Category: rootsmuziek op radio, tv en internet (Page 36 of 85)

Sinds Bettye LaVette’s I’ve got my own hell to raise in 2005 verscheen, zijn wij weg van deze zangeres.

Als geen ander kan zij vechtlust en verdriet laten klinken in songs van anderen, die zij overigens zingt alsof zij ze zelf heeft beleefd.

In een aflevering van Mountain Stage, een serie streams van live-optredens die door publieke Amerikaanse radiostations worden opgenomen en op de site van NPS (National Public Radio) te vinden zijn, zingt LaVette in een krap halfuur vijf van die songs. Drie van de vijf komen van haar recentste Thankful ‘n’ thoughtful en van The scene of the crime, maar ze zijn alle even doorleefd.

De carrière van LaVette raakte dan ook langdurig in het slop, hoewel zijn zich ook in die tijd staande wist te houden door live te zingen en musicalrollen aan te nemen.

Door haar herontdekking in 2000, die overigens via een Europees label verliep, kreeg zij via de cd A woman like me in 2003 de wind eindelijk in de zeilen en ontfemrde label zich over haar.

Daar verschenen sinds I’ve got my own hell to raise vier cd’s, die alle even intens zijn. Dat zij helemaal terug is, blijkt wel uit het feit dat zij tijdens de eerste inauguratie van Barack Obama een duet met Jon Bonjovi zong. Die zong zij overigens regelrecht naar huis.

LaVette heeft niet veel meer nodig dan haar stem om je te overtuigen: Continue reading

Ray LaMontagne’s vijfde cd Supernova staat gepland voor 6 mei en inmiddels is in de VS de publiciteitscampagne rond dat album begonnen.

Het wordt de opvolger van de alom goed ontvangen God willin’ & the creek don’t rise. Dat album won een Grammy voor Best Contemporary Folk Album  en dus zijn de verwachtingen rond deze hooggespannen, in ieder geval bij LaMontagne’s label.

Voeg daaraan toe dat LaMontagne de songs opnam met hippe producr Dan Auerbach van de The Black Keys na in een persoonlijke crisis te zijn beland waarin hij de muziek zelfs definitief vaarwel wilde zeggen en de belangen zijn voldoende duidelijk.

Nu is Auerbach een nogal bepalende producer, om het mild uit te drukken. Dat bleek wel uit Dr. John’s Locked down, die een veel ruwer rockgeluid kende dat diens vorige albums.

Op LaMontagne’s site  streamen inmiddels drie songs van Supernova: het poppy uptempo titelnummer, het al eerder vrijgegeven, psychedelische Lavender en de rootsy, door samba beïnvloede ballad Airwaves.

Op de eerste twee drukt Auerbach inderdaad een bepalend stempel door het overheersende gebruik van toetsen en steelgitaar, die LaMontagne’s stem naar de achtergrond drukken. Dat vinden wij dan weer jammer, want die is samen met zijn talent voor het schrijven van goede melodieën zijn sterkste kwaliteit.

Toch zegt LaMontagne in een persbericht dat hij Auerbach gedetailleerde demo’s stuurde, waarin hij liet horen dat hij zijn stem minder bovenop de muziek wilde, maar die er in de plaats daarvan meer deel van wilde laten uitmaken.

Of wij dus net zo enthousiast zullen worden van de andere geluid van Superova als van de sound van God willin’ & the creek don’t rise, weten wij nog niet: Continue reading

Op YouTube staat een eerste video van wat blijkbaar een serie moet worden.

De Marshall St. sessions gaat die blijkbaar heten en een eerste song die daar is opgenomen is Help yourself.

Coogan schreef dat nummer met gitarist JD Foster (Dwight Yoakum, Patty Griffin, Calexico). Hij is echter nergens te bekennen in die op zaterdag 12 april jl. opgenomen song, hoewel de twee  afgelopen najaar negen songs opnamen die op een gezamenlijk album staan.

Dat is nog niet uit, hoewel speciaal voor die gelegenheid geperste exemplaren wel verkocht werden tijdens hun Nederlandse optredens in de eerste helft van februari…. Continue reading

We draaien regelmatig een song van singer-songwriter Jude Johnstone.

Of dat terecht is? Wij vinden van wel, maar je kunt het zelf bepalen door het bekijken van een video van haar Wounded heart van haar debuut Coming of age uit 2002.

De tijdloze ballad blijkt de jaren goed te hebben overleefd: Continue reading

Vandaag precies twintig jaar geleden pleegde Kurt Cobain zelfmoord.

Daarom zendt de vpro in de serie 3Doc vanavond Nirvana/Nederland/Nevermind uit. In die documentaire wordt een beeld geschetst van de ontwikkeling van de populariteit van Nirvana in Nederland.

Regisseur Britta Hosman sprak met fans en betrokkenen over de concerten van de band in Nederland, vanaf het eerste in een bijna leeg Night town in Rotterdam tot een uitverkocht Ahoy.

Dat eerste optreden ging overigens bijna niet door vanwege het gebrek aan belangstelling en da laatste helemaal niet, doordat Cobain zelfmoord had gepleegd….

Nirvana/Nederland/Nevermind, zaterdag 5 april, 21:25 – 22:25 uur, Nederland 3:

Continue reading

Er gaan weken voorbij dat we niet melden wie er in TROS Muziekcafé optreden, want het programma programmeert wel érg breed.

Vandaag echter is het twee keer raak: Niet alleen Marike Jager treedt ergens op tussen vier en zes uur op Radio 2, maar ook My Baby.

Marike Jager is al jaren een vaste waarde in de Nederlandse muziekscene, al wisselt ze op haar cd’s even makkelijk van muzikale kleur als een ander van jas.

Haar nieuwe album The silent song is een terugkeer naar de eenvoud, want die nam ze solo in een huisje in haar eigen achtertuin, zichzelf begeleidend op gitaar of piano.

Momenteel toert ze door Nederland, waarbij ze alleen optreedt in kleine kerkjes en kapelletjes om in dezelfde sfeer te blijven als die ze op haar album oproept.

Zij is al reden genoeg om te luisteren naar TROS Muziekcafé, maar dat My Baby er ook optreedt, maakt dat helemaal de moeite.

Die band bracht in november 2013 hun debuut Loves voodoo it, een album met dertien songs die het Amerikaanse zuiden ademen, alsof de leden er vandaan komen.

Zangeres Sofie en drummer Joost van Dijck,  gitarist Daniël de Vries en bassist/producer Mickey Smid zijn echter in feite voor driekwart een doorstart van de Nederlandse The Souldiers, terwijl ook Cato van Dijck nog opduikt in de achtergrondkoortjes.

Zij maakten echter een plaat die vol met rauwe soul en swingende funk, die klinkt alsof ze in een slavenfamilie in Alabama of Missisippi geboren zijn en die gezien de intensiteit ook in de VS hoge ogen zou kunnen gooien: Continue reading

Het lijkt een levensechte paradox, maar toch streamt op veel plekken op het internet een niet eerder uitgebrachte song van Nick Drake.

Een twee de paradox is, dat Drake er zelf geen woord in zingt, hoewel hij wel de akoestische gitaar speelt. De zang is van Beverley Martin, destijds de vrouw van de Britse  folkzanger John Martyn.

Het nummer werd naar verluidt opgenomen bij de Martyns thuis in Hastings ergens in de eerste maanden van 1974, het jaar waarin Drake zelfmoord pleegde in november.

Het zou gaan om een song die nooit afgemaakt is, doordat de herinnering aan Drake te pijnlijk was voor Beverley Martyn: Continue reading

We dromen er regelmatig van: in de studio zitten tijdens de opnamesessie van een van onze favoriete, stilletjes in een hoekje.

Dat het daarvan nog eens komt, geloven we niet als we wakker zijn, maar nu kunnen we onverwacht toch even dichtbij komen: van de opname van Jackson Browne’s Everywhere I go van Bonnie Raitt en David Lindley staat inmiddels een video op YouTube.

Het blijft jammer dat de twee kiezen voor een reggaeversie van dat nummer en we zie bovendien een strak geregisseerde versie van het nummer in krap vier minuten.

Hoogtepunt is de korte, fluwelen solo van Raitt, die we mooier gaan vinden naarmate we die vaker horen: Continue reading

Het werd al eerder bekend dat zanger Ray LaMontagne nieuwe album Supernova opnam onder leiding van hippe producer Dan Auerbach, voorman van The Black Keys.

Een eerste song daarvan streamt nu via de site van de Amerikaanse National Public Radio.

Lavender klinkt behoorlijk dromerig en psychedelisch tegelijk, met LaMontagne’s stem wat meer naar achteren gemixt dan ons lief is. De voor hem karakteristieke gruizigheid ontbreekt er dus aan, hoewel de weemoed weer volop aanwezig is.

In de productie is Auerbach dus ook volop aanwezig en hoe dat in de rest van de  songs uitpakt, weten we pas na 6 mei: Continue reading

Tijdens zijn tournee met Stills en Nash zingen de drie veteranen ongetwijfeld vooral hun grote successen, maar niet alleen die.

Op YouYube dook een filmpje op gepost door een fan van een concert van 24 maart jongstleden, gemaakt met een mobiele telefoon.

Daarin is Crosby solo te zien, die een nieuw nummer zingt dat waarschijnlijk Love makes it so heeft, hoewel het gepost is als ‘New song’.

Ondanks de soms bedenkelijke geluidskwaliteit is het volkomen in lijn met zijn recente soloplaat Croz: folky meanderend, maar hypnotiserend van melodie en introspectief van test.

Het laat zien en horen, dat Crosby ook na zijn recente hartoperatie ongebroken is: Continue reading