Category: recensies singer-songwriter (Page 6 of 19)

teruggevonden liefdesbrieven.

Opener ‘Separate ways’ van Neil Young’s al decennia lang rondzingende album uit 1975 ademt door Levon Helm’s lome drumklappen en Tim Drummond’s ploppende bas in hoge mate de sfeer van ‘Out on the weekend’, opener van zijn succesalbum ‘Harvest’ (1972). Dat komt ook door Ben Keith’s jammerende steelgitaar en Young’s klaaglijke zang en snerpende mondharmonica.

Net als op dat eerdere album maakten Drummond en Keith deel uit van de begeleidingsband, al kwamen in deze twaalf songs Continue reading

Smoked Recordings/Continental Europe CECD86

prijswinnaar.

De van oorsprong Australische singer-songwriter Dan Tuffy is een veteraan die al 35 jaar muziek maakt. Sinds 1993 doet hij dat in groepen als Big Low en Parne Gadje vanuit Nederland. Ondanks dat hij al in 2002 zijn Smoked Recordings oprichtte en daarop alle albums van zijn eerste band Wild Pumpkins at Midnight uitbracht én albums van bijvoorbeeld Lucie Thorne, bleef hij ook na de release van ‘Songs from Dan’ in 2017 een goed bewaard geheim.

Deze acht nieuwe songs maken overduidelijk dat dat onterecht is: Continue reading

rommelende vulkaan

De naam Eysir doet misschien denken aan verlaten Scandinavische landschappen, maar jonge hond Robert Siroen en veteraan Hartog Eysman kwamen elkaar desondanks tegen op ArtEZ, het Arnhemse conservatorium.

De sinds zijn twaalfde aan gitaarspelen verslaafde Siroen en de al bijna dertig jaar zang ademende docent Eysman combineerden hun achternamen vervolgens democratisch voor hun zes nummers tellende debuutalbum.

Daarop kiezen ze onvoorwaardelijk voor verstilling: Siroen speelt onvoorspelbare, zoekende melodieën en Eysman zingt daar hoog en weemoedig overheen. Dat levert songs op die Continue reading

MIG 02222

schatgravers

Dat dit nieuwe album van de Matthew Southern Comfort begint met Joni Mitchell’s ‘Ethiopia’ kan geen toeval zijn: in een vorig leven scoorde de band met haar tot icoon uitvergrote ‘Woodstock’ en nu wekt de groep een song van een van haar slechtste albums tot leven. Haar onheilszwangere ballad klinkt in de statige versie van Matthews, gitarist-producer BJ Baartmans, gitarist Eric DeVries, toetsenist Bart de Win en drummer Sjoerd van Bommel muzikaal lichter, maar heeft door Matthews klagende, licht schorre zang minstens evenveel zeggingskracht.

Dat komt ook door het intelligente spel van DeVries, Bart de Win, Van Bommel en Baartmans. Die blijkt net als op voorganger ‘Like a radio’ een even getalenteerd als emotioneel spelende bassist te zijn.

Dat Baartmans, DeVries en De Win niet alleen meespelen, maar samen met Matthews ook de Matthews Southern Comfort zíjn, blijkt uit Continue reading

www.tommank.net

bedachtzame betrokkenheid.

Op hun achtste album zetten zanger-gitarist Tom Mank en celliste Sera Smolen negen songs die muzikaal en tekstueel direct verbonden zijn met de songs op voorgangers als ‘Unlock the sky’, ‘Swimming in the dark’ en ‘Paper kisses’.

Het duo nodigde opnieuw muzikanten als percussionist Manuel Quintana, gitarist Rich DePaolo, zangeressen Kimbley Claeys en Ellen Shae plus mondharmonicaspeler Gait Klein Kromhof uit voor accenten in Mank’s melodieus rijke, folky songs, die door Smolen’s bepalende begeleiding én solo’s ook jazzy en klassieke invloeden hebben.

Terwijl de Belgische Claeys en de Zeeuwse Shae aanvullen, creëren Quintana, DePaolo en de Zeeuw Klein Kromhof welkome extra contrasten.

Ook Mank’s ingehouden gezongen teksten hebben die, hoewel ze beginnen vanuit anekdotes. Zo betwijfelt hij in ‘1966’ na weemoedige herinneringen op het laatste moment de conclusies Continue reading

Bojack Records BJR2221960-3

www.judejohnstone.com

huisconcert.

Singer-songwriter Jude Johnstone schrijft al zo’n 35 jaar songs en maakt zelf albums sinds 2002. Met ‘Living room’ brengt ze haar achtste uit.

Hoewel ze eerdere albums als ‘Blue light’ en ‘Mr. Sun’ al live in de studio opnam, creëerden die studio’s blijkbaar nog te veel afstand tussen haar en haar songs. Daarom nam ze deze tien songs letterlijk op in haar woonkamer, zichzelf als altijd begeleidend op haar vleugel.

Toch schreef ze zes songs samen met anderen, terwijl Continue reading

‘Move on’, het tweede album van Renske Taminiau, verscheen al in 2012. Daarna bleef het stil, al bracht ze hetzelfde album een jaar laten nog een keer uit met enkele extra nummers.

De zangeres-songschrijver vult die lange leegte nu met twaalf nieuwe songs, die paradoxaal genoeg tegelijkertijd even veel overeenkomsten vertonen met die op haar voorganger als verschillen.

Gebleven zijn Taminiaus hese, melancholieke stem en de grote rol van de door jazz geïnspireerde saxofoon en basklarinet van Floris van der Vlugt als solo-instrument. Nieuw zijn de vervormde drums van Jasper Goedman en de deze keer prominent naar voren gemixte bas van oudgediende Lucas Dols.

Bovendien bespeelt Taminiau een dulcitone, Continue reading

te late ontdekking

Op zijn nieuwe ep zette Ruud Houweling vier nieuwe versies van songs van zijn groep Cloudmachine en ‘Dead again’, een song die Ricky Koole opnam op ‘No use crying’.

De vijf songs vormen stilistisch een logisch vervolg op zijn even verstilde als prachtige soloalbum ‘Erasing mountains’ uit 2017. Ook daarop maakte hij al popmuziek die eerder Europa echoot dan het Verenigd Koninkrijk of de Verenigde Staten: het is een weemoedig en statig mengsel van folk, filmmuziek en klassieke muziek.

Hoewel Houwelings geluid verschilt van dat van zijn groep Cloudmachine, is het er ook een logisch vervolg op: Continue reading

www.richdepaolo.com

onontdekte schat

Doordat de Amerikaanse zanger-gitarist Rich DePaolo zijn elf songs tellende debuut in 2003 zelf uitbracht, deed dat hier geen bellen rinkelen, hoewel hij zijn woonplaats Ithaca een solide reputatie opbouwde door het spelen bij en produceren van anderen.

Na de slechts 48 seconden lange, maar beklemmende geluidscollage ‘One gun salute’ waarmee zijn album opent, herinnert DePaolo in ‘Sharks’ impressionistisch aan de aanslag op vlucht PanAm 103 in 1988 boven het Schotse stadje Lockerbie. Hij maakt dat grote drama indringend door zijn persoonlijke, pessimistische invalshoek.

Ook opvallend is de plechtige melodie, Continue reading