elke dinsdagavond van 20:00 - 22:00 op RTV Katwijk op 106.8FM en via deze site


Uitzending gemist

Category: Dossier Tom Waits (Page 6 of 7)

Tom Waits maakt debuut als dichter.

Hoewel Waits/Corbijn – Photographs 1977-2010, het fotoboek van Anton Corbijn over en met medewerking van Tom Waits,  nog altijd niet uit is bij uitgeverij Schirmer-Mosel, is de volgende aankondiging op het boekenvlak al een feit.

In maart 2011 verschijnt namelijk het poëziedebuut Hard Ground van Tom Waits bij de University of Texas. Die bundel maakt hij samen met fotograaf Michael O’Brien, die voor de bundel daklozen fotografeerde.

Hard Ground zou dezelfde opbouw hebben als Let Us Now Praise Famous Men uit 1941, een bundel waarin gedichten van James Agee en foto’s van Walker Evans Amerikaanse boeren tijdens de Grote Depressie tot onderwerp hadden.

O’Brien won al diverse keren prijzen voor zijn portretfotografie, koos dakozen al diverse keren als onderwerp en maakte al een aantal keren foto’s vanWaits. Zo schoot hij ook de cover van Waits’recente Glitter and Doom Live.

Meer info over die dichtbundel vind je op Continue reading

Tom Waits brengt speciale single uit op 78 toeren.

Hoewel de laatste platen op 78 toeren zo’n vijftig jaar geleden verschenen, brengt Tom Waits zijn nieuwe single uit als 78 toerenplaat.

Tootie Ma Is a Big Fine Thing is een cover van een Mardi Gras-hit uit New Orleans uit 1947.

Er komen slechts 500 exemplaren van de single uit, maar desondanks laat Waits ook maar meteen honderd platenspelers maken die zo’n 78 toerenplaat kunnen afspelen.

De opbrengst van die 500 singles is voor de Preservation Hall Jazz Band uit New Orleans, met wie Waits het nummer opnam.

Kippenvel’s Rode Draad van 12 oktober over drie oude beatnik-vrienden

Chuck E. Weiss en Tom Waits raakten ergens in de vroege jaren zeventig bevriend, toen Waits Weiss ontmoette in Denver, waar hij optrad in bluesclub Ebbet’s Field.

Weiss was de gitarist van de huisband, maar viel Waits vooral op, doordat hij een chinchilla-bontjas droeg en torenhoge platformschoenen. Dat het buiten vroor, hielp Weiss ook al niet.

Hij vertelde Waits de meest fantastische verhalen over bluesmuzikanten bij wie hij in bands gezeten had: Muddy Waters, Howlin’ Wolf, Dr. John en Spencer Davis. Waits, zelf een groot fantast, voelde onmiddellijk een soort zielsverwantschap met hem.

Enkele jaren later hadden Rickie Lee Jones en Chuck E. Weiss in Los Angeles een relatie, toen Weiss Jones aan Tom Waits voorstelde. Waits was onmiddellijk Continue reading

Innocent When You Dream – Tom Waits: the collected interviews edited by Mac Montandon

Over Tom Waits zijn door de jaren heen meerdere biografieën verschenen, maar de schrijvers daarvan hadden het niet makkelijk. Zelfs Waits’ vrienden en kennissen weigerden over het algemeen elke vorm van medewerking, omdat Waits zijn privéleven hermetisch afschermt sinds hij in 1980 trouwde met Kathleen Brennan.

Mac Montandon roept in In Innocent When You Dream op een andere manier een beeld op van een van de boeiendste én raadselachtigste popartiesten van de laatste veertig jaar.

Hij bundelde 38 interviews, cd-recensies en concertverslagen die in de Engelstalige pers verschenen chronologisch en zonder commentaar, waardoor Waits vrijwel steeds zichzelf en zijn wereld beschrijft.

Daarin trekt Waits vele malen rookgordijnen op, want in een van die interviews zegt hij dat hij niet van vragen houdt, maar wel van praten. Continue reading

Tom Waits – Glitter And Doom

De zeventien songs op de eerste cd van Glitter And Doom – Live klinken als een concert van zo’n 73 minuten, maar werden in tien Europese en Amerikaanse steden opgenomen tijdens Waits’ tournee in 2008.

Met Vincent Henry op blaasinstrumenten, harmonica en gitaar, Omar Torez op gitaar, mandoline, banjo en sigarendoosje (?!), Patrick Warren op toetsen, Seth Ford Young op contrabas en zonen Casey Waits op drums/percussie en Sullivan Waits op incidentele sax en klarinet raast Waits op de van hem bekende onvoorspelbare wijze door zijn repertoire. Continue reading

Tom Waits – Alice en Blood Money

Alice            *****

Blood Money            *****

In meerdere opzichten klassiek.

Met respectievelijk 15 en 13 nummers breidt Waits zijn oeuvre in een klap flink uit. Ook herdefinieert hij het begrip Original Soundtrack. Waits en zijn vrouw Kathleen Brennan schreven deze muziek oorspronkelijk voor theatermaker Robert Wilson. Hoewel de opera Alice het boek van Lewis Carroll als uitgangspunt heeft en de musical Blood Money het bijna 200 jaar oude toneelstuk Woyzeck, wekt de muziek nergens de indruk in dienst te staan van iets anders dan zichzelf. Continue reading

Tom Waits verovert Carré (20 november 2004)

Op de tweede avond van Waits’ drie concerten in Carré duurt het tot over half negen voordat iedereen zit en de kroonluchters uitgaan. Daarvoor had de zaal weliswaar af en toe geprobeerd Waits en zijn band uit de coulissen te lokken door applausflarden en gejuich, maar de nonchalant op het toneel gecentreerde versterkers en instrumenten werden terloops slechts door een enkele roadie getest.

Dan komen bassist Larry Taylor, drummer Brian “Brain” Mantia en gitarist Marc Ribot het toneel opgewandeld. Die zetten onder enthousiast applaus zonder verdere plichtplegingen een zware elektrische groove in en daar komt Waits gehaast en met gebogen rug aangesneld, de jaspanden van zijn colbertje achter zich aan wapperend. Hij maakt een houterige buiging uit de heupen: het linkerbeen gestrekt naar buiten gestoken, maar de voet naar binnen gedraaid. Met zijn naar voren uitgestrekte handen lijkt hij kwakende eenden na te doen, een gebaar dat hij die avond nog vaak zal herhalen.

Na abrupt tegen de microfoon aan te zijn gekropen, begint hij Make It Rain te zingen, zijn armen bezwerend in de lucht stekend. Gecontroleerd grommend en strak begeleid door zijn drie muzikanten schokt hij zich door het nummer, dat wordt voortgestuwd door Brain’s afgemeten, maar opzwepend strakke drummen. Over dat ritme imponeert Waits’ rauwe en schorre zang vanaf de eerste inzet door zijn kracht en uitdrukking. Hij spuugt de woorden gretig in de microfoon en megafoon, onzichtbare vierkanten dansend om zijn wanhopige woorden te onderstrepen. Continue reading

« Older posts Newer posts »