Bij Omroep Brabant waren de nachten ook lang, want onder die naam organiseerde de regionale omroep speciale uitzendingen.
Daarin traden ook artiesten op en een van hen was Mathis Leeuwis. Hij speelde solo de single van zijn nieuwe cd Alweer geen revolutie.
Ook met alleen een ekoestische gitaar blijft de nummer fier overeind: Continue reading
Nu Eric Clapton’s The breeze: an appreciation of JJ Cale deze week ook in de VS uitkomt, is op de site van de NPR (National Public Radio) een bijna tien minuten durend interview met Clapton te lezen en te horen over zijn motieven voor deze plaat.
Clapton blijkt daarin opnieuw opvallend wars van pretenties en vertelt over de invloed die Cale op hem had, de keuze van de songs voor dit album en ook wat voor indruk Cale op hem maakte in de week voor de twee in 2006 de studio ingingen voor de sessies voor The road to Escondido: Continue reading
Wat ook de exacte reden moge zijn, de site Jambase zette de optredens van Tom Waits bij David Letterman’s Late night op een rij.
Dat bleken er negen te zijn en van acht van die optredens is beeldmateriaal bewaard gebleven.
Dat betekent filmpjes met soms hilarische interviews en songs in de van Tom Waits bekende, onvoorwaardelijke stijl: Continue reading
Als opwarmertjes voor de release op 29 juli a.s. van The breeze: an appreciation of JJ Cale door Eric Clapton, Tom Petty, Mark Knopfler, John Mayer, Willie Nelson en een handvol anderen zijn inmiddels vier songs te streamen.
Cajun moon, Train to nowhere, Call the breeze en Don’t wait worden gekenmerkt door die luie gitaarriffs die Cale’s beste songs zo magnetiserend en onweerstaanbaar maken. Daarbij verwijderen Clapton c.s. zich gelukkig niet ver van de originelen en dat belooft dus veel, helemaal doordat Clapton’s mompelzang en die van Knopfler op het eerste gehoor niet van die van Cale vallen te onderscheiden: Continue reading
Op de site van Tom Petty streamen vier songs van het voor 29 juli aangekondigde album Hypnotic eye.
Op de website is een buizenradio te zien, compleet met knoppen om hem aan te zetten (Vreemd genoeg zit die rechts…) en een draaiknop.
Daarin draaien heeft ook inderdaad effect, want dan zijn U get me high, Forgotten man, Red River en Fault Lines zijn dan te horen.
Hoewel de gitaarinvloeden inderdaad prominent zijn, laten met name U get me high en Red River ook horen wat een superieure songsmid Petty is: Continue reading
Op 23 juli 2012 overleed Amy Winehouse.
Misschien doordat dat bijna twee jaar geleden is, zendt de NTR op Nederland 3 in Het uur van de wolf nog maar eens de documentaire The final goodbye uit, een documentaire van Maureen Goldthorpe die ook al op 23 juli 2013 te zien was.
Het persbericht dat destijds werd verspreid, kondigde het programma als volgt aan: “The Final Goodbye is een intieme kijk in het sensationele leven van Amy Winehouse. Deze speciale docu vertelt het verhaal over haar leven en haar opmars tot pop-icoon!
Amy Winehouse was voorbestemd om beroemd te worden. Maar Amy had ook een donkere kant, haar wilde levenstijl werd vaak verweten aan haar relatie met Blake Fielder-Civil, de liefde van haar leven. Hun zelfdestructieve persoonlijkheden leidden tot drugs- en alcoholverslaving. Amy kon hier niet meer tegen en het werd uiteindelijk haar voortijdige dood.”
Nu weten wij ook wel, dat Winehouse juist door haar ontijdige dood tot een soort moderne heilige is geworden, maar onze nieuwsgierigheid wordt nu niet direct geprikkeld oor deze omschrijving:
zaterdag 19 juli, NTR, Nederland 3: Amy Winehouse: the final goodbye, 21:40 – 22:40 uur
Amy Winehouse of de media onmatig? vind je in de categorie Columns.
Bruce Springsteen heeft een video van ruim tien minuten online gezet op zijn website als bedankje voor de fans die de afgelopen twee jaar naar de 170 concerten van de High hopes-tournee kwamen.
In de door zijn vaste cineast Thom Zinny gemaakte film speelt Springsteen zelf de hoofdrol van een man die zich flarden van een gezinsleven herinnert, terwijl hij gedragen en symbolisch rondzwerft door een desolaat landschap en een vervallen huis bezoekt.
Hij vervolgt zijn tocht in het gezelschap van een jongen die opduikt als Springsteen een bad neemt in een slootje en lijkt hem thuis te brengen bij diens familie, waarna hij afscheid neemt en verder trekt.
Ook terwijl Springsteen in de tweede helft de song playbackt, komen die herinneringen terug. Dan lijkt hij in sommige fragmenten blind te zijn, maar in andere niet
Meer dan vijf minuten gebeurt dat onder begeleiding van aan het nummer voorafgaande geluidsflarden van het pas daarna op gang komende nummer Hunter of invisible game.
In een dankwoord schrijft Springsteen in zijn gebruikelijk onvoorwaardelijke woordkeuze dat hij en zijn band in de periode van die tournee diep hebben ‘gezworven in de transformatieve kracht van rock ’n roll’: Continue reading
Sheyl Crow hebben wij tegen onze zin ooit moeten laten gaan, want zij werd muzikaal steeds minder interessant.
Soms laait onze liefde voor haar echter weer hoog op, want haar debuut Tuesday night music club en haar namloze twee bevatten een hele reeks prachtsongs, waaronder Redemption day.
Dat nummer werd al eens gecoverd door Johhny Cash, die Crow wilde spreken voor de opname ervan, zodat hij met meer gevoel kon zingen.
Crow bracht net een live-dvd uit van een concert waarbij zij een nieuwe versie deed van die song.
Zij combineerde haar liveversie met een aantal door Cash gezongen regels, die zij in haar song verweefde, gecombineerd met beelden van een rondlopende en op het graf van zijn moeder liggende Cash.
De motivatie daarvoor geeft zij op de site van Rolling Stone, dat ook de première van de video heeft.
Wij hadden bij het horen en zien ervan spontaan last van een heimwee-aanval: Continue reading
Op zondag 7 juli zendt Canvas de documentaire High hopes in South Africa uit om 22:10 uur Deze werd op 10 mei al uitgezonden door Veronica.
In die documentaire gingen fans Leon Verdonschot, Art Rooijakkers en Erik van Bruggen naar Zuid-Afrika om Bruce Springsteen en zijn E Street Band te filmen tijdens hun Zuid-Afrikaanse concerten na het uitkomen van Springsteen’s album High hopes.
De drie volgden in die documentaire drie Zuid-Afrikaanse Springsteen-fans, die vertellen over de band met hun idool.
Daarnaast kregen zij veel exclusief live-materiaal van Springsteen’s management tot hun beschikking en interviewden zij bovendien Steve VanZandt en Tom Morello, de gitarist die VanZandt een tijdlang verving toen die filmopnamen moest maken voor de Zweedse tv-serie Lillehammer: Continue reading
Van CSNY 1974 zijn inmiddels vier songs te streamen.
Daarbij is een voorbeeldig evenwicht betracht, ongetwijfeld om Crosby, Stills, Nash of Young niet nu alweer tegen de inmiddels spaarzame haren in te strijken.
Van Crosby, Stills en Nash staan Almost cut my hair, Change partners en Pre-road downs gebroederlijk op een rijtje en misschien is het dan ook een voorteken dat we naar Neil Young’s Only love can break your heart veel harder hebben moeten zoeken.
Op de site van Rolling Stone wilde die song namelijk helemaal niet starten, maar gelukkig leverde zoeken op titel bij Soundcloud behalve een hele hoop rommel ook die song op.
Iets zegt ons dat we het met deze vier als opwarmertjes moeten doen tot de release, die vermoedelijk op vrijdag 4 juli a.s. zal zijn, al spreken officiële berichten van dinsdag 8 juli.
Dat gaat makkelijk lukken, want de vier zijn opvallend goed bij stem, al kan dat ook bijna niet anders. Graham Nash deed zijn samenstelling en productie namelijk niet alleen consciëntieus, maar ook rigoureus. Zo knipte hij in geval van twijfel zonder bedenkingen een vals gezongen regel uit de ene versie om diezelfde regel uit een mooier uitgevoerde versie erin te plakken.
Dat is inderdaad zeker niet meer live, maar moet wél het perfecte concert opleveren: Continue reading
© 2025 Kippenvel – Ruud Heijjer
Theme by Anders Noren — Up ↑