Category: Dossier Ook al dood….. (Page 10 of 22)

Op vrijdag 27 maart is de zwarte Amerikaanse burgerrechtenactivist en dominee Joseph Lowery overleden. Hij was 98 jaar oud.

Lowery richtte met Martin Luther King Jr. in 1957 de burgerrechtenorganisatie Southern Christian Leadership Conference (SCLC) op, een organisatie die het destijds geïnstitutionaliseerde Amerikaanse racisme ter discussie stelde.

Lowery was het kind van een winkelier en een basisschoolleerkracht en groeide op in Huntsville, Alabama.

Nadat hij dominee werd was hij een van de organisatoren van de boycot van het openbaar vervoer in de stad Montgomery, waarvan Rosa Parks het symbool werd, doordat ze had geweigerd haar zitplaats in de bus af te staan aan een witte passagier, zoals de wet voorschreef.

Ook liep Lowery Met King en Jesse Jackson voorop  in protestmarsen voor gelijke burgerrechten, zoals die van Selma naar Montgomery in 1965.

Uiteindelijk leidde die maatschappelijke onrust in 1964 tot de Civil Rights Act of 1964.

Lowery bleef zijn hele leven actief in de burgerrechtenbeweging: zo was hij de leider van de SCLC van 1977 tot 1997 en kwam hij op tegen de Zuid-Afrikaanse apartheid en voor vrede in het Midden-Oosten, voor gelijke rechten voor lhtb’ers, voor de hervorming van het Amerikaanse kiesstelsel en tegen de doodstraf.

Ook sprak hij zich uit voor de kandidatuur van Barack Obama, terwijl veel andere zwarte kopstukken Hillary Clinton de betere keus vonden.

Na Obama’s eerste overwinning sprak hij tijdens diens beëdiging en later dat jaar kreeg hij van hem de Presidential Medal of Freedom, de hoogste burgerlijke onderscheidingen in de Verenigde Staten.

De NPR plaatste een uitgebreide necrologie: Continue reading

Saxofonist Robert Parker is overleden. Hij was 89 jaar oud.

Parker was wereldberoemd in New Orleans door zijn hit ‘Barefootin’ ’, dat een hit was in 1966.

Parker was daarvoor al jaren actief als saxofonist tijdens allerlei sessies van bijvoorbeeld Ernie K-Doe, Fats Domino en Irma Thomas.

Zoals zoveel vroege artiesten uit New Oreans verdienden anderen meer aan zijn hit dan hij en uiteindelijk zei hij dan ook de muziek vaarwel, zoals hij dat in feite ook al had gedaan voordat ‘Barefootin’ ’ een hit werd: Continue reading

Singer-songwriter David Olney is overleden tijdens een optreden. Olney was 71 jaar oud.

Tijdens zijn solo-optreden op het ‘30A Songwriters Festival’ in Santa Rosa Beach, Florida excuseerde hij zich tegenover zijn publiek tijdens zijn derde nummer en sloot zijn ogen.

Zo zat hij daar enkele ogenblikken doodstil, terwijl de toeschouwers dachten dat hij om een of andere reden even een moment rust nam. Ook regende het buiten enorm, wat een geweldig lawaai veroorzaakte op het dak van het gebouw.

Blijkbaar had hij een hartaanval. Een dokter in het publiek heeft nog geprobeerd hem te reanimeren, maar dat bllek vergeefs.

Olney was onder meer de schrijver van ‘Deeper well’, een song die door Emmylou Harris werd opgenomen voor haar ‘Wrecking ball’.

Eerder op die dag trad Olney op in de ‘30-minute Acoustic Interlude-sessie’ voor het lokale radiostation WUWF 88.1: Continue reading

Rutles-lid Neil Innes is onverwachts overleden. Hij was 75 jaar.

Innes stierf volgens zijn agent onverwacht.

Innes was lid van The Bonzo Dog Doo-Dah Band, maar schreef  ook ‘Rutland Weekend Television’ met Monty Python-lid Eric Idle en speelde daarin ook met Idle als tegenspeler.

Dat programma vol sketches werd uitgezonden in 1975 en 1976 op BBC 2 en vormde de basis voor The Rutles, de band die de Beatles parodieerde door hun nummers eerst door elkaar te husselen en dan pas na te spelen.

In een sketch zingt die band namelijk ‘I must be in love’, wat inderdaad klinkt als de vroege Beatles.

In die band was Idle gitarist Ron Nasty, losjes gebaseerd op John Lennon.

De banden tussen de Beatles en Idle waren hecht: de Bonzo Dog Doo-Dah Band was al te zien in de film ‘Magical mystery tour’, terwijl George Harrison dan bijvoorbeeld weer meespeelde in een Sketch van ‘Rutland Weekend Televison’ en de door Innes in 1978 gemaakte Beatles-parodie ‘All you need is cash’, die hij bovendien hielp financieren.

The Rutles maakten twee albums: in 1978 ‘The Rutles  en in 1996 ‘Archaeology’.

Innes werd ook een losvast lid van Motny Python.

Hij speelde mee in ‘Monty Python and the Holy Grail’ en  ‘Life of Brian’ en schreef ook nummers voor die laatste film.

Nadat John Cleese Monty Python had verlaten schreef hij ook sketches voor de laatste tv-serie van de groep en ging mee op tournees door het Verenigd Koninkrijk en Canada: Continue reading

Ex-labelbaas Joe Smith is overleden. Hij was 91 jaar oud.

Smith was president-directeur van Warner Bros/Reprise, Asylum/Elektra en Capitol/EMI en was verantwoordelijk voor het onder contract nemen van bijvoorbeeld Grateful Dead, The Eagles, The Cars en eind jaren tachtig van de door velen afgeschreven Bonnie Raitt.

Smith werkte sinds het begin van de jaren zestig voor Warner Brothers na radio-dj te zijn geweest in Boston en werd in 1972 de hoogste baas van dat destijds grote platenconcern.

Hij had dus de tijd mee, want er dienden zich in die dagen veel acts aan die lang zouden meegaan, maar hij herkende dat talent wel.

Hij contracteerde Grateful Dead zelf, maar werkte ook met Van Morrison, Black Sabbath, James Taylor, the Allman Brothers Band, Jimi Hendrix, Joni Mitchell, James Taylor en Neil Young.

Ook Bonnie Raitt tekende voor zijn label, hoewel ze in de belangstelling stond van concurrent Capitol. Om haar over te halen, belde Smith zowel de ook bij Warner onder contract staande Ry Cooder als Randy Newman, zodat ze aanwezig zouden zijn als hij met Raitt praatte. Cooder en Newman waren niet allee aanwezig, maar ook idolen van Raitt en dus…

In 1975 werd hij de hoogste man Asylum/Elektra, waar onder anderen Linda Ronstadt, The Eagles, Jackson Browne, Queen, The Cars, Carly Simon en de ruige rockers van Mötley Crüe onder contract waren genomen door zijn voorganger David Geffen.

Na een tijd buiten de platenbusiness te hebben gewerkt werd hij in 1987 president-directeur van Capitol/EMI, waar hij Bonnie Raitt opnieuw onder contract nam.

Haar door Don Was geproduceerde album ‘Nick of time’ bleek een geweldig succes en betekende zowel commercieel als artistiek haar comeback na een aantal mindere albums voor Warner, dat haar niet alleen daardoor meer wilde: ze had ook een alcohol- en een drugsprobleem.

‘Nick of time’ bleek haar comeback-album: er werden vijf miljoen exemplaren van verkocht en Raitt kreeg er maar liefst drie Grammy’s voor: die voor Album of the year, die voor Best rock vocal performance en voor de single van het titelnummer de Grammy voor Best pop vocal performance, female.

In 1988 publiceerde Smith ‘Off the record: An oral history of popular music’ op basis van meer dan 230 uur aan interviews die hij afnam in zijn tijd bij Capitol/EMI en die hij later aan de Library of Congress schonk, zo’n beetje het nationaal archief van de VS: Continue reading

De Britse fotograaf Terry O’Neil is in de nacht van zaterdag 16 november op zondag 17 november overleden aan de gevolgen van prostaatkanker. Hij was 81 jaar oud.

O’Neill begon zijn loopbaan in de jaren zestig en fotografeerde onder anderen de Beatles en de Rolling Stones in hun beginjaren van hun carrière, maar ook andere uiteenlopende politieke en muzikale grootheden als Winston Churchill en Nelson Mandela, Elvis Presley, Frank Sinatra, David Bowie en Amy Winehouse en filmsterren als Brigitte Bardot en Faye Dunaway, met wie hij ook trouwde. Ook fotografeerde hij Johan Cruyff.

Zeker in het begin van zijn loopbaan maakte hij foto’s waarop de beroemdheden eigenlijk niet poseerden, waar werden ‘betrapt’ bij wat ze deden. Dat kwam enerzijds door O’Neill’s faam, maar anderzijds zeker ook doordat de sterren van toen nog niet zo werden afgeschermd door functionarissen die het imago van hun werkgevers ten koste van alles moeten beschermen: Continue reading

Robert Freeman, fotograaf van een aantal hoezen van albums van de Beatles, is overleden. Hij was 82 jaar oud.

Freeman maakte de foto’s voor With The Beatles’, ‘Beatles For Sale’, ‘A hard day’s night’,  ‘Help!’ en ‘Rubber Soul’ en werkte ook mee aan de slotbeelden van Beatles-films ‘A hard day’s night’en ‘Help!’

Freeman’s foto’s van jazzmuzikanten vielen Beatles-manager Brian Epstein op en zo kwam het contact tussen de groep en de fotograaf tot stand.

Freeman fotografeerde ook politieke bekendheden voor The Sunday Times en maakte in 1964 de foto’s voor de eerste editie van de fameuze Pirelli-kalender.

Paul McCartney gedacht hem zo in een blog: Continue reading

Of Little Feat als band nog een toekomst voor zich ziet na het overlijden van de bepalende zanger en slidegitarist Paul Barrere is een vooralsnog onbeantwoorde vraag, maar dat zijn dood er diep inhakt, blijkt duidelijk uit de overpeinzing van toetsenist en zanger Bill Payne, die de vijftig jaar durende muzikale partnerschap met Barrere even persoonlijk als impressionistisch schetst: Continue reading

Afgelopen nacht is in het UCLA-ziekenhuis in Los Angeles Paul Barrere overleden aan de gevolgen van leverkanker. Hij was 71 jaar oud.

Barrere was vanaf ‘Dixie chicken’, het derde album van Little Feat, lid van de band als tweede gitarist achter Lowell George.

Toen George onberekenbaar werd door drank en drugs, werd hij belangrijker als songschrijver, zoals bleek op ‘Time loves a hero’.

Na de hereniging in 1988 bleek hij niet alleen bepalend als de slidegitarist van de groep, ook was hij als zanger karakteristieker dan Craig Fuller en Shaun Murphy in  de jaren daarna.

Met zijn knauwende en ironische zang was hij uiterst herkenbaar, net als met zijn zangerige slidespel. Ook schreef hij vanaf toen veel van de songs, al was dat nauwelijks het geval op Little Feat’s recentste album, ‘Rooster rag’ (2012).

Hij leed toen al aan hepatitis, maar die ziekte leek onder controle toen hij na een onderbreking weer meeging op tournee.

Hij is na George en drummer Richie Hayward het derde prominente lid dat overlijdt.

Zonder hem heeft Little Feat geen gezicht meer.

Op de website van de band staat een verklaring over Barrere’s overlijden: Continue reading