Category: rootsmuziek op radio, tv en internet (Page 22 of 85)

Voor iedereen die net als wij inmiddels bijna bezwijkt onder de jingle bells die alle radiozenders over ons uitbraken, is er een redmiddel.

Afgelopen dinsdag zonden we als Rode Draad van Kippenvel een uur lang muziek uit die losjes is opgehangen aan het album ‘Angels in the snow – a Christmas album’ van Hidden Agenda Deluxe en Oh Susanna.

Die onverwachte combinatie van vijf Nederlandse rootsrotten en een Canadeze singer-songwriter leverde een keur aan geïnspireerde covers op die soms mooier klinken dan de originelen.

Toch draaiden we naast hun versie van ‘Snowing on Raton’ drie van die originelen en zo maakten The Band, Joni Mitchell en Lyle Lovett weer eens hun opwachting in ‘Kippenvel’.

Daarnaast draaiden we songs die er naadloos op aansloten: Continue reading

Zo sensueel als Beatrice van der Poel kan zingen, kunnen maar weinig vrouwen. Dat bewijst ze nu al jaren in het theater en op haar Nederlandstalige albums ‘Langzaam los’, ‘Hard en hoofd’ ,Heelhuids’, ‘Electric lady’ en ‘Montere weemoed’.

Hoewel ze bijna al haar songs zelf schrijft, vertaalde ze al eerder op een intelligente manier songs van bijvoorbeeld Nick Cave.

Inmiddels heeft ze zich ook op het gladde ijs van de kerstsong gewaagd, hoewel een witte kerst er dit jaar niet in zit.

Ze paste daarvoor haar eigen hertaling aan van Kris Kristofferson’s klassieke ‘Help me make it through the night’, dat ze al eerder als ‘Heelhuids’ zette op haar gelijknamige album.

Ze zong die nieuwe versie bijna fluisterend in het traditionele decor van kerstbellen, in mineur aanzwellende strijkers, een zacht zoemend rootsy orgel en een steelgitaar.

Als je wilt weten of Van der Poels uitnodiging je aanspreekt en het vuur ‘hier voor de haard’ ook bij jou brandt in haar oneindige nu, is hier de link: Continue reading

Afgelopen vrijdag kwam Neil Young’s ‘Songs for Judy’ uit, een album met 22 livesongs uit 1976 die Young speelde tijdens akoestische sets als zijn eigen voorprogramma voor hij optrad met Crazy Horse.

Inmiddels staat een daarvan op YouTube, al is dit alleen een audiobestand. Het laat Youmg horen met zijn kenmerkende klagelijke falset en met het voor die jaren kenmerkende liefdesverdriet: Continue reading

Dat Bruce Springsteen’s soloconcert ‘Springsteen on broadway’ op 16 december a.s. bij Netflix in première gaat, is al lang bekend, net als de Tony Award die hem ervoor werd toegekend en het gedenkwaardige aantal shows dat hij dan in het Walter Kerr Theatre op Broadway zal hebben gespeeld: 236.

Het zou in oktober 2016 een serie van zes weken lang worden, maar Springsteen knoopte er steeds een aantal avonden aan vast en zijn fans bleven toestromen, ook door het autobiografische karakter van deze concerten.

Dat kenmerkt weliswaar al zijn concerten, maar hij vertelde hij meer persoonlijke verhalen dan ooit en was ook sociaal en politiek uitgesprokener dan ooit. Die Tony Award heeft dan ook iets paradoxaals: wat Springsteen hier opvoert is geen toneelstuk, maar niets minder dan een gesproken en gezongen autobiografie.

Vandaag kwam de trailer voor die concertfilm op Netflix uit en die geeft al een even indrukwekkende als ontroerende impressie van hetgeen je vanaf half december kunt zien, misschien wel 236 keer: Continue reading

‘Onward’, het nog altijd door country beïnvloede, maar iets steviger klinkende vierde album van Tip Jar moet nog uitkomen, al is er al wel de eerste single ‘Keep on rolling’ sinds 10 oktober.

Eindhoven Dagblad’s Frank van den Muijsenberg ging naar Nuenen voor een interview met Bart de Win en Arianne Knegt over die nieuwe, maar noemt terecht ook de drie mooie albums de De Win daarvoor solo maakte.

De Win vertelt over zijn inspiratie en stipt daarbij ook het overlijden van muzikale vrienden aan, maar de twee vertellen ook over hun liefde voor optreden in tijden van coverbands.

Eens te meer blijkt Knegt in deze introductie tot Tip Jar De Wins muze, zowel artistiek als zakelijk: Continue reading

Maria Muldaur heeft eind september ‘Don’t you geel my leg’ uitgebracht, haar eerbetoon aan Blue Lu Barker. Die zangeres was populair in de jaren en dertig en veertig en zong net als vrouwelijke tijdgenoten seksueel getinte teksten met een knipoog.

Muldaur zette in 1973 Barker’s gelijknamige nummer al op haar naamloze debuut op aanraden van Dr. John, maar kwam er bij het voorbereiden van een tribute-optreden in New Orleans in 2016 achter dat Barker nog veel meer van dat soort goede songs had.

Dat is een beetje vreemd, want in het persbericht wordt gesproken over het feit dat Muldaur en Barker bevriend waren, maar hoe het ook zij: de twaalf songs op Muldaur’s 41^ste (!) album swingen en spetteren, terwijl zij ze sensueel en ironisch zingt, geheel in de traditie van de originelen.

Dat is niet zo gek, want eerder maakte Muldaur al ‘Richland Woman Blues’ ‘Sweet Lovin’ Ol’ Soul’ en ‘Naughty, Bawdy & Blue’. Daarop zong ze al songs van andere vergeten zangeressen als Sippie Wallace, Victoria Spivey, Alberta Hunter, Ma Rainey en anderen.

Muldaur wordt bovendien begeleid door grote namen uit New Orleans: pianist David Torkanowsky, bassist Roland Guerin en drummer Herlin Riley, plus een spetterende zes man sterke blazerssectie.

Zij namen hun mix van oude jazz, vaudeville en rhythm ‘n’ blues live op in de studio: Continue reading

Maandelijks stuurt singer-songwriter Gretchen Peters haar nieuwsbrief naar iedereen die hem maar wil hebben.

Daarin schrijft zij uiteraard over de recensies van haar indrukwekkende album ‘Dancing with the beast’, haar optredens en wat haar verder bezighoudt.

Ook voegt ze daar elke maand een download aan toe.

Deze maand is dat een demo van het titelnummer van haar vorige album, ‘Blackbirds’, een song die ze samen schreef met Ben Glover.

Ze vond zijn gitaarpartij zo mooi, dat ze hem vroeg die nog een keer in zijn geheel te spelen, maar dan in haar toonsoort, zodat zij de tekst erbij kon zingen.

Nu staan er al twee prachtige versies van die song op haar album, maar deze is minstens net zo mooi: Continue reading

Na een stilte van vijf jaar duikt singer-songwriter Marike Jager weer op.

Misschien is het woord comeback’ een beetje te sterk, maar de stilte na haar album ‘The silent  song’ was toch wel erg groot.

Nu is Jagers single ‘Wasted’ uitgebracht. Die nam ze op met producer Paul Willemsen (Michelle David and the Gospel Sessions), terwijl Tchad Blake (inderdaad: niemand minder dan…) de mix deed.

‘Wasted’ is inderdaad een nieuw begin, want Jager slaat een heel andere weg in: niet alleen is het nummer zeer geproduceerd, het heeft een dwingende beat en er zitten ‘synths, samples en snaren’, zoals het persbericht succesvol allitereert.

Alles bij elkaar doet het nummer een beetje denken aan de jonge Sheryl Crow, maar ook aan een aantal songs van haar eigen ‘Celia trigger’ uit 2008.

Continue reading

Eerder dit jaar was er opeens een nieuwe song van Sade. Zij nam ‘Flower of the universe’ op voor regisseuse Ava DuVernay’s film ‘A wrinkle in time’

Dat was het eerste nieuwe nummer van de stoïcijnse ogende, maar altijd onderkoeld emotioneel zingende Engelse van Nigeriaanse afkomst sinds 2011 en daardoor alleen al nieuws.

Nu is daar dan weer ‘The big unknown’, dat ze opnam voor Steve McQueen’s film ‘Widows’.

Het is weer zo’n even stijlvolle als melancholieke ballad, waarop ook Sade het patent heeft. Net als in ‘Flowers in the universe’ ontbreken de jazzy blazers van haar begeleiders van ooit en toch smelten wij bij het horen van haar breekbare zang.

Misschien is zij een van onze ‘guilty pleasures’, maar dit soort ballads is haar natuurlijke omgeving. De stelling dat zij in de beste daarvan het gat met de natuurlijk veel spontanere en dus benaderbare Adele dicht, durven wij wel aan: Continue reading

In plaats van vooraf doet Marianne Faithfull de promotie voor haar nieuwe album ’Negative capability’ achteraf.

Zij doet een lang vraag-en-antwoordspel met Nick Cave, met wie zij op die nieuwe ook ‘The gypsy faerie queen’ schreef en zong.

Ook zijn er in het achttien minute durende filmpje beelden te zien van de opnamesessies voor haar nieuwe.

Faithfull kan in die tijdsduur natuurlijk niet haar hele carrière bespreken, maar heeft het toch onder meer ook over haar debuut in de muziek aan de hand van Andrew Loog Oldham, haar ontdekker en de manager van de Rolling Stones.

Uiteraard komt ook de inspirarie voor ‘Negative capability’ ter sprake, net als de opnamesessies: Continue reading