanse folkveteraan, maar buiten die wereld kennen slechts weinigen hem.
De elf songs op zijn zesde zijn een kennismaking waard. Grimm blijkt een gevoelvolle songsmid, succesvol balancerend op het kruispunt van folk, country en singer-songwriter. Zijn ballads en mediumtempo-songs op akoestische gitaar spelend, doseert hij de sfeer.
www.monophonemusic.nl
Indrukwekkend verstild.
De zes songs op Monophone’s debuut duren net geen vierentwintig minuten, maar wát een visitekaartje geven Dennis Verkerk en Merel van Laake in die tijd af.
Met hun spaarzame gitaren en piano trekken ze muzikaal een verstild decor op, waarin Van Laakes zang de hoofdrol heeft. Zij zingt weemoedig en vol expressie, soulvol timend en fraserend. Bovendien heeft haar stem altijd een emotionele lading.
Continue reading
Zoeken loont.
Singer/songwriter Den Tex’ fascinatie voor Frankrijk en de V.S. leidde dit keer tot een muzikale road movie. Hij blijkt in een huurauto op de vlucht door Amerika samen met zijn gedoemde Russische geliefde. Ze inspireert hem hoorbaar, net als zijn Emotional Nomads Leon Klaasse – drums, Bart de Ruiter – bas, Bart van Poppel – Hammond en Jac Bico – gitaar.
Het geheim van mooie én klassieke melodieën werd Den Tex al lang geleden onthuld. Het onderkoeld swingende titelnummer bewijst dat opnieuw, net als ballads als For You en Sad Eyes Like Lake Superior.
Singer-songwriter Jess zat op de Rockacademie in Tilburg, maar maakte die niet af. Ze besloot tijdens de nasleep van een ongeluk dat ze liever haar debuut op wilde nemen.
Gedroomde uitvaart.
Hun gratuite bandnaam doet Vlamingen Anna Vercammen en Joeri Cnapelinckx geen recht, want hun elf songs zijn heel anders dan die suggereert.
In een pastoraal-melancholieke setting van Cnapelinckx’ verschillende toetsen en haar eigen tuba, trompet en melodica zingzegt Vercammen vanuit vele invalshoeken op verwonderde toon over overledenen of de dood in het algemeen.
Meeslepende sfeerpop.
Het debuut van het West-Vlaamse Het Zesde Metaal telt elf door zanger Wannes Capelle geschreven songs plus Conor Obersts Laura Laurent, die hier Lore heet.
Capelles composities worden organisch en stemmig gespeeld door Bert Huysentruyt (drums, trompet), Yannick Peeters (contrabas), Liesa Van der Aa (viool, achtergrondzang) en Joris Caluwaerts (rhodes, piano) en soms Geert Hellings (akoestische gitaar).
© 2025 Kippenvel – Ruud Heijjer
Theme by Anders Noren — Up ↑