Category: nieuws (Page 15 of 679)

Deze zomer gaat ‘Dolly: An Original Musical’ in première.  Dat gebeurt uiteraard in Nashville.

Het bijzondere is dat de musical maar vier weken lang zal worden gespeeld in het Fisher Center for the Performing Arts.

Ook bijzonder is, dat drie verschillende actrices Parton zullen spelen in verschillende fases van haar leven. Wie dat zijn, is nog niet bekend gemaakt.

Het script scheef Parton samen met Maria S. Schlatter. Zij werkte ook al met haar samen aan een Nexflix-musical die blijkbaar ‘Christmas on the Square’ heette.

De try-outs beginnen op 18 juli en de première is op 8 augustus, terwijl de laatste voorstelling op 17 augustus is.

Over het plan de musical in 2026 op Broadway op te voeren, staat in dit persbericht niets.

Eerdere berichten over de zeer veelzijdige wereld van Dolly Parton vind je in de categorie nieuws.

Het Bruce Springsteen Archives & Center for American Music heeft de genomineerden bekend gemaakt voor de American Music Honors die op 26 april as. zullen worden uitgereikt.

Deze derde keer zijn dat John Fogerty, Emmylou Harris, Smokey Robison, Tom Morello en Joe Ely.

De onderscheiding wordt hun uitgereikt in het Pollack Theatre van de Monmouth University in New Jersey. De uitreikers zouden Springsteen zelf zijn, maar ook Patti Scialfa, Springsteen’s vrouw, en zijn vrienden Nils Lofgren en Steve Van Zandt.

In het persbericht schrijft Robert Santelli, de directeur van het Bruce Springsteen Archives & Center for American Music, onder meer: ‘This year’s honorees represent a cross-section of American music. Rock, Americana, soul, and country are all represented by some of the most important artists from each of the genres. We are most excited to honor them and welcome them into the American Music Center family.’

De vijf vormen inderdaad een mooie dwarsdoorsnede, net als de uitverkorenen van 2024 en 2023 overigens.

Verleden jaar werden namelijk Dion Dimucci, Jackson Browne, John Mellencamp en Mavis Staples geëerd en het jaar daarvoor Steven Van Zandt, Darlene Love, de recent overleden Sam Moore (Sam & Dave) en Steve Earle.

Eerdere berichten over over Patti Scialfa, Nils Lofgren, Steven van Zandt, Emmylou Harris, Mavis Staples en Springsteen met en zonder E Street Band vind je in de categorieën nieuws, Dossier crisis in de platenindustrie, Dossier politiek en popmuziek en rootsmuziek op radio, tv en internet, concerttips en luisterpalen.

Een necrologie van Sam Moore vind je uiteraard in Dossier: ook al dood…

Mijn column ‘Patti’, die je een liefdesverklaring aan haar zou kunnen noemen naar aanleiding van haar prachtige album ‘Play It as It Lays’, vind je uiteraard in de categorie columns.

De recensie van ‘Carry Me Home’, het gezamenlijke album van Staples en Levon Helm vind je in de categorie recensies roots en die van Staples’ live-album ‘Live – Hope at The Hide Out’ in de categorie recensies gospel.

In Kippenvel 835 hoor je vanavond het vierde en toch maar laatste deel van de Kippenvel Top Zoveel 2024, de enige lijst die een volstrekt persoonlijke keuze is uit de beste albums van verleden jaar: bijna steeds twee songs van bijvoorbeeld Gerco Aerts en Vera van der Poel, Rick Treffers, Ad Vanderveen en Nienke Dingemans, maar toch  ook met nieuw werk in De rode draad: songs van nieuwe albums van Tip Jar, Eric van Dijsseldonk en BJ Baartmans & Wild Verband.

Het jaar 2025 is ook muzikaal tenslotte al lang bezig. Dat is dus ook deze week weer twee uur muziek voor wie wil luisteren!

tot vanavond dus, tot Kippenvel!

Over singer-songwriter Jeff Buckley is een documentaire gemaakt door regisseuse Amy Berg (‘Janis: Little Girl Blue’).

‘It’s Never Over, Jeff Buckley’ ging in première op het Sundance Festival en gaat over de man die diepe indruk maakte met zijn cover van Leonard Cohen’s ‘Hallelujah’ op zijn debuutalbum ‘Grace’ (1994) door zijn hoge stem en zijn bereik van vier octaven en met zijn pas na zijn verdrinkingsdood verschenen tweede, ‘My Sweetheart, The Drunk’(1998), waarop songs stonden die nog niet af waren.

Buckley’s moeder, Mary Guibert, verleende Berg voor de film toegang  tot haar foto’s en haar voicemails tot en met de laatste die Buckley haar stuurde en tot zijn dagboeken.

Er zijn verder interviews te zien met zijn ex-vriendinnen Rebecca Moore en Joan Wasser (Joas As A Policewoman), bandleden Michael Tighe en Matt Johnson, producer Andy Wallace, tourmanager Gene Bowen, maar ook met singer-songwriter Aimee Mann en met zanger-gitarist en vriend Ben Harper.

Uiteraard is ook de gecompliceerde verstandhouding tussen Jeff Buckley en zijn vader Tim Buckley een onderwerp.

Het heeft even geduurd, want Garth Hudson overleed al op 21 januari jl., maar inmiddels heeft Bob Dylan dan toch gereageerd.

Hij zette op X de volgende complimenteuze mededeling:  ‘Sorry to heart the news about Garth Hudson. He was a beautiful guy and the real driving force behind The Band. Just listen to the original recording of ‘The Weight’ and you’ll see.’

Van Roel Spanjers’ recente soloabum ‘Birdcatcher II’ is een nieuwe single uitgekomen.

Op ‘Your Pain Is My Pain’ zingt de Amerikaanse soulzanger Malford Milligan mee in een song die herinneringen oproept aan de klassieke Memphis-soul en die gaat over vriendschap en inlevingsvermogen:

Elton John heeft in een interview met de Sunday Times de kritiek van Paul McCartney op de Britse wetsvoorstellen over AI gesteund.

Net als McCartney wond hij geen doekjes om zijn mening en bovendien legt hij daarbij een verband met het belang van bescherming van artiesten tegen de vrijheid van AI voor de Engelse muziekindustrie als geheel: ‘This will allow global big tech companies to gain free and easy access to artists’ work in order to train their artificial intelligence and create competing music. This will dilute and threaten young artists’ earnings even further. The musician community rejects it wholeheartedly.

Ook zei hij dat het voor nieuwe artiesten moeilijker dan ooit is om met het door hen via de muziekindustrie verdiende geld een beginnende carrière op te bouwen vanwege de ‘uitdagende’ financiële situatie.

John is dan ook helder in zijn conclusie:

De Eagles hebben noodgedwongen een van hun gitaristen moeten vervangen.

Steuart Smith heeft de livegroep van de band moeten verlaten doordat hij verschijnselen van Parkinson heeft.

Smith heeft meer dan 25 jaar bij de Eagles gespeeld, maar stond net als andere aanvullende muzikanten altijd in de schaduw van de voorlieden, al speelde hij mee op hun late dubbelalbum, en schreef hij mee aan maar liefst zeven nummers van het bij vlagen hilarisch slechte, het eerdere werk van de groep schaamteloos plagiërende ‘Long Road Out of Eden’, terwijl er ook overduidelijk nummers van Dire Straits, Pink Floyd en Michael Jackson (?!) dienst deden als inspiratie.

Ondanks een schokkend gebrek aan originele ideeën worden ook de koortjes in deze nummers echter wel weer heel mooi gezongen, zodat je kunt meezingen, als je tenminste je lachen kunt inhouden.

Smith staat als componist overigens steevast vermeld als laatste, wat doet vermoeden dat hij het gebrek aan inspiratie van de kern-Eagles moest compenseren in ‘No More Walks in the Woods’, ‘Busy Being Fabulous’, ‘Waiting in the Weeds’, ‘Do Something’, ‘Frail Grasp on the Big Picture’, ‘Business As Usual’ en ‘Center of the Universe’.

Smith is inmiddels vervangen door Christopher Holt, wiens cv ook een complete geschiedenis van de pop en rock omvat. Hij speelde eerder in de schaduw van onder anderen Bob Dylan, Ringo Starr, James Taylor, Jackson Browne, Stevie Nicks, de Doobie Brothers, Lyle Lovett en Don Henley.

Recent was hij lid van Mike Campbell’s The Dirty Knobs.

Over zijn nieuwe baan zei hij in een interview met The Dallas Morning News: ‘I’m trying to fill the giant shoes of all three that came before me. It’s some of the most beautiful guitar work ever recorded, in my opinion. It’s the highest honor for me to do it, and it’s my duty to get it right.’

Met die drie bedoelde hij achtereenvolgens, Bernie Leadon, Don Felder en Steuart Smith, hoewel de laatste die andere twee naspeelde, hoe vakkundig hij dat ook deed..

Holt zei nog veel meer in dat vraaggesprek, hoewel hij geen wereldschokkende uitspreken deed:

Paul McCartney heeft zich uitgesproken tegen de voorgenomen wijzigingen in de Britse AI-wet, die AI-ontwikkelaars ruimere mogelijkheden geeft gebruik te maken van het werk van componisten, tekstschrijvers en andere creatieve geesten.

In het voorstel staat namelijk dat AI-ontwikkelaars van degelijke producten gebruik mogen maken als het gaat om het ontwikkelen van hun AI-algoritmen.

Vrij vertaald zou dat betekenen, dat AI nog beter wordt dan het al is in het net iets anders kopiëren van bestaand werk, waardoor het niet alleen kwalitatief steeds beter wordt, maar ook als twee druppels water lijkt op de originelen.

De wetswijziging voorziet weliswaar in een mogelijkheid voor artiesten om daartegen vooraf bezwaar aan te tekenen, maar daarvoor zouden ze elke AI-ontwikkelaar daarvan individueel in kennis moeten stellen.

Dat dat een praktische onmogelijkheid is, net als het controleren van het feit of die zich daaraan hebben gehouden, is blijkbaar voor de opstellers van die amendementen geen open deur.

McCartney spreekt zich duidelijk tegen die ontwikkeling uit in een interview met Laura Kuenssberg voor ‘One Sunday’ van de BBC van zondag 26 januari:

De Beatles zijn voor de eerste keer in bijna vijftig jaar genomineerd voor een BRIT Award.

Dat is tegelijkertijd niet zo gek en heel gek: tenslotte gingen de Beatles al in 1970 uit elkaar, zodat er weinig aanleiding was voor het uitdelen van onderscheidingen.

Dat de groep nu op het lijstje van vijftien genomineerden staat in de categorie voor Song of the Year is zo mogelijk nog gekker, want het in november 2023 uitgekomen nummer is niet alleen slechts gebaseerd op een door hem thuis gemaakte demo van de al in 1980 vermoorde John Lennon, het bevat ook nauwelijks substantiële bijdragen van de in 2001 overleden George Harrison, die er geen gitaarsolo in speelt, maar het nummer ‘fucking rubbish’ noemde.

Ook Lennon nam er geen solo voor op. Dat deed McCartney toen hij het nummer met AI onder handen nam.

Van een groepsnummer is dus nauwelijks sprake, want alleen Ringo Starr drumde er een nieuwe partij voor in.

Bovendien is het een dieptepunt in het oeuvre van de Beatles, vergelijkbaar bij eerdere misbaksels als ‘Real Love’ en ‘Free As A Bird’, die ook postuum werden uitgebracht, maar eerder terecht niet.

Eerdere berichten over dit met veel bombarie uitgebrachte nummer, dat nauwelijks iets beter is dan de absolute dieptepunten ‘Real Love’ en ‘Free As A Bird’ vind je in de categorie nieuws, net als berichten over George en Olivia Harrison.

Eerdere berichten over de Beatles vind je ook in de categorie nieuws.