Category: recensies singer-songwriter (Page 7 of 19)

www.richdepaolo.com

schatkamer

De eerste van de twaalf songs op zanger-gitarist Rich DePaolo’s tweede album heet ironisch ‘More of the same’. DePaolo’s debuut ‘For the loss of divinity’ bevatte vergelijkbare nummers, maar verscheen al in 2003 in eigen beheer, zodat weinigen die zullen kennen. Bovendien bezingt hij in die song sterren die koste wat kost ster willen blijven, iets waarvan hij duidelijk niet droomt, noch kan dromen: hij is vooral producer, engineer en gitarist voor anderen.

Die song is een ideale opmaat voor zijn album, want Continue reading

www.michellelewismusic.com

songbird

Michelle Lewis maakte haar eerste van twee albums en twee ep’s al in 2004, maar hoewel de Amerikaanse ook in Europa optrad, is zij nog onbekend.

Dat is verbazend voor wie de tien zorgvuldig gerangschikte songs op haar derde album hoort, want daarop mixt ze Continue reading

XLNT Records

www.ripoffraskolnikov.com

onverwachte ontdekking

Blueszanger Ian Siegal ontdekte Ripoff Raskolnikov al een aantal jaren geleden en nam een paar songs van hem op, maar de acht (!) eerdere albums die de Oostenrijkse zanger-gitarist maakte sinds 2005 ontgingen veel anderen. Dit is dan ook het eerste dat hier wordt gepromoot, terwijl Raskolnikov in bijvoorbeeld Hongarije wel populair is.

Zijn elf met drummer Lajos Gyrnge, bassist Laca Varga en pianist Szabilcs Nagy opgenomen rootsy songs zijn echter door folk, blues en americana beïnvloed en daarmee veel meer Amerikaans dan Europees.

Daarbij heeft Raskolnikov een voorkeur voor Continue reading

FLIP001

www.flipnoorman.nl

opperspreekstalmeester.

De veertien songs op de standaardversie van de derde van van Flip Noorman vormen een moderne freakshow, zoals de sideshow van het negentiende-eeuwse Ringling Brothers-circus dat ooit was.

Deze bonte collectie songs is minstens zo onvoorspelbaar als die verzameling excentriekelingen: Noorman trekt de lijn van zijn albums ‘Bellse parese’ en ‘Make-up’ namelijk consequent door, maar vernieuwt zichzelf muzikaal en tekstueel schoksgewijs.

Hij laat jazz, ragtime, filmmuziek, chanson, singer-songwriter en elektronische muziek eerder op elkaar botsen dan versmelten. Dat onderstreept zijn diversiteit aan onderwerpen: Continue reading

Loose Music LC 29668

Botsende delen.

Op de publiciteitsfoto’s voor Jim White’s zevende studioalbum staat de inmiddels zestig geworden singer-songwriter erbij als een slanke, grijze en afstandelijke heer in beschaafd denim.

Dat is nog maar een van White’s paradoxen: Continue reading

meer dan gemiddeld.

De half Nieuw-Zeelandse, half Nederlandse singer-songwriter VanWyck wilde vanaf september 2015 elke week een song schrijven, die opnemen en posten.

Het werden 24 kale, indringende composities, waarin haar omfloerste, melancholieke stem haar belangrijkste instrument was, sfeervol ondersteund door evocatieve, minimale muziek. Ze deden verlangen naar het album dat ze zou uitbrengen in de zomer van 2017 met een selectie van de beste nummers. Wel kwamen daarvoor de ep’s ‘Tanned Legs’ en ‘Ballad of the Quiet Citizen’ uit, met respectievelijk drie en vier composities.

Een half jaar later dan gepland zijn die elf door haar geselecteerde songs er dan toch, Continue reading

rechte lijn.

In 2014 debuteerde de Zeeuwse Ellen Shae met de ep Windows, waarop ze negen eigen, even introspectieve als emotionele songs zette.  Ze werd daarbij geassisteerd door muzikale vrienden als Champagne Charlie’s Gait Klein Kromhof en geproduceerd door Roland Stolk (Mathilde Santing en Herman van Veen).

Die laatste zat opnieuw achter de knoppen, maar nu samen met Shae, toen zij vijf nieuwe nummers opnam. Daarin doet zij in slechts net iets meer dan negentien minuten meer dan haar talent bevestigen.

Terwijl ze vrij en vol gevoel fraseert speelt ze vloeiende en open melodieën op haar akoestische gitaar. Contrabassist Frank Faber en gitarist James Denton, ook live haar begeleiders, vullen haar spel sfeervol aan, maar laten tegelijk ruimte voor verbeelding. Dat doet ook Stolk zelf, die in vier nummers dienende percussie speelt en in het titelnummer een bepalende piano. Aan dat gelaagde geluid voegt Sera Smolen in twee songs nog haar donkere, omfloerste cello toe.

In teksten over verlangen en verlies omcirkelt Shae haar onderwerpen eerder dan er recht op af te gaan, maar juist daardoor overheerst  de weemoed. Die wordt bijna voelbaar in Keeping the spirit alive en Not my fight.  Dat geldt ook voor het verrassend stuwende Promises, waar Smolen’s gestreken én geplukte cello de invloed van Nick Drake echoot.

Nog altijd is de muziek van de vaak jazzy zingende Shae dan ook vooral door folk geïnspireerd, al verraden de sterke, afgeronde nummers invloeden uit de pop: zonder zich muzikaal te haasten raakt zij ook daar de kern.

****

www.ellenshae.com

Ambit Acoustic Records 974005

www.johnlestermusic.com

Gelaagd dagboek.

Zanger-bassist John Lester’s vierde soloalbum is een alternatieve stamboom: de tien songs gaan over de zijn relatie met zijn twee zoons, zijn vrouw, zijn vader, zijn moeder en zijn grootvader.

Lester nam de songs op met drummers Tim Bulkley of Michael Orbano, gitarist Paul Tiernan en incidentele toetsenisten. Zelf speelde hij verscheidene bassen en voor het eerst akoestische gitaren en ukelele.

Dat instrument leidde tot een fictief gesprek tussen de grootvader die Lester niet heeft gekend en zijn moeder. In Through your eyes wil Lester de wereld zien zoals een van zijn zoons, die een ernstige oogafwijking heeft, en in The beautiful princess of never come true vraagt hij zich af waarom de verwachtingen over jongens en meisjes zo rotsvast verankerd zijn. De tekst kreeg vorm na een optreden van zijn andere zoon in een jurk op een schoolfeest. Dat Gretchen Peters meezingt en echtgenoot Barry Walsh piano speelt, is logisch: Peters’ zoon werd geboren als meisje, maar veranderde uiteindelijk van geslacht.

Juist vanwege zijn familie haalt Lester in Train song (Don’t let freedom fade away) op een soepele wijs hard uit naar president Trump: Everything we are tomorrow/comes from the stance we take today.

Hij etaleert niet alleen in dat nummer opnieuw zijn talent voor even mooie als catchy melodieën, waarin virtuositeit ondergeschikt is aan sfeer. Ook zingt hij nog altijd even swingend als aangenaam hees over thema’s die tegelijk autobiografisch zijn als universeel.

Met invloeden uit jazz en singer-songwriter maakt Lester zo soepele, gelaagde songs voor volwassenen.

****

Cavalier Recordings CR 255618

romanticus pur sang.

De archetypische singer-songwriter JP den Tex is bezig aan mooie jaren: op het intieme livealbum Storyteller doorliep hij zijn songs na de sterke albums Bad French, American tune en Speak diary.

Tijdens de optredens voor die alternatieve verzamelaar vertelde hij met veel gevoel autobiografische anekdotes. Die vormden daarvoor al de leidraad voor muzikale theatervoorstellingen die hij baseerde op zijn albums. Daarin reisde hij rond door de VS én zijn fantasie, net als op bijvoorbeeld Emotional nomads.

Ook de dertien songs op Den Tex’ veertiende vormen een sterke thematische eenheid.

Begeleid door de al een jaar of tien niet van zijn zijde wijkende gitariste Yvonne Ebbers en de in Nashville wonende Nederlandse fiddlespeler Diederik van Wassenaer bezingt hij opkomst en ondergang van een fictieve Duitse popproducer die in New York zijn rijkdom verliest en tussen de straatmuzikanten terecht komt.

Diens ongevraagd nieuw verkregen leven en dat van Den Tex vallen muzikaal en tekstueel samen: Bankrupt Today, Money, Money (Je m’en fou) en Beatnik Americana zijn even kenmerkend voor de gevallen producer als voor Den Tex’ levenshouding. Ook Ebbers en Van Wassenaer krijgen rollen toebedeeld in een door hem vast vormgegeven vertelling over geld en succes versus liefde en waarachtigheid.

De slechts met twee gitaren en regelmatig terugkerende fiddle gespeelde songs wisselen trefzekere countryinvloeden af met rijke singer-songwritermelodieën. Door de uitgekiende arrangementen en Ebbers’ effectieve  tweede stem is de direct klinkende sound afwisselend en helder, waardoor Den Tex’ even emotionele als ware zang terecht centraal staat.

****