Category: De Rode Draad (Page 9 of 31)

Gisteravond was Kippenvel met Tom Mank, Sera Smolen en Ellen Shae bijna perfect: een mooie selectie favorieten en een handvol even intens als prachtig gespeelde en gezongen songs van zowel Tom Mank and Sera Smolen als van Ellen Shae.

Die Rode Draad over Baltimore was een onverwacht geschenk, ware het niet dat de kleine lettertjes ons erin lieten lopen: die moet je dus echt goed lezen….

In plaats van Randy Newman’s ‘Baltimore’ draaiden we per ongeluk ‘In Germany before the war’ van ‘Little criminals’: ook mooi, daar niet van, maar natuurlijk helemaal de bedoeling niet.

Dat gaan we volgende week dus meer dan goedmaken, want ook op ‘Paper kisses’, het album van Tom Mank and Sera Smolen uit 2010 staat een song die ‘Baltimore’ heet: dan bestaat De Rode Draad dus uit vier songs over die stad.

Ondertussen kun je Kippenvel 620 terugluisteren tot en met maandag 2 maart: ik zou dat zeker doen, want het is twee uur zeldzame radio.

In De Rode Draad zetten we onze gasten van volgende week nog maar eens even op een rijtje: Tom Mank and Sera Smolen en Ellen Shae natuurlijk.

Zij komen op 18 februari langs voor een aflevering van Kippenvel live, iets waar we nu al naar uitkijken.

Om die reden is De Rode Draad dan ook aan hen gewijd, maar ook aan Gait Klein Kromhof,  die een nummer van Mank op zijn soloalbum ‘Gait’ zette.

In De Rode Draad zetten we vanavond vier scheidingsalbums op een rijtje, waarvan drie van eigen bodem. Directe aanleiding is Marten de Paepes nieuwe album ‘Alles naar de stort’, maar hij heeft illustere voorgangers, zowel van eigen bodem als internationaal: Jaap Boots, Rick treffers, maar ook Bruce Springsteen Springsteen bijvoorbeeld.

Tot vanavond dus, tot Kippenvel!

Op 3 december jl. vroegen we ons in wat voor wereld we nu eigenlijk leefden met songs van  Arlan Feiles, Gretchen Peters, JJ Grey & Mofro en JMF.

De week erna besteedden we aandacht aan muzikale doden van 2019 en de weken daarna was Kippenvel verbannen na de reservebank, terwijl we in januari begonnen met de Kippenvel Top Zoveel 2019.

Verleden week waren we in de ban van het nieuwe album van Bonnie Bishop en hingen we aan haar song het thema op van de liefdesrevolutie, maar vanavond in De Rode Draad dan toch de tweede en voorlopig laatste aflevering met songs over onze wereld met Ben Harper, Randall Bramblett en Marc Cohn.

Tot vanavond, tot Kippenvel!

Nadat we in het eerste deel van Kippenvel 616 voor het laatst albums uit de Kippenvel Top Zoveel 2019 hebben gedraaid, heeft het tweede uur de gewone, onvoorspelbare inhoud compleet met de eerste Rode Draad van het jaar met de even idealistische als pretentieuze titel: Komt ‘ie nog, die liefdesrevolutie? Daarover zingen de Rutles, Stephen Stills, Lenny Kravitz en Bonnie Bishop. Zij doet dat met een song van haar recente album ‘The walk’, een erg goede plaat, maar of dat dat ideaal dichterbij brengt…

Het is een cliché natuurlijk, maar tegelijkertijd is de vraag juist daardoor ook weer enorm actueel: In wat voor wereld leven we nu toch eigenlijk?

Uiteraard is de boel nog niet wereldwijd aan kant, maar het lijkt of we nu verder dan ooit verwijderd zijn op een evenwichtige toekomst: niet alleen de natuur, maar ook het politieke milieu wordt meer dan ooit vergiftigd.

Nu zijn wij geen duiders van het nieuws achter het nieuws en daarom laten wij vanavond Arlan Feiles, Gretchen Peters, JJ Grey & Mofro en JMF de vragen maar stellen….

In De Rode Draad van Kippenvel 610 draaien we drie songs van singer-songwriter Jesse Winchester. Deze Amerikaan ontvluchtte de VS vanwege de dienstplicht die hem vermoedelijk naar Vietnam zou hebben gebracht en woonde als gevolg daarvan decennialang in Canada voordat hij uiteindelijk toch terugkeerde naar de VS.

Hij schreef een groot aantal songs die vooral klassiekers werden in versies van anderen, al maakte hijz elf ook een groot aantal albums.

Dat zijn werk nog steeds door andere acts op waarde wordt geschat, blijkt wel uit de covers die Lyle Lovett en Jim Byrnes van zijn songs maakten. Die draaien we dus, plus een song van Winchester’s ‘A gentleman of leisure’, een album dat hij zelf tot zijn favorieten rekende: Continue reading

Inmiddels beseffen we het, maar we zijn er nog altijd niet aan gewend: het overlijden van Little Feat’s slidegitarist en zanger Paul Barrere op zaterdag 26 oktober a.s. aan de gevolgen van leverkanker.

Hoewel hij aanvankelijk gitaar speelde in de schaduw van van het even geniale als grillige genie Lowell George, ontworstelde hij zich daaraan van het album ‘Time loves a hero’, ook door George’s steeds grotere verslaving aan allerlei moderne genotmiddelen en zijn daaruit voortvloeiende onberekenbaarheid.

Nadat Little Feat zich zo’n negen jaar na George’s dood hergroepeerde in 1988, werd hij in feite de belangrijkste zanger van de groep ondanks dat Craig Fuller en daarna Shaun Murphy ook jarenlang lid waren van de groep.

Ook werd hij een van de belangrijkste componisten van de groep, al schreef hij vaak met zijn vriend en tweede gitarist Fred Tackett, toetsenist Bill Payne en Fuller en Murphy.

Toch kiezen wij ervoor, vanavond alleen songs te draaien die hij solo schreef.

Daarbij zijn songs die klassiekers werden, maar ook die dat hadden moeten worden: ‘All that you dream’, ‘Hi roller’ en ‘Old folks boogie’ en ‘Down on the farm’ zijn voor elke Feat-fan onomstreden, maar ook ‘Boom box car’, ‘Home ground’ en het ongelooflijk mooie ‘Missin’ you’ zouden dat moeten zijn.

Dat levert vanavond iets meer dan een half uur weemoedradio op, hoewel ook de rest van Kippenvel er maar wezen……

Tot vanavond tussen acht en tien, tot Kippenvel!

Hoewel Paul Barrere niet vanaf het begin lid was van Little Feat, beschouwen wij hem toch als het gezicht van die iconische groep.

Hij auditeerde weliswaar als bassist bij de oprichting van de groep, maar werd drie jaar later alsnog ingelijfd toen Roy Estrada Captain Beefheart’s besloot te versterken, maar niet als bassist. Hij werd de tweede gitarist naast Lowell George, of eigenlijk: achter Lowell George, doordat hij niet goed genoeg baste.

Tegelijkertijd werden bassist Kenny Gradney en percussionist Sam Clayton aan de groep toegevoegd met  de revolutionair andere sound van ‘Dixie chicken’ als resultaat.

Na het vierde album ‘Feats don’t fail me now’ werd Barrere’s rol als componist belangrijker, net als die van Bill Payne trouwens, doordat George steeds onberekenbaarder werd door zijn drugsgebruik.

Daarnaast ging Barrere ook vaker de leadzang doen en nadat Little Feat in 1988 weer bijeen kwam, nam hij ook de rol van de slidegitarist van de groep over van de in 1979 overleden George.

Met zijn solo’s en knauwende en vaak ironisch aandoende zang werd hij daarmee het gezicht van Little Feat.

Het nieuws dat hij niet meeging op het derde deel van de jubileumtournee van oktober is, viel ons dan ook rauw op ons dak, temeer daar hij schijnt te worden behandeld voor leverkanker.

Vanavond zetten we hem in vier songs centraal, al hadden we er meer kunnen selecteren.

In De Rode Draad van vanavond gaan we om voor de hand liggende redenen op zoek naar Amerika. We worden daarbij aan de hand genomen door de Simon and Garfunkel uit hun glorietijd, de zelf altijd al uitgesproken Janis Ian, die samen met Ani DiFranco de VS even fel als lang de maat neemt en de zwarte Amerikaanse Demi Evans, die nog altijd in Frankrijk woont en misschien daardoor heftig naar haar Amerika verlangt.

Tot vanavond, tot Kippenvel!