Category: De Rode Draad (Page 15 of 31)

Inderdaad, we hebben Gait Klein Kromhof, mondharmonicaspeler par excellence, al eens eerder tot onderwerp van de Rode Draad verheven.

Daarvoor moeten we wel net iets langer dan drie jaar teruggaan, dus of je je die uitzending herinnert, betwijfelen wij eerlijk gezegd.

Ook als je dat wel doet, zul je geen bezwaar hebben tegen door blues geïnspireerde muziek, want niet alleen is Klein Kromhof lid van die in blueskringen bekende groep, hij is ook regelmatig te horen bij muzikale vrienden.

De directe aanleiding om hem nog eens vijf keer te laten schitteren is zijn recente gastrol op een song van het nieuwe album van Tom Mank en Sera Smolen, Unlock the sky.

Eerder blies hij zijn partijtje mee op een ongelooflijk mooie, middernachtelijke ballad van het tweede album van de Shiner Twins, Southern Belles, en in een song van collega-Zeeuwse Ellen Shae, wier My window we daarvoor nog graag eens uit de kast trokken.

Overigens ontbreken zowel een songs van Champagne Charlie als van Klein Kromhofs soloalbum Gait natuurlijk niet…..

Vanavond staat Paul de Munnik centraal in De Rode Draad, de stille helft van Acda en De Munnik.

Bekend om zijn prachtige tweede stem in bijna alle songs van dat in Nederland wereldberoemde duo, verkoos Paul de Munnik in die jaren de relatieve stilte: geen rollen in tv-series en films, geen lidmaatschap van quizpanels, geen boek en zo min mogelijk bekende Nederlander. Wel werkte hij af en toe samen met andere muzikanten, zoals met Kees Prins en JP den Tex, met wie hij in 2007 een album opname én een tournee maakte onder de titel ‘Op weg naar huis’.

Slechts af en toe zong hij in die jaren de eerste stem in een nummer, hoewel dan steeds wel duidelijk was wat voor een prachtige zanger hij toen ook al was.

Met zijn eerste soloalbum ‘Nieuw’ bewees hij dat vervolgens nog een ten overvloede, want in veel van de nummers stonden niet een inventief rijmschema en uitgekiende woordspelingen centraal. Daarin sloeg hij een rauwer, misschien autobiografischer toon aan en dat was aan zijn zang te horen ook.

Dat was niet helemaal een verrassing voor  wie zich ‘Als je me morgen ziet’ herinnert van ‘Hier zijn’ uit 2000 en andere songs van eenzelfde kaliber.

Daarom staat De Munnik vanavond vijf keer in de schijnwerpers, met ‘Als je me morgen ziet’ als aftrap en ‘Ik kan jou heel erg ongelukkig maken’ van ‘Nieuw’ als slotakkoord.

Luisteren, dus!

In De Rode Draad van vanavond besteden we aandacht aan de Amerikaanse singer-songwriter Carrie Elkin.

Haar vierde album, The penny collector, is net uitgekomen en bovendien treedt ze van 17 tot en met 24 mei op in Nederland samen met Danny Schmidt.

Met hem maakte ze niet alleen een duoplaat in 2014, For keeps, ze is ook met Schmidt getrouwd.

The penny collector is een verzameling melancholieke songs over vader vader, die kort geleden overleed: Continue reading

Edo Donkers maakte twee albums: in 2006 verscheen ‘Warning signs’ en in 2010 kwam ‘A Sense of home’ uit.

Daarna werd het stil rond de man die hoorbaar droomde van de achterafweggetjes van Amerika. Op die albums beleed hij zijn liefde voor Amerikaanse rock- en rootsmuziek zonder reserve.

Ondanks de muziakel theatervoorstelling A song journey met Jan Donkers en Abel de Lange, incidentele filmmuziek (‘Jackie’), kinderliedjes (‘Hoorspel’), regelmatige optredens bij Met het oog op morgen en de Woody Guthrie Centennial Tour leek hij toch vooral achter de horizon van zijn droomland te zijn verdwenen, iets waarnaar een aantal van zijn songs ook leken te verwijzen: ‘Driving down to Baltimore’, ‘Last junction home’ of ‘Beneath American skies’ bijvoorbeeld.

De werkelijkheid was echter prozaïscher: Donkers kreeg met zijn vrouw twee kinderen en had én heeft daarnaast een reguliere baan bij Stichting de Noordzee, waar hij zich bezighoudt met het milieu en duurzaamheid.

Toch bleef de muziek trekken en Donkers nam twaalf songs op voor zijn come back-album, gelouterd door het leven.

In het boekje kondigt hij trouwens nog meer aan: een boek met essays over voor hem bepalende songs en live-opnamen die hij wil uitbrengen.

Op die manier timmert hij zoals hij schrijft: aan een fort ‘als schuilplaats in deze rusteloze tijden’ en aan hoop voor hemzelf en voor iedereen die het nieuws volgt.

Daarom alleen al dus van elk van zijn albums een song……

Vanavond storten wij ons met hart en ziel in de vijfhonderdste aflevering van Kippenvel. We hebben dan ook echt geen tijd om tussendoor een boek open te slaan, laat staan er een te lezen.

Daarom laten we dat doen door de Beatles, Simon & Garfunkel, Walter Becker en Sheryl Crow. Zij bewijzen nog maar eens, dat goede muziek tijdloos is, iets wat wij al acht jaar elke dinsdagavond proberen aan te tonen….

Vanavond richten we de schijnwerpers van De Rode Draad op JP den Tex, de veteraan onder de Nederlandse singer-songwriters.

De volbloed romanticus Den Tex bracht net zijn veertiende album uit, Wolf!. Dat klinkt net zo mooi als het is vormgegeven en is daarmee alweer een parel aan Den Tex’ kroon.

Wij herkennen veel van JP in onszelf, al leeft op een manier waarvan wij slechts af en toe durven dromen.

Den Tex is een gelouterd man, die ondanks alles nog altijd zonder reserve gelooft in het leven en de liefde.

De laatste jaren worden zijn albums niet alleen weer gerecenseerd, maar ook nog eens positief besproken. Dat  is niet meer dan terecht, want Den Tex’ boodschap is universeel en van alle tijden.

Muzikale collega’s weten Den Tex ook te waarderen, reden waarom we vanavond een heel oude song van hem draaien, een samenwerking met Kees Prins en Paul de Munnik en een met Vera van der Poel, destijds opererend onder artiestennaam Divera en een van die mooie songs van Wolf!

Wij proberen hem dus recht te doen met vier songs en dat is misschien ook wel weer te weinig……

De Amerikaanse gitarist/zanger Michael Ward draait alweer zo’n dertig jaar mee in de muziekscene van San Francisco, maar is hij nog altijd relatief onbekend.

Nadat hij in School of fish had gezeten, werd hij door producer T-Bone Burnett bij de succesvolle band The Wallflowers gehaald, maar daar bleef hij niet lang, Daarna speelde hij ook in de bands van John Hiatt en Ben Harper, maar  hij brengt af en toen ook losse nummers uit met zijn band Dogs and Fishes.

Hij is de laatste jaren ook in de mode als producer. Zo produceerde hij vorig jaar Mavis Staples’ Livin’on a high note, een album waarop hij ook meespeelde en waarvoor hij een song leverde.

Zijn albums zijn ons onbekend, maar zijn songs Menacity en My neighborhood zijn meer dan intrigerend.

Alle reden dus vanavond eens op een rijtje zetten wat we van hem hebben.

Zijn website levert overigens niet veel achtergrondinformatie op, helaas: Continue reading

We hebben al drie Rode draden gemaakt over logeren in hotels.

Vanavond checken we in ieder geval voorlopig voor de laatste keer in en dus ook weer uit en dan draaien we nog niet eens Hotel California, de even onweerstaanbare als dood gedraaide klassieker van Eagles.

We zijn vanzelfsprekend in goed gezelschap: Jeffrey Halford en zijn Healers, Alex Roeka, Jackson Browne nogmaals en Joni Mitchell vergezellen ons. Als dat eens waar was……

Op 21 februari bleven we voor de laatste keer een nachtje slapen in een hotel met songs van  Marc Cohn, Little Feat met Bonnie Raitt, Tori Amos, Chuck E. Weiss en Giulia Millanti.

Twee weken daarvoor deden we dat ook al, maar toen met Betteye LaVette, Chris Whitley, Kenny White en Lynne Hanson & the Good Intentions

Daar was van allerlei leed te beleven, ondanks dat het een uitje moet zijn.

Vanavond doen we het nog eens dunnetjes over, maar dan met Jackson Browne, Richard Lindgren, Trixie Whitley en Amelia White.

Als je hun teksten beluistert, zou je voortaan alleen nog thuis slapen…..

Vanavond zenden we uit, terwijl op tv het lijsttrekkersdebat plaatsvindt.

Daarin wordt veel gepraat, al staat er bij deze verkiezingen dan ook meer dan ooit op het spel.

Nadeel van dergelijke debatten is, dat je veel hoort wat je al wist, al is er veel verbaal vuurwerk te horen.

Dat wil echter ook weer niet zeggen, dat kijken naar die uitzending verloren tijd is.

Wij zetten overigens wat songs over praten op een rijtje, met bijvoorbeeld de toch tamelijk obscure funkformatie Chocolate Milk, de nog altijd veel te onbekende zanger-toetsenist Randall Bramblett, maar ook met Joni Mitchell en Wendy Webb. De laatste twee delen ook nog de songtitel van hun nummer.

Om het af te maken, leiden we de Rode Draad in met een betrokken, haast socialistisch te noemen nummer van De Dijk en sluiten we af met een toepasselijke song van Lovin’ Spoonful……