Category: nieuwe recensies (Page 2 of 8)

West Georgia Blues – Jontavious Willis

3 February 2025 / Ruud

Stolling Bones Records SB40 CD

ingelost?

De pas 29 jaar oude Amerikaanse bluesman Jontavious Willis zette maar liefst vijftien door hem geschreven songs op zijn door hemzelf derde album sinds 2016.

De ontdekking en protogé van bluesgroten Taj Mahal en Keb’ Mo’ blijkt veelzijdig, want een gedeelte van zijn nummers nam hij solo op en andere songs met Javy Hopp op drums, ‘washtub drum’, akoestische gitaar en achtergrondzang, Rodrigo Mantovani op bas en Ethan Leinwand op piano en wurlitzer. Bovendien speelt hij zowel akoestische als elektrische gitaar en zingt hij opener ‘West Georgia Blues’ over zijn geboortestreek met zijn begeleiders in gospelstijl.

Veel van zijn songs horen tot de countryblues, maar die zingt hij behalve op traditionele manier ook zowel emotioneel als persoonlijk, waardoor ze intens klinken en zo de generieke blues overstijgen. In andere nummers speelt hij

After All The Party Years – The Yearlings

3 February 2025 / Ruud

Lonely Sound sRecords/Sonic Rendez Vous

8721018012961

geen rem

De Utrechtse The Yearlings brachten ruim zes jaar geleden hun vorige album uit, ‘Skywriting’ . Dat was een comebackplaat van een groep die in 2016 weer bijeen gekomen was na in 2006 uiteen te zijn gegaan met twee albums op hun naam.

Nu zijn drummer Léon Geuyen, bassist Herman Gaaff, toetsenist, slidegitarist en pedal steel-gitarist Bertram Mourits, toetsenist, gitarist en zanger Olaf Koeneman en akoestisch gitarist, harmonicaspeler en zanger Niels Goudswaard weer terug met tien nieuwe songs. De nieuwe gitarist Martijn Vink wordt wel bedankt in het boekje, maar staat er niet als meespelend lid in vermeld.

Toch zijn er genoeg gitaren te horen voor drie gitaristen in de tien songs die ook op cd zijn onderverdeeld in vijf stuks op de A-kant en vijf op de B-kant.

Die songs zijn volgens enige songschrijver Koeneman ‘ingekleurd door de wereld van nu‘ zonder die direct te weerspiegelen. Ze klinken inderdaad vaak dreigend, zoals de na

Wacht – Brabant Funk

2 February 2025 / Ruud

Bogey Music 152431 993940

www.bertusborgers.nl

Blow, big man, blow!

In de tien tracks die saxofonist-zanger Bertus Borgers opnam met zijn broer Ruud op gitaar en achtergrondzang plus zijn neven Maurice Christian George op bas en Wouter ‘Bertho’ Mollen op cajón, beenshakers en achtergrondzang verkennen de vier vooral de klassieke, kale funk, maar Borgers schreef er ook een aantal ballads voor.

Borgers dankt zijn grote naam aan de periode dat hij in de Mr. Albert Show en Sweetd’Buster speelde en als gastmuzikant bij Golden Earring en Herman Brood, maar de inmiddels 77-jarige speelt sinds halverwege de jaren zestig al in allerlei formaties, waaronder ook Borgers Family Life, de familieband waarmee hij in 2020 ook @ Blue Collar maakte.

Dit album nam hij op met een uitgeklede versie van die groep, waarbij de nadruk ligt op zijn sax en zang, want Borgers ‘honkt’ in sax-solo’s niet alleen nog altijd enthousiast en effectief, hij zingt ook zijn meestal Nederlandstalige teksten vol overtuiging.

‘Geboren zonder zakgeld’ en ‘Ik zie een foto’ funken bijvoorbeeld volop, juist doordat

A Pawnshop Love Affair – BJ Baartmans & Wild Verband

30 January 2025 / Ruud

871362040024

www.bjbaartmans.nl

tijdloze best of

Voor zijn nieuwe album nam gitarist, zanger, componist en producer BJ Baartmans veertien songs op die hij tussen 1998 en 2004 al eens zette op zijn eerste zeven Engelstalige soloalbums: ‘The Pawnshop Guitar Chase’, ‘No Soap’, ‘BJ’s Pawnshop At Second Hand’ ‘BJ’s Pawnshop Troublesongs’, ‘F Hole Acoustics’, ‘Red Light Tracks’ en ‘Where Lovers Go’.

Hij nam die op met drummer Sjoerd van Bommel, bassisten Gerco Aerts en Tom Baartmans plus toetsenist Mike Roelofs, terwijl zanger-gitarist Eric van Dijsseldonk ook een keer meespeelde en meezong.

Aan de rootsy en tegelijk direct en open klinkende productie is duidelijk te horen dat het nieuwe opnamen zijn, maar de nummers zouden net zo goed recent kunnen zijn in plaats van tussen de twintig en 25 jaar oud.

Baartmans had ook toen

Road of No Return – Tip Jar

27 January 2025 / Ruud

Shine a Light Records – SLP0212025

… maar de belangrijkste is de liefde

Deze twaalf songs vormen het zevende album van zangeres Arianne Knegt, toetsenist en songschrijver Bart de Win en gitarist Harry Hendriks, die samen al jaren de kern van Tip Jar zijn.

Daarin verkennen en verdiepen ze opnieuw de genres die ze liefhebben: country, roots en jazzy songs wisselen elkaar af. Daarbij zingt Knegt vooral de lead in de countrygetinte nummers, zoals het door haar mede geschreven titelnummer, ‘Be Someone’ en ‘I’ll Be Here’. Ze heeft in haar toon een steeds op de loer liggende snik die goed combineert met haar wat nasale geluid: het zorgt ervoor dat haar emotie steeds op doorbreken lijkt te staan, maar nog net door haar in bedwang wordt gehouden.

Samen met De Win zingt ze ook de koortjes achter zijn leadzang in het wel erg vormvaste ‘Standing on the Corner’, dat muzikaal wordt bepaald door de op fiddle solerende Joost van Es, net als ‘Wish I Were a Cowboy’. Dat zijn twee wel erg

Halftime – Eric van Dijsseldonk

21 January 2025 / Ruud

Zip Records ZIP410

www.dijsseldonk.nl

op meerdere manieren klassiek

Zanger-gitarist Eric van Dijsseldonk is een vaste waarde in de Nederlandse roots- en popscene. Hij maakte ooit twee albums met de Smalltown Romeos en bracht solo vier albums uit: het Engelstalige ’33 1/3 ’ (2004), de Nederlandstalige albums ‘Bijna lente’ (2006) en ‘In mijn eigen koninkrijk’ (2010) plus de ook Nederlandstalige ep ‘45’ (2018). Daarnaast speelde hij bij een hele reeks groepen en artiesten, van J.W. Roy, Laura Vane and the Vipertones, Ricky Koole en Erwin Nijhoff tot de twee Birdcatcher-albums van zanger-toetsenist Roel Spanjers en in de Southern Aces achter soulzanger Malford Milligan. Met hem schreef Van Dijsseldonk drie songs voor diens indrukwekkende ‘I Was a Witness’ en met hem en Jack Hustinx een, terwijl hij ook een ep maakte als lid van het rootsy trio Spanjers, Dijsseldonk & Planteijdt en daarmee al jaren af en toe optreedt met nummers van The Band, Allen Toussaint, Bobby Charles en Dr. John.

In twaalf nieuwe songs in de taal van zijn jeugdmuziek blijkt hij opnieuw een even ervaren als enthousiaste songsmid:

Lutke Krub en zeven kerstliedjes – Spinvis

26 December 2024 / Ruud

Excelsior Excel 96826

grijze kerst

Het achtste album van Spinvis is een dubbelalbum met Kerstmis als thema. Het bestaat uit zeven ‘kerstliedjes’ en een kerstverhaal van zeventien fragmenten én een voorwoord, geïllustreerd door striptekenaar Hanco Kolk. Met hem maakte Spinvis eerder ‘Tot ziens, Justine Keller’ (2011).

In de zeven songs becommentarieert Spinvis op de van hem bekende impressionistische manier de Nederlandse manier van Kerstmis vieren en wat dat zoal met ons doet.

In opener ‘Kerstrecept’ bezingt Spinvis met ironie en melancholie de verbondenheid van een eenzame figuur met de rest van de wereldbevolking. Dat doet hij op een mooie, maar voor zijn doen rechtstreekse melodie waarin strijkers en kerstbellen hoorbaar zijn. Die traditioneel zagende en aanzwellende strijkers komen terug in ‘Genoeg voor een sneeuwbal’. Ze versterken misschien de klassieke kerstsfeer, maar doen afbreuk aan Spinvis’ even terloopse als navrante tekst over het verstrijken van de tijd. Ook de muziek van ‘Alles is waar’ staat in scherp contrast met de radicaal met het kerstgeloof afrekenende tekst.

Daarin ontbreken de hem kenmerkende vervormde geluidslagen, net als in de andere nummers. In twee ervan combineert hij de van hem bekende originele invalshoeken met sterke, rootsy muziek:

Eyes on the Road – Rough ‘n Tumble

24 December 2024 / Ruud

www.roughntumbleband.com

roll on!

De tien songs die Anton en Martin Moesker, drummer Rob Louwers en twee bassisten onder de verzamelnaam Mystery Man op hun tweede studioalbum zetten, wortelen stevig in de rock. Songschrijver Anton Moesker lardeerde zijn songs echter niet alleen met scheuten blues in de machtige mondharmonicasolo’s, maar verrassend genoeg ook met invloeden waarin de popgeschiedenis doorklinkt: in de vitale uptemponummers die de vier opnamen, zitten in de potente leadzang en de krachtige riffs echo’s van de Rolling Stones (bijvoorbeeld in ‘I Follow Her with My Eyes’ en ‘Keep the Noise Down’), maar achter de gretige gitaren zijn in de melodie, de meerstemmige koortjes en de gedubbelde gitaaraccenten soms ook de vroege Beatles terug te horen (‘Heartbeat’), Het donderende drumintro van ‘Up to No Good’ is meer dan een knipoog naar Iggy Pop’s ‘Lust for Life’ en het soepel lopende ‘All Eyes on the Road’ ademt met zijn prominente akoestische slaggitaar en stevig ondersteunend orgel in de coupletten dan weer veel klassieke popbands en lonkt daarmee al doende duidelijk naar de al even klassieke radio.

Ook de hechte structuur van de songs maakt zowel

Morning Sun – Martin Harley

10 December 2024 / Ruud

Del Mundo Records DM010

felle veteraan

De Engelse zanger-gitarist Martin Harley maakt al albums sinds zijn naamloze debuut in 2003 en bracht er in iets meer dan twintig jaar inclusief deze zeven uit, terwijl hij ook nog een livealbum opnam, een album met bassist Daniel Kimbro (’Static in the Wires’) en een met Kimbro en de Amerikaanse singer-songwriter Sam Lewis (‘Harley Kimbro Lewis’). Ook schreef hij samen met de Britse bluesy zangeres Elles Bailey ‘Different Kind of Love’ voor haar uitstekende album ‘Standing in the Half Light’ (2023).

Harley speelt Weissenborn-en Resonator-gitaren, elektrische lapsteel en akoestische gitaar. Daarop verkent hij net als op zijn voorgaande albums allerlei rootsstijlen en speelt blues, door jazz en country beïnvloede songs en rootsrock net zo overtuigend als singer-songwriter. Naast zijn rootsy gitaren is zijn hese, hoge stem kenmerkend voor zijn nummers.

Dit in Manchester met drummer Luke Shenton, percussionist Michael Blair, bassist Mark Lewis, pianist Paddy Milner, pedal steel-gitarist C.J. Hillman en harmonicaspeler Clive Mellor opgenomen album opent met

How Much Is Enough – Iain Matthews

28 November 2024 / Ruud

Continental/Must Have Music MHCD 121

ongebroken

In de aanloop naar de release van dit nieuwe album vroeg singer-songwriter Iain Matthews zich herhaaldelijk publiekelijk af hoeveel muziek hij nog in zich had en of deze tien songs dus niet zijn afscheidsalbum zouden vormen. Die gedachte is begrijpelijk, want hij maakt inmiddels al meer dan 55 jaar albums en hij is inmiddels dan ook 78 jaar.

De tekst van het titelnummer weerspiegelt die melancholie over een naderend afscheid, maar tegelijk voelt het of hij nog maar net zijn ‘groove’ heeft gevonden, net als in ‘I Walk’. Daarin bezingt hij zijn innerlijke drijfveer: ‘I Wanna shake them up/ I wanna take them by the hand/There are things I can’t explain/But still I gotta make a stand ‘.

Matthews’ teksten zijn overigens niet alleen weemoedig, maar ook betrokken en soms ironisch: