Category: De Rode Draad (Page 13 of 31)

Vanavond hebben we voor het eerst sinds 18 december weer een Rode Draad, want we waren de weg een beetje kwijt. De laatste keer dat we onderweg waren, was trouwens in Kippenvel 568 op 13 november, maar we zwerven rustig door.

In de vorige negen afleveringen draaiden we al songs van Little Feat, de Beatles, Sheryl Crow, Danni Nichols, Frédérique Spigt & Roel Spanjers, Crosby, Stills, Nash & Young, Malford Milligan, David Crosby, Rachel Garlin, Ray Charles, James Taylor, David Philips, Bonnie Raitt, Jackson Browne, Joni Mitchell, Kenny White, Neil Young, De Dijk, Bonnie Raitt, het duo Verbraak/Van Bijnen, Talking Heads, Marcia Ball, John Lester, Wilson & Moore, Deanna Cartea, Big Daddy Wilson, Ciara Sidine, Shawn Colvin, Tom Waits, Michelle White en Achilles Wheel, Chris Rea, StevieAnn, The Numbers Band en Frédérique Spigt samen met Roel Spanjers en vanavond is het de beurt aan Tom Petty, Ciara Sidine en de Johnny Max Band.

Dat is dus zoals altijd twee uur muziek voor wie wil luisteren.

Tot vanavond, tot Kippenvel!

In Kippenvel 572 draaien we vanavond songs uit de Kippenvel Top Zoveel 2018, de lijst van onze persoonlijke favorieten van verleden jaar. Daarmee vormt de hele aflevering van vanavond een losse Rode Draad.

Dat is namelijk een even subjectieve als onvolledige lijst, want wie weet hebben we wel allerlei moois gemist.

Dat bleek bijvoorbeeld op het allerlaatst van het vorige jaar, toen uit het niets het tweede album van de Amerikaanse zanger-gitarist Rich DePaolo in onze brievenbus belandde door toedoen van Gait Klein Kromhof, de mondharmonicaspeler van het Zeeuwse Champagne Charlie.

DePaolo’s ‘Killed for kings’ bleek niet minder dan een revelatie, terwijl zijn erbij meegestuurde eerste, ‘For the loss of divinity’, er niet veel voor onderdeed.

Dat maakt het des te onbegrijpelijker dat die eerste uit 2003 stamt, maar goede muziek is inderdaad tijdloos.

We recenseerden beide albums dus met graagte, net als overigens het nieuwe album van Champagne Charlie zelf, ‘Sixpack’.

Daarop laten de zes blues- en folkveteranen nog maar weer eens horen waar ze goed in zijn.

Die twee albums stormden dus op het nippertje onze lijst met favorieten binnen, net als Nostoc’s ‘Skin in the game’.

Ook dat album dwong ons tot een recensie, die zich net als de twee andere min of meer vanzelf schreef.

Van die drie draaien we vanavond dus meer dan een song, want in zo’n overzicht hebben we nog minder haast dan normaal.

We nemen dus ook de tijd voor albums van VanWyck, Jaap Boots, Yori Swart, Nostoc, Dayna Kurtz with Robert Maché, Matthews Southern Comfort, Kara Grainger, Jon Cleary en Martin Korthuis & Eddo Pol, maar zullen nog een paar weken nodig hebben voor de rest van deze editie van de Kippenvel Top Zoveel.

Tot vanavond dus, tot Kippenvel!

In De Rode Draad van Kippenvel 571 lopen we vanavond vooruit op Kerstmis aan de hand van ‘Angels in the snow – a Christmas album’ van Hidden Agena Deluxe en Oh Susannah.

Daarvan draaien we een song plus een aantal van de originelen die zij op dat album soms mooier coveren, al draaien we ook nog andere kerstsongs zonder de afschuwelijke jingle bells, bijvoorbeeld van de Blind Boys of Alabama, Kenny White, Tom Waits en de Space Spiritual Singers. Dat is dus zoals altijd twee uur muziek voor wie wil luisteren.

Singer-songwriter JP den Tex staat twee avonden in het Amsterdamse Betty Asfalt Theater met ‘Lou Reed ontrafeld’.

Op dat podium gaat Den Tex samen met muzikale gasten op het podium ‘de controversiële rafelranden van het enfant terrible’ onderzoeken.

Daarbij staan de volgende vragen centraal: Was Reed werkelijk zo’n onaardige persoonlijkheid? Speelde hij vooral ‘Lou Reed’, of was hij het ook echt?

Den Tex gaat met behulp van Reed’s liedjes, mooie Nederlandse vertalingen, relevante achtergronden en sappige anekdotes op zoek naar antwoorden. Hij doet dat samen met  Edo Donkers, Jim de Groot, Vera van der Poel, Kees Prins en violist Diederik van Wassenaer.

Alle reden dus om van Den Tex, Donkers, Van der Poel en Prins songs te draaien. Van De Groot en Reed draaien we niets, want zij ontbreken in onze verzameling en Van Wassenaer is een sideman die bijvoorbeeld meespeelt op songs van ‘Wolf!’.

Van de eerste is dat nog wel voorstelbaar, maar Reed is vanavond opeens een gapend gat in onze cd-kasten….

Songs dus van Den Tex’ ‘Wolf!’, van Donkers ‘fortress’, Van der Poels ‘Time versus time’ en van Prins een song uit de tijd dat hij een van de voormannen was van Moondogs, een groep met onder anderen Vincent van Warmerdam en Hein Offermans, én een uit 2007. Toen toerden Prins en Den Tex in 2007 samen met Paul de Munnik door het land met de voorstelling ‘Op weg naar huis’, waarvan de liedjes ook op het album van die naam stonden.

Meer info voor ‘Lou reed ontrafeld’: Continue reading

Met code rood als weersverwachting nog maar net achter de rug en langzaam smeltende sneeuwpakketten overal, is de keuze voor songs met sneeuw erin een misschien wel al te voor de hand liggende.

Dat je daarin niet die vermaledijde kerstbellen hoort en dat bovendien de kerstvreugde er niet in bezongen wordt is misschien een goedmakertje, maar de songs van Peter C. Johnson, Little Feat en Rebecca Pronsky moeten eigenlijk het werk zelf maar doen……

Danni Nichols deed in 2015 alles goed op haar tweede album Mockingbird Lane. De Engelse keek daarop over de VS uit en nam de elf songs ervoor dan ook op in Nashville. Toch maakt zij gelukkig geen traditionele of moderne country, maar americana.

Dat doen de Nederlandse veteranen van Hidden Agenda Deluxe ook, want Eric Devries en BJ Baartmans schrijven en spelen al heel lang hun eigen songs, terwijl drummer Sjoerd van Bommel, bassist Gerald van Beuningen en toetsenist Rob Geboers al heel lang dienend meedraaien.

Hun samenwerking op Pan Alley fever in 2016 is een al even geïnspireerd rootsalbum als dat van Nichols.

Zij treden een aantal keren op als Hidden Xmas Deluxe en spelen dan songs van Nichols, van zichzelf en ‘kerstgevoelige liedjes’.

Van die laatste categorie draaien we vanavond niets, maar wel songs van Eric Devries, BJ Baartmans, van Clemens van de Ven en Van Bommel én van Danni Nichols en Hidden Agenda Deluxe natuurlijk.

Die ‘kerstgevoelige liedjes’ en andere nummers kun je horen op: Continue reading

We vinden St. Eleanor’s Park van Rosemary’s Sons al heel lang een prachtige song, al is het lang niet het enige prijsnummer van deze  groep uit Breda.

Sinds Melleville Park van Smutfish’s prachtige comebackalbum Trouble loerden we op een kans een Rode Draad te maken, maar de derde song liet op zich wachten, hoe we ook door onze cd-verzameling heen vlooiden en ons het hoofd erover braken.

Natuurlijk was het al wel een een-tweetje, maar dat idee is zo ongeveer letterlijk uit nood geboren…..

Gelukkig bood Smutfish zelf uitkomst, al heet de band voor de gelegenheid Smetvis en het album De vis die niet kon zwemmen.

Daarop zingt Melle de Boer door allerlei schrijvers, dichters en cabaretiers gemaakte vertalingen van zijn eigen songs en inderdaad een van die songs is Melledorp Park.

Dat bezoeken we dus twee keer, maar toch zijn het heel verschillende songs: de Engelstalige versie is veel elektrischer dan de Nederlandse en ook een stuk langer.

Vanavond dus een bezoek aan twee parken, maar gelukkig hoef je er de deur niet voor uit…….

Verleden week draaiden we al een eerste nummer van Clouds, de tweede ep van de Zeeuwse singer-songwriter Ellen Shae.

Zij verraste in 204 met negen songs op My window en doet dat opnieuw met haar tweede, al staan er deze keer helaas maar vijf songs op.

Shae is namelijk een even intieme, als volwassen singer-songwriter die het verdient gehoord te worden.

Onze met veel plezier geschreven recensies van My window én van Clouds zijn overigens te vinden in de rubriek Recensies singer-songwriter.

Op haar eerste speelden muzikale vrienden uit de Zeeuwse rootsscene als Gait Klein Kromhof, harmonicaspeler van Champagne Charlie, en op Clouds is Sera Smolen te horen, de celliste van het Amerikaanse folkduo Tom Mank and Sera Smolen.

Van Klein Kromhof draaien we dus van zijn soloalbum Gait het huiveringwekkende Sgt. Oliver, een song van Tom Mank and Sera Smolen’s Swimming in the dark inderdaad en van hun recente Unlock the sky het onverwachte swingende Harpers ferry.

Nee, dit is geen radioaflevering van het weer tot leven gewekte Monty Python’s Flying Circus, zoals Graham Chapman, John Cleese, Terry Jones, Michael Palin, Eric Idle en Terry Gilliam zich oorspronkelijk noemden, al lijkt de aankondiging er misschien enigszins op.

Elk excuus is echter goed genoeg voor een verzameling songs met een onderling verband en hier is dat ondanks het onderwerp sterk, want de Beatles, Gretchen Peters en Rob Jungklas noemden alle drie een nummer naar deze uitbundig zingende vogel, terwijl Crosby, Stills & Nash zo onder de indruk waren van Paul mcCartney’s compositie dat ze die in hun glorietijd al graag coverden.

Daarmee creëerden we een sterk rijtje, hoewel de eer daarvoor uiteraard naar de artiesten gaat en niet naar ons. De rest van deze aflevering mag er overigens traditiegetrouw ook wezen…..

Tot vanavond, tot Kippenvel!

In 2011 wijdden we al eens een keer een Rode Draad aan de Canadese gitarist en producer Steve Dawson, die zo ongeveer in zijn eentje het label Black Hen bestiert, al vindt hij daarbij zijn vrouw aan zijn zijde.

Gek genoeg opereert Dawson inmiddels vanuit Nashville, waar hij ook een nieuwe versie van The Henhouse inrichtte, zijn studio in Vancouver.

Zijn bekendste artiest is de gelouterde Canadse zanger Jim Byrne, die een voorliefde voor de blues heeft, maar zeker niet alleen voor dat genre. Hij brak dan ook tot op zekere hoogte door met de eclectische album House of Refuge, waarop de gospelinvloeden van The Sojourners in hoge mate sfeerbepalend waren, net als Dawson’s gitaren.

Dawson produceerde sinds 2000 al het verbazingwekkende aantal van ongeveer tachtig albums, dus het hoeft eigenlijk niet te verbazen dat er ook dit najaar weer een aantal min of meer tegelijk uitkwamen.

Daaronder is Byrnes glorieuze Long hot summer days, maar ook interessant werk van Levi Cuss, Just below radio, en Matt Patershuk’s Same as I have ever been, hoewel dat album te veel op twee gedachten hinkt……

Alle reden dus om die kleine zelfstandige weer eens in de schijnwerpers te zetten, ook met een song van zijn eigen Nightshade, niet zijn recentste album, maar wel een waarop hij niet alleen gitaar speelt, maar ook zingt. Continue reading