Category: nieuws (Page 14 of 679)

Aerosmith-zanger Steven Tyler heeft voor het eerst opgetreden sinds hij vanwege stembandproblemen de tournee met zijn band moest afbreken.

Hij stond op het podium tijdens een benefietconcert tijdens de Jam for Janie voor Janie’s Fund op 2 februari, net als bijvoorbeeld Linda Perry, Marcus King, Billy Idol en Joan Jett.

De opbrengst daarvan is voor vrouwen die slachtoffer zijn van misbruik en geweld, maar ook voor d slachtoffers van de recente branden in Los Angeles.

Daar zong hij ‘Extreme’s ‘More than Words’,  maar ook ‘Sweet Emotion’, ‘Walk This Way’ en ‘Heartbreaker’, maar ook Aerosmith’s ‘Toys in the Attic’ en ‘Dream On’, terwijl zijn meespelende collega’s hem vocaal zwaar ondersteunden.

Dat was wel nodig ook, want kijkend naar de beelden kun je niet anders dan medelijden hebben met de met zijn stem worstelende en overduidelijk vals zingende Tyler, die uit wanhoop de microfoon naar het publiek uitsteekt en daarna alleen nog het refrein meezingt:

Continue reading

Behalve Beyoncé, de Beatles en de Rolling Stones hebben ook talloze anderen Grammy’s gewonnen.

Van die tientallen noem ik alleen degenen van wie ik de muziek ook draai, dus dat schoont de lijst lekker op.

Dan blijven Taj Mahal, Ruthie Foster en Gillian Welch & David Rawlings over.

Het Taj Mahal Sextet kreeg de Grammy in de categorie Best Traditional Blues Album voor ‘Swingin’ at The Church in Tulsa’ en Ruthie Foster die in de categorie Best Contemporary Blues Album voor haar album ‘Milage’.

Wat daar precies eigentijds aan is, wordt niet gespecificeerd, of het moet zijn dat het een album is dat duidelijk met het grote gebaar gemaakt is.

Dat is te horen aan de productie en aan de arrangementen, want met het aloude ‘That’s All Right’ en ‘Done’ en misschien ‘See You When I See You’ staan er maar een paar rootsy songs op, al staan die als laatste drie op het album.

Dat is dan weer een andere categorie en het beeldje is deze veterane uiteraard meer dan gegund.

Met die drie nummers is het alsof Foster in een laat stadium nog wat intiemere en intensere songs wilde doen….

Gillian Welch & David Rawlings wonnen in de Grammy voor Best Folk Album met hun onder hun gezamenlijke namen gemaakte ‘Woodland’.

Er werden uiteraard nog heel veel andere Grammy’s verdeeld:

Continue reading

The Who gaat dit jaar in ieder geval nog vier concerten geven.

Twee daarvan vinden plaats in de Royal Albert Hall in Londen op 27 en 30 maart in de serie concerten die daar worden georganiseerd voor de Teenage Cancer Trust, een liefdadigheidsorganisatie die zanger Roger Daltrey een warm hart toedraagt.

Daarnaast doen Daltrey, gitarist Pete Twwnsend en consorten twee concerten in Italië: op 20 juli staan ze geboekt in Padua en op 22 juli in Milaan.

Of dat betekent dat The Who echt op tournee gaat, is nog maar de vraag: Roger Daltrey heeft dertien soloconcerten staan vanaf 20 april tot en met 8 augustus.

Errdere berichten over The Who vind je in de categorie nieuws.

De Beatles hebben inderdaad een Grammy gekregen door het door Paul McCartney en Ringo Starr met AI in elkaar geflanste ‘Now and Then’.

Alsof de uitverkiezing van dat uitermate mediocre nummer nog niet treurig genoeg was, gebeurde dat ook nog in de categorie Best Rock Performance, terwijl die sentimentele song met rock toch helemaal niets te malen heeft. Ook is wonderlijk genoeg niet eens genomineerd in de categorie in de categorie Best Rock Song, hoewel die twee categorieën toch heel veel overlapping zouden moeten vertonen…

De Rolling Stones wonnen de Grammy dan weer in de categorie Best Rock Album. Daarmee heeft ‘Hackney Diamonds’ dan weliswaar van alles te maken, maar het album is tegelijkertijd stilistisch een rommeltje én een alternatief carrièreoverzicht, waarbij Jagger en Richards onbekommerd uit hun eigen muzikale verleden citeren met muzikale verwijzingen naar klassiekers als No Expectations’, ‘Lady Jane’, ‘Beast of Burden’ en ‘Gimme Shelter’.

Daarmee is het eerder een gedegen bewijs van vormbehoud en zelfkennis dan een klassieker.

Beide Grammy’s lijken dan ook eerder een oeuvreprijs dan een beloning voor verleden jaar geleverde prestaties….

Eerdere berichten over het met veel bombarie uitgebrachte, postume Beatlesnummer, dat nét iets beter is dan de absolute dieptepunten ‘Real Love’ en ‘Free As A Bird’ vind je in de categorie nieuws.

Ook berichten over het overschatte ‘Hackney Diamonds’ vind je in die categorie.

Op 31 januari kwam ‘Katy Lied’, Steely Dan’s vierde album, opnieuw uit op vinyl, al is er ook een ‘nieuwe’ cd-versie. Dat was de eerste keer na de oorspronkelijke release in 1975.

Dat is geen wereldnieuws en dus vooral leuk voor fans met genoeg geld voor hebbedingetjes, want het gebeurde ook nog in drie verschillende kwaliteiten: er komt een zgn. ‘limited edition’ van de lp uit op 200-grams ‘ultra-high quality’ vinyl.

Daarbij past een waarschuwing, want die moet worden afgespeeld op 45 toeren, anders klinkt de muziek een stuk minder venijnig dan ze bedoeld is.

Die komt uit op Analogue Productions, een bedrijf dat ook een super audio-cd uitbrengt.

Daarnaast verschijnt ook een 180-gramsversie die uiteraard wél op 331/3 toeren dient te worden afgespeeld.

‘Katy Lied’ was op meerdere manieren een gedenkwaardig Steely Dan-album: Fagen en Walter Backer hadden besloten niet langer op tournee te gaan, een tijdsbesteding waarvoor ze toen nog een diepgewortelde afschuw voelden, drummer Jim Hodder en gitarist Jeff ‘Skunk’ Baxter verlieten vervolgens de groep of werden eruit gezet, Fagen en Becker begonnen langzaamaan hun jazzinvloeden te botvieren (‘Doctor Wu’, ‘Your Gold Teeth II’ ‘Throw Back The Little Ones’en ze huurden per nummer steeds meer verschillende studiomuzikanten in: drummers als veteraan Hal Blaine en Jeff Porcaro, bassist Chuck Rainey, toetsenisten David Paich en Michael Omartian, zanger Michael McDonald, jazzsaxofonist Phil Woods en een hele verzameling gitaristen: Rick Derringer, Dean Parks, Hugh McCracken en de op dit album bijna steeds maniakaal solerende Larry Carlton.

Net als de al eerder verschenen albums ‘CAn’t Buy A Thrill’, ‘Countdown to Extacy’, ‘Pretzel Logic’, ‘Aja’ en ‘Gaucho’ gebeurt dat onder de supervisie van Donald Fagen.

De rerelease of ‘The Roayl Scam’ wordt later dat jaar verwacht.

Eerdere berichten over Donald Fagen en Steely Dan vind je in de categorieën Nieuws, Concerttips, Dossier: Ook al dood.

Mijn recensies van Steely Dan’s ‘Northeast Corridor – Steely dan Live!’ en Donald Fagen’s ‘The Nightfly live’vind je in de categorie recensies rock en mijn recensie van zijn ‘Sunken Condos’ vind je in de categorie recensies jazz.

Van Jodymoon is ‘Still Running’ uitgekomen, de tweede single die het nieuwe album ‘The Machine’ vooruitgaat. Dat komt uit op 14 maart as.

Ondanks de al bij eerste single ‘The Machine’ aangekondigde accentverschillen is ook bij deze song het kenmerkende geluid van zangeres Digna Janssen en gitarist John Smeets niet wezenlijk veranderd:

Continue reading

Geruchten willen dat de Europese tournee van de Rolling Stones voor deze zomer is geannuleerd.

Stadions in Parijs, Barcelona en Rome zouden door allerlei redenen niet beschikbaar zijn en ook het reizen ernaartoe zou ‘gecompliceerd’ zijn.

Ook het London Stadium zou niet beschikbaar zijn op de vier data dat de Stones er zouden willen spelen.

Toch zouden Mick Jagger, Keith Richards en Ron Wood met een groot aantal huurlingen door Europa willen trekken, maar dat zou weleens in 2026 kunnen worden…

Eerdere berichten over de Rolling Stones vind je in de categorie nieuws.

De New-Yorkse singer-songwriter Marc Chn heefy  via zijn nieuwsbrief bekend gemaakt, dat hij lijdt aan de ziekte van Parkinson.

Die ziekte blijkt al ongeveer vijf jaar geleden bij hem geconstateerd te zijn, maar hij schrijft er alles aan te doen de voortgang van die ziekte tegen te gaan en door te gaan met optreden.

Dat het zo lang duurde voor hij ermee naar buiten trad, kwam doordat hij er tijd voor nodig had het ‘verontrustende nieuws’ te verwerken.

Inmiddels is hij daar ver mee, zo blijkt uit een zin aan het einde van zijn bericht:

‘ Hi everyone. Marc here… I feel like it’s time to tell you, my fans, what many of my colleagues, friends and family already know. About 5 years ago, I was diagnosed with Parkinson’s disease.  I waited this long to tell you about the diagnosis because I needed time to process the unsettling news myself. But the good news is this: I’m doing everything I can to stave off Parkinson’s progression, and with those efforts, I have been able to continue playing shows for you all. Some nights have been more difficult than others, but there were moments of healing and deep gratitude for my ability to stand at the microphone and continue to do the job I love so much.  These past few years have been a time of reflection and a reminder of the preciousness of every moment. Thank you for making my music part of your daily lives. I feel like I’ve been a guest at your weddings, your delivery rooms, your first dances, and all the passages we all go through. This is just another passage… another opportunity to learn another dance. 
I plan on continuing to do shows for as long as possible. Come meet us on the road somewhere. 

With love and gratitude,
Marc’

Cohn is een van de beste klassieke singer-songwriters die er zijn, al is hij bepaald geen veelschrijver.

Sinds 1991 maakte hij zes reguliere albums, waarvan een met voor hem belangrijke covers (’Listening Booth’- 2010) en een liveplaat met de Blind Boys of Alabama (‘Work to Do’-2019), terwijl zijn recentste album met eigen werk alweer uit 2007 dateert. ‘Join the Parade’ was wel een meesterwerk, net als zijn tweede, ‘The Rainy Season’(1993).

Toch kennen ook radioluisteraars die nog nooit een noot van deze albums hoorden hem van ‘Walking in Memphis’ van zijn naamloze debuut uit 1991. Dat nummer werd in ieder geval een internationale radiohit en zal een belangrijk deel van Cohn’s pensioen vormen.

Mijn recensie van Work to do’, het album van Marc Cohn en de Blind Boys of Alabama, vind je in de categorie recensies roots.

Over het album dat Cohn maakte na die aanslag op zijn leven, ‘Join the parade’, gaat de column ‘Onthouding’. Die vind je uiteraard in de categorie Columns.

Andere berichten over Cohn vind je in de categorie nieuws.

Onder de naam ‘Leonard Cohen: The Collections of Aviva Layton, Anjani Thomas & More’ is er op 28 gebruari een veiling bij Julien’s Auctions in Los Angeles.

Daar kan worden geboden op 164 voorwerpen die ooit van Cohen waren, maar tot nu toe van Aviva Layton en Cohen’s vriendin Anjani Thomas waren.

Daarbij zitten handgeschreven teksten, gedichten en manuscripten en een dagboek uit 2007 van 76 pagina’s met daarin niet alleen aantekeningen, maar ook gedichten en aanzetten tot songteksten.

Dat laatste zou tienduizend tot vijftienduizend dollar (9600 tot 14.400 euro) moeten opbrengen, ook doordat er een lijst instaat van de weddenschappen die Cohen en Thomas afsloten. Bovendien is het het enige dagboek dat niet in het bezit is van het Cohen Family Trust Archives en dus zeldzaam.

Ook te koop: de pet die hij droeg in de jaren dat hij in Griekenland woonde en een doosje met daarin een haarlok van Cohen.

Dat laatste wordt een koopje: je kunt daarop bieden vanaf 25 dollar (24 euro) en de geschatte opbrengst is 400 tot 600 dollar (385 tot 580 euro).

Eerdere berichten over Leonard Cohen vind je in de categorie Nieuws, Rootsmuziek op radio, tv en internet, Muziekboeken en Dossier: ook al dood….

Stephen Stills en Graham Nash hebben samen opgetreden op FireAid in Los Angeles.

Stills speelde ‘For What It’s Worth’ met de band Dawes plus Heartbreakers- gitarist Mike Campbell en daarna speelden hij en Nash ‘Teach Your Children’ met Dawes.

Eerdere berichten over Stephen Stills en over Crosby, Stills, Nash and Young vind je in de categorie nieuws.

Mijn recensie van Corsby, Stills, Nash and Young’s alles bij elkaar teleurstellende ‘Life at the Fillmore, 1969’ vind je in de categorie recensies singer-songwriter.