Category: rootsmuziek op radio, tv en internet (Page 15 of 85)

Neil Young heeft een nieuwe versie uitgebracht van ‘Shut it down’.

Die felle protestsong staat op ‘Colorado’, het recentste album dat hij in 2019 met de Crazy Horse maakte, maar Young doorsneed deze versie van de al eerder uitgekomen studioclip van de intens rockende Ralph Molina, Billy Talbot, Nils Lofgen en Young met beelden die tijdens de coronacrisis werden gemaakt: lege straten van wereldsteden, maar ook musici die klassieke muziek spelen op de veranda van zomaar een bejaarde, overvolle stranden, een ganzenpaar dat met een rij jongen over een landingsbaan wandelt en gemzen (?) die groepsgewijs door een verlaten stad drentelen.

Young benadrukt in een toelichting nog dat de beelden uit de studio al zijn gemaakt in 2019, dus voor de maatregelen van krant werden om contacten te beperken en afstand te houden: Continue reading

Singer-songwriter Randy Newman heeft een song geschreven waarin hij waarschuwt tegen corona. Dat deed hij op verzoek van radiostation KPCC, dat vanuit Zuid-Californië uitzendt.

Na een gesproken intro met de inmiddels bekende waarschuwingen speelt en zingt Newman het ongeveer twee minuten durende nummer thuis voor alle andere Amerikanen, die hij na zijn song ook nog even bedachtzaam toespreekt: Continue reading

Mavis Staples heeft een nieuwe song uitgebracht die ze opnam met Jeff Tweedy.

In het rootsy rockende ‘All-in it together’ bezingt Staples hoe ze de haat heeft opgegeven en hoe we elkaar nodig hebben.

Hoewel het onbekend is wanneer de song is opgenomen, is de tekst wel erg actueel in deze tijden van corona: Continue reading

Neil Young heeft zijn tweede Fireside session online gezet.

Toch zit hij tijdens openingsnummer ‘Four strong winds’ niet lekker warm naast zijn open haard, maar staat hij in een sneeuwbui te spelen en te zingen met op de rug van zijn jas de erop genaaide leus ‘Water is life’.

Tijdens de in de sneeuw spartelende Darryl Hannah, die zo het silhouet van een engel creëert, zingt Young mijmerend ‘angel baby’, maar daarna verplaatst het beeld zich naar binnen, waar Young in t-shirt, maar nog steeds met pet, aan de piano ‘Birds’ inzet.

Bijkomend voordeel tijdens deze verstilde versie is dat we hem vanaf de zijkant zien spelen en zingen en niet op zijn rug, zoals in zijn Fireside session no. 1

Daarna geeft Young een lesje handen wassen, hoewel hij daarbij de twintig seconden bij lange na niet haalt.

Na een reclamespotje voor water en wat gruizige beelden waarin een op gitaar en mondharmonica improviserende Young te zien, is, speelt hij voor een gezellig brandende open haard een gedeelte van het nog altijd desolate ‘On the beach’.

Het nog altijd niet officieel uitgebrachte ‘Homefires’ is daarna wel heel toepasselijk en het in de originele versie zwaar elektrische ‘Words’(between the lines of age)’ blijkt akoestisch ook mooi met zijn koppige, hortende melodie.

Waar al die songs in kleur waren opgenomen, al moet je je van de stemmige bruintinten van Young’s interieur en het halfdonker niet te veel van voorstellen, is het afsluitende ‘Love and only love’ in zwartwit geschoten voor de voorraad hakhout.

In die sterke song slaagt Hannah er zo consequent in, Young’s hoofd maar voor de onderste helft in beeld te brengen, dat het leidt tot de conclusie die zij de nouvelle vague opnieuw definieert.

Toch staat als regisseur dhovelife (sic) vermeld: Continue reading

Bluesy singer-songwriter Jeroen Kant heeft als kleine zelfstandige net zo veel last van het coronavirus als zijn collega’s, maar zoekt naarstig naar alternatieve manieren van inkomsten.

Over zijn huidige situatie stond een interview met hem in het Brabants Dagblad: Continue reading

Bob Dylan heeft voor het eerst in acht jaar een nieuwe song uitgebracht.

‘Murder most foul’ gaat over de moord op John F. Kennedy in Dallas op 22 november 1963, maar in de tekst komen ook onder anderen de Beatles, Nat King Cole, The Who, Patse Kline, Wilfman Jack, Woodstock en Altamont voor.

Bovendien zingt Dylan op de enigszins stuurloze pianomelodie vanuit het perspectief van zowel Lee Harvey Oswald als John F. Kennedy.

Hij kondigde het zeventien minuten durende nummer aan op twitter: Continue reading

Zanger, toetsenist, saxofonist en songschrijver Randall Bramblett zit ook thuis in Athens, Georga en mist het optreden.

Dat zal hem extra slecht uitkomen nu net zijn goederospectieve album ‘The meantime’ opnieuw is uitgebracht met twee extra songs.

Vandaar misschien dat hij een huisconcert streamt om acht uur Eastern Time, een tijdstip dat bij ons midden in de nacht valt, want je moet er vijf uur bij optellen.

Vannacht om een uur kun je daarvoor terecht op: Continue reading

Neil Young heeft zoals kortgeleden aangekondigd zijn eerste kampvuursessie op zijn site gezet.

Waar er in zijn bijdrage aan de online verkiezingsbijeenkomst van Bernie Sanders op 17 maart nog een open haard aan te pas kwam, zochten Young en Darryl Hannah nu de buitenlucht op voor opener ‘Sugar mountain’.

Daarin ontbreekt dat kampvuur overigens, net als Hannah’s visie op de regie van de door haar geschoten beelden: Young wandelt al zingend en spelend wat heen en weer en loopt daarbij ook af en toe ook gedeeltelijk of geheel het beeld uit.

Young speelt het tweede nummer, het nog altijd fascinerende ‘Vampire blues’ van zijn desolate ‘On the beach’, dan weer wel voor de open haard in Hannah’s beelden, die op zijn best herinneren aan films die hij regisseerde onder zijn pseudoniem Bernard Shakey.

Daarin lapte hij zo ongeveer alle cinematografische wetten aan zijn laarzen, die in ‘Sugar mountain’ al paars-grijze regenlaarzen bleken te zijn.

Hannah toont zich een waardig opvolger van Shakey, doordat zij er bijna voortdurend in slaagt Young slechts gedeeltelijk in beeld te krijgen tijdens zijn songs en de vijf binnen opgenomen songs ook worden geteisterd door een gebrek aan goede belichting. Of zij dit talent van zichzelf heeft of de expliciete instructies van Young opvolgde, is onduidelijk.

Behalve een paar stuurloze tussendoortjes over bijvoorbeeld zijn door henzelf gefabriceerde mondharmonicahouder valt vooral het in eigen beheer gemaakte reclamespotje voor water op. Dat ziet er dan weer wel uit alsof er een commercieel product verkocht moet worden.

Young  speelt ook ‘Love/Art blues’ van ‘Homegrown’, ‘Tell me why’ van ‘After the goldrush’, ‘Razor love’ van ‘Silver & gold’ en ‘Little wing’ van ‘Hawks & doves’.

Het laatste nummer speelt hij op een piano, zittend met zijn rug naar de camera.

Dat hoeft niet te verbazen, want als de gordijnen open gaan voor het miniconcert wordt het gepresenteerd onder de naam ‘Hearse theatre movie night’.

De tijd lijkt met andere woorden te hebben stilgestaan als Young refereert aan de lijkwagen waarin hij reed met Bruce Palmer toen hij in Los Angeles in een file Stephen Stills weer tegen kwam: Continue reading

Singer-songwriter Gretchen Peters zette deze maand een liveversie van haar ‘Love and Texaco’ op haar website als download van de maand.

Die song stond op haar naamloze tweede album uit 2001.

Op die plaat bleek ze opeens veel meer een singer-songwriter dan op haar sterk door destijds eigentijdse country geïnspireerde debuut ‘The secret of life’.

Die persoonlijker toon leverde een sterk album op, al bleek later dat dat de voorbode was van nog veel sterker werk.

Opvallend was, dat drie titels op zijn minst geïnspireerd leken door klassiekers van anderen: ‘Love and Texaco’ roept direct Rickie Lee Jones’ ‘Last chance Texaco’ in herinnering van haar naamloze debuut, ook door de zelfde troosteloze sfeer, terwijl ‘Love is a drug’ wat betreft de titel dan weer verwant is aan Roxy Music’s ‘Love is the drug’ en ‘Waiting for Amelia’ aan Joni Mitchell’s ‘Amelia’.

Of we daar gelijk in hebben, of dat het toeval was? Alleen Peters weet het antwoord en wij vinden ‘Love and Texaco’ nog altijd mooi: Continue reading