Category: nieuws (Page 18 of 679)

Bruce Springsteen heeft in een interview op zijn eigen radiostation op Sirius XM gezegd, dat Jeremy Allen White zo goede acteur is. dat ‘you just fall right into it.’

Dat zei hij na een bezoek aan de filmset van ‘Deliver Me From Nowhere’, zijn eigen biopic over het opnemen van zijn soloalbum ‘Nebraska’.

Ook zie hij: ‘He’s got an interpretation of me that I think the fans will deeply recognize. He’s just done a great job. I’ve had a lot of fun being on the set when I can get there.’

Tenslotte vond Springsteen ook nog, dat White heel goed zong.

Ook de rest van de acteurs kan zijn goedkeuring wegdragen: ‘There’s a tremendous cast of people. They cast the film beautifully, so it’s very exciting.’

Eerdere berichten over ‘Deliver Me From Nowhere’ en over Springsteen met en zonder E Street Band vind je in de categorieën nieuws, Dossier crisis in de platenindustrie, Dossier politiek en popmuziek en rootsmuziek op radio, tv en internet.

Bob Dylan’s biopic ‘A Complete Unknown’ was in drie categorieën genomineerd voor een Golden Globe, maar bij de prijsuitreiking afgelopen nacht won de film er niet een.

Hoewel Timothée Chalamet allerwegen wordt geprezen doordat hij in de huid van de jonge Dylan wist te kruipen, won hij niet de Golden Globe voor Best Actor in a Motion Picture. Die ging naar Adrien Brody voor zijn hoofdrol in ‘The Brutalist’, een film over een Hongaarse architect die de Holocaust overleeft en in de VS fanatiek zijn droom probeert te realiseren.

Ook de onderscheiding voor Best Picture – Drama was voor die film.

Tenslotte ging Edward Norton niet met de eer strijken in de categorie Best Supporting Actor. Hij speelde Pete Seeger in ‘A Complete Unknown ‘, maar ‘verloor’ van Kieran Culkin, die werd onderscheiden voor zijn rol in ‘A Real Pain’.

Eerdere berichten over Bob Dylan en over A Complete Unknown’ vind je in de categorie nieuws.

Bono heeft op 4 januari de Presidential Medal of Freedom gekregen uit handen van de scheidende Amerikaanse president Joe Biden.

Die hing de hoogste Amerikaanse burgerlijke onderscheiding om Bono’s nek vanwege het feit dat hij ‘a pioneering activist against AIDS and poverty’ is, zo staat in een persbericht fat het Witte Huis uitgaf.

‘He brought together politicians from opposing parties to create the United States PEPFAR AIDS program, and is co-founder of campaigning organizations ONE and (RED).’

Die medaille wordt uitgereikt aan degenen die in de ogen van een Amerikaanse president  ‘have made exemplary contributions to the prosperity, values or security of the United States, world peace or other significant societal, public or private endeavours.’

Neil Young heeft op 3 januari zijn beslissing herroepen deze zomer niet op het Glastonbury-festival te spelen.

Dat deed hij door middel van een even bondige als weinig zeggende verklaring op zijn website.

Daarin schrijft hij dat hij zijn beslissing om niet op het festival op te treden baseerde op ‘een fout in de informatie die hij ontving’.

Hij schrijft ook dat hij ernaar uitziet daar te spelen en dat hij hoopt zijn lezers er te zien, maar rept met geen woord over wat die foutieve informatie dan was.

Zijn reden om terug te komen op die beslissing blijft dan ook een raadsel, net als de vraag of hij Rod Stewart nu heeft verstoten van zijn plek als ‘Legends Slot’ op zondag 29 juni op het Pyramid Stage:

Neil Young heeft op zijn website bekend gemaakt dat hij tijdens zijn Europese tournee met de Chrome Hearts niet op het roemruchte Britse festival Glastonbury zal spelen.

Nu wist ik niet dat hij dat wél zou doen, want dat was niet aangekondigd.

Het lijkt erop dat het management van Young  in overleg was met dat van Glastonbury over een optreden, maar dat de partijen er niet uit gekomen zijn.

Young wijt dat aan het feit dat de BBC nu een partner is in de organisatie van het festival en allerlei eisen aan het optreden stelde waarin Young niet geïnteresseerd was. Hij trekt daaruit de conclusie dat het festival nu in handen is gevallen van het bedrijfsleven.

Dat schrijft hij tenminste letterlijk op zijn site:

‘The Chrome Hearts and I were looking forward to playing Glastonbury, one of my all time favorite outdoor gigs. We were told that BBC was now a partner in Glastonbury and wanted us to do a lot of things in a way we were not interested in.it seems Glastonbury is now under corporate control and is not the way I remember it being. Thanks for coming to see us the last time!

We will not be playing Glastonbury on this tour because it is a corporate turn-off, and not for me like it used to be. Hope to see you at one of the other venues on the tour.

LOVE Neil

Be well’

Je wekelijkse aflevering van Kippenvel is helaas niet vanavond te horen, maar gelukkig wel morgenavond.

De reden is dat RTV Katwijk op oudjaarsavond een thematisch programma maakt en daarin is geen plaats voor Kippenvel. Bovendien duurt dat programma tot half tien, zodat er niet alleen sprake is van figuurlijke verdringing, maar ook van letterlijke.

Daardoor wijk ik ook deze week uit naar de woensdagavond van acht tot tien: dan is Kippenvel in ieder geval te horen en begint 2025 muzikaal in ieder geval goed.

Nadeel is dan weer wel, dat deze aflevering niet terug te horen is, net zo min als die van verleden week, al veronderstelde ik dat toen in mijn naïviteit nog wel: de link die je daarvoor moet aanklikken, is immers gekoppeld aan een dag en een tijdstip en die koppeling verhuist niet automatisch mee.

Nog belangrijker is echter, dat vanaf  7 januari Kippenvel weer op dinsdag te horen is, dus het is ook niet de moeite die link naar een andere dag te laten verwijzen.

Als je dus het eerste deel van de Kippenvel Top Zoveel 2024 wilt horen, zul je er live bij moeten zijn, want anders vervluchtigt de uitzending eigenlijk al op het moment dat ze wordt uitgezonden.

In de eerste aflevering van de jaarlijkse Kippenvel Top Zoveel hoor je steeds twee nummers van cd’s die ik mooi vond en dus graag draaide, al zitten er een paar bij die ik in het afgelopen jaar nog niet eens kon draaien: ‘Woodland’ van Gillian Welch & Dave Rawlings kwam bv. pas recent fysiek uit, ‘Eyes on the Road’ van de Nederlandse rootsrock-formatie Tough ‘m Tumble ontving ik pas zeer kort geleden en ‘Shadow’ van de Amerikaanse Lizz Wright kwam weliswaar uit in april, maar die kocht pas aan het eind van het jaar.

Onder de andere albums die ik draai zitten die van Spinvis Ligtle Steven & het Big Beat en Jaap Boots.

tot morgen om acht uur dus, tot Kippenvel!

Bob Dylan is de laatste weken niet uit het nieuws te slaan vanwege zijn biopic ‘A Complete Unknown’.

Die film is inmiddels op eerste kerstdag in première gegaan in de VS, maar hier moeten we nog bijna twee maanden wachten op dat moment.

Om de bezoekersaantallen in de Amerikaanse bioscopen aan te jagen, komt er nog steeds druppelsgewijs nieuws over het opnameproces van de film naar buiten: na allerlei wetenswaardigs over hoofdrolspeler Tomthée Chalamet zijn het de laatste dagen nieuwtjes over Dylan zelf die het vuurtje moeten opstoken.

Eerder was er al het nieuws dat regisseur James Mangold in een koffiehuis zijn script aan de brommende bard moest aanprijzen in de vorm van een korte samenvatting, maar dit bericht gaat nog een paar stappen verder: Dylan sprak daarna nog meerdere keren met Mangold af om het hele script door te spreken.

Daarbij is ‘doorspreken’ trouwens niet het goede woord: in podcast ‘The Town’ vertelt ‘A Complete Unknown’- producent Peter Jaysen dat Mangold en Dylan het hele script hardop hebben voorgelezen.

Daarbij moest Mangold niet alleen alle bijna alle rollen voor zijn rekening nemen, maar ook de regieaanwijzingen hardop voorlezen, terwijl Dylan de hem in de film in de mond gelegde teksten voorlas.

Dylan zou tijdens die sessie ook aantekeningen hebben gemaakt  op een exemplaar van het script en pas aan het einde van de laatste leessessie zijn goedkeuring aan het script hebben gegeven door er zijn handtekening op te zetten.

Die versie van het script zou in handen zijn van Mangold en niet alleen Dylan-fans zouden die aantekeningen graag lezen, maar dat zal nog wel heel lang een wens blijven.

Uit dit verhaal kun je verschillende conclusies trekken met betrekking tot Dylan’s geestelijke betrokkenheid bij deze film…

Eerdere berichten voer Dylan en over ‘A Complete Unknown’ vind je in de categorie nieuws.

In een interview met de Engelse krant ‘The Guardian’ praat regisseur James Mangold uitgebreid over zijn ‘A Complete Unknown’.

Het ging hem erom erachter te komen hoe mensen omgaan met een genie: net als in de film ‘Amadeus’ van Milos Forman uit 1984 komen ze voor ‘uitdagingen’ te staan: behalve bewondering voor het genie voelen ze ook afkeer voor hem.

Daarvan moest hij Dylan zelf overtuigen in een ontmoeting die wonderlijk genoeg in een koffiehuis plaatsvond.

Daarbij moest hij een samenvatting geven van het script in het besef dat dat niet te lang moest zijn.

Mangold zegt daarover:‘I thought very carefully, because I knew he didn’t want a 20-minute answer. 

I said: ‘It’s about a young guy in Minnesota who’s suffocating and feeling desperate and who leaves everything – friends, family – behind and, with just a few dollars in his pocket, makes his way across the country and creates a new identity and makes new friends, finds a new family and blossoms, becomes successful, then starts to suffocate again and runs away.

He smiled, and that was all. Like, he didn’t have anything more to say, but I knew that meant… he didn’t take issue.’

Mangold vindt ook dat Dylan een bedreiging was voor de toenmalige folkscene:

Het gebouw dat staat afgebeeld op de hoes van het Doors-album ‘Morrison Hotel’ is ernstig beschadigd geraakt bij een brand.

Het staat in het centrum van Los Angeles op de kruising van Pico Boulevard en Hope Street en er brak in uit op donderdag 26 december.

Het blussen van de brand duurde anderhalf uur en er zouden zeventien brandweerwagens voor nodig zijn geweest.

Aan het eind van de jaren zestig was het inderdaad een hotel en daarna was het ironisch genoeg jarenlang een trainingslocatie voor de brandweer van Los Angeles, al zou het worden verbouwd tot een woningcomplex.

De hoesfoto werd gemaakt door de beroemde popfotograaf Henry Diltz in december 1969 op het moment dat de lobby leeg was, want alleen zanger Jim Morrison, drummer John Densmore, gitarist Robbie Krieger en toetsenist Ray Manzarek zijn erop te zien: