elke dinsdagavond van 20:00 - 22:00 op RTV Katwijk op 106.8FM en via deze site


Uitzending gemist

Category: Dossier Ook al dood….. (Page 11 of 22)

tekstschrijver Robert Hunter overleden

Verleden week maandag is tekstschrijver Robert Hunter thuis overleden. Hij was 78 jaar.

Hunter was vooral bekend als tekstschrijver voor veel songs van de Grateful Dead. Bij die mythische moeder aller jamband was hij vrijwel vanaf het begin betrokken.

Hoewel hij nooit met hen op het podium stond, was hij wel lid van de band vanaf het moment dat hij Jerry Garcia enkele teksten toestuurde. Samen met Garcia had Hunter daarvoor in enkele jugbands gezeten Hij schreef teksten voor songs als ‘St. Stephen’, ‘China Cat Sunflower’ and ‘Alligator’.

Daarnaast schreef hij van de jaren ook teksten voor Evis Costello, Bruce Hornsby en Bob Dylan. Op “Rooster rag’, het meest recente studioalbum van Little Feat, staan vier songs die hij samen met Bill Payne schreef.

Hunter bracht zelf trouwens ook acht albums uit als singer-songwriter en toerde ook wel solo door de VS.

 

Muscle Shoals-sessiegitarist Jimmy Johnson overleden

Jimmy Johnson, een van de oprichters van de Muscle Shoals-studio en gitarist van huisband The Swampers, is overleden. Hij was 76 jaar oud.

Johnson was gitarist achter talloze groten als Aretha Franklin, de Staple Singers en Paul Simon.

Johnson werkte in de vroege jaren zestig al als sessiegitarist, maar dan in de FAME-studio’s, ook in Muscle Shoals. Daar begeleidde hij onder anderen Aretha Franklin, Wilson Pickett, Percy Sledge  en Etta James.

Samen met drummer Roger Hawkins, bassist David Hood en toetsenist Barry Beckett begon Johnson de Muscle Shoals Sound Studio na ruzie over geld met FAME Studios-eigenaar Rick Hall.

Daar was The Swampers, die de naam The Muscle Shoals Rhythm Section hadden gedeponeerd als merk, de groep achter artiesten als anderen  de Staple Singers, Leon Russel, Rod Stewart, Lynyrd Sknynyrd,  Paul Simon’s ‘Kodachrome’, Levon Helm en Delbert McClinton.

Johnson was ook de sound engineer bij drie songs van de Rolling Stones. Zij namen daar in 1969 drie songs voor ‘Sticky fingers; op met Johnson achter de knoppen: ‘Wild horses’, ‘Brown sugar’ en ‘You gotta move’ tijdens een Amerikaanse tournee.

Johnson en de andere Swampers waren het onderwerp van de documentaire ‘Muscle Shoals’(2013).

In dit interview vat hij zijn eigen loopbaan kernachtig samen: Continue reading

bassist Larry Taylor overleden

Bassist Larry Taylor, ooit bekend van Canned Heat en daarna onder meer van zijn baspartijen op albums van en tijdens tournees van Tom Waits, is overleden. ‘The mole’ was 77 jaar oud en leed al twaalf jaar aan kanker.

Taylor kwam in 1967 bij Canned Heat, toen de groep al twee jaar bestond, maar had daarvoor al allerlei sessiewerk gedaan, bijvoorbeeld voor the Monkees, maar ook voor Albert King, Solomon Burke, Buddy Guy, JJ Cale, Ry Cooder, Harvey Mandel en Charlie Musselwhite,

Hij speelde met onderbrekingen tot 2010 in Canned Heat, maar combineerde dat met sessies voor John Lee Hooker, John Mayall, John Hammond Jr. en Tom Waits, bijvoorbeeld op ‘Swordfishtrombones’en ‘Raindogs’, maar ook op diens latere albums: Continue reading

Art Neville overleden

De oudste van de vier gebroeders Neville, toetsenist Art, is overleden in zijn huis in Valence Street in New Orleans. Hij was 81 jaar oud.

Art Neville was niet alleen de oudste van de vier broers Neville: hij was het ook die Charles,  Aaron en Cyril uiteindelijk in 1976 bij elkaar bracht in The Wild Tchoupitoulas, die daarna opgingen in de Neville Brothers.

Op dat moment was Art Neville al zo’n twintig jaar muzikant, want hij debuteerde met zijn Hawkettes met  ‘Mardi Gras mambo’ in 1954, toen hij zestien jaar oud was.

Die single schopte het onmiddellijk tot de status van klassieker en wordt nog altijd veel gedraaid voor en tijdens de New Orleans-variant van carnaval.

Zijn eerste bekendheid dankte Art Neville aan het feit dat dat zijn Art Neville and the Neville Sounds evolueerde in de huisband voor de producties van Allen Toussaint in 1968. The Meters speelden niet alleen mee op talloze sessies drummer Joesph ‘Ziggaboo’ Modeliste, bassist George Porter jr., gitarist Leo Nocentelli en Art Neville maakten ook een aantal albums onder eigen naam met merendeels zeer besmettelijke, naadloze funk waarin alle instrumenten ritme waren.

Op het titelloze album ‘The Wild Tchoupitoulas’ doen de  Meters nog mee, maar ook zijn Charles, Cyril en Aaron er dan al bij .Als de Neville Brothers maakten ze wisselvallige albums, maar onder leiding van Daniel Lanois en Malcolm Burn namen ze ‘Yellow moon’ (1989) en ‘Brothers keeper’ (1990) op. Die vestigden hun naam als supergroep definitief, hoewel de ego’s van de broers die kwalificatie regelmatig in de weg zaten: hun albums daarna waren weer wisselvallig tot slecht.

Op het podium kwamen de Neville Brothers tot hun beste prestaties, bijvoorbeeld op het New Orleans jazz and Heritage Festival, waar zij vaak op het grootste podium de laatste act waren op de slotdag, maar ze beleven ook wel eens weg, boos doordat die plek hun niet werd gegund.

Na het uitvallen van de Neville Brothers in 2004 trad Art nog regelmatig op met Modeliste, Porter jr. en Nocentelli, maar ook in andere samenstellingen: Continue reading

Dag, Dr. John!

De uitvaartdienst voor Dr. John was alleen voor genodigden, en terecht: tenslotte konden fans daarvoor uitgebreid hun respect betuigen voor een van de grootste muzikanten van New Orleans en was er daarna ook nog een second line-parade.

Toch waren we natuurlijk graag bij alle drie geweest, al was het maar te zien hoe je afscheid neemt van een man die meer nog dan Allen Toussaint de fakkeldrager was van de New Orleans-funk.

Dat voorrecht was Offbeat’s John Wirt gegund, die zich al decennia bewijst als muziekschrijver, maar ook een fan is: wij vinden dat de ideale combinatie van kennis en gevoel, al valt op muziekjournalistiek heel wat af te dingen.

Dat doen we een andere keer dan wel weer, want die gaan we niet voeren over Dr. John’s hoofd, een van onze grootste helden.

Dan lezen we liever hoe het  eraan toe ging tijdens die dienst, waar bijvoorbeeld Cyril Neville, Jon Cleary, Irma Thomas en Shannon McNally optraden: Continue reading

Dr. John regeert over zijn graf heen.

Dr. John laat binnen een week na zijn uitvaart alweer van zich horen.

Dat is geen kwestie van voodoo, maar een boodschap van zijn familie aan de fans die de goede dokter willen gedenken.

Daarbij hebben ze blijkbaar een uitspraak in gedachten van de oma van Mac Rebennack, die hij zelf regelmatig zou hebben geciteerd: ‘Don’t give flowers to the dead. Give money to the living.’

Daarom vraagt de familie fans geld over te maken naar de New Orleans Musicians’ Assistance Foundation. Die ondersteunt de New Orleans Musicians Clinic, waarvan Rebennack in 1998 medeoprichter was.

Het is een organisatie die medische zorg verleent ‘musicians, artists, performers, cultural workers, tradition bearers of New Orleans (Mardi Gras Indians, Social Aid & Pleasure Club Members), service industry workers and more.’ en waarover Rebennack ooit gezegd schijnt te hebben: ‘Ain’t an easy life playin’ music in New Orleans. An’ what you all been puttin’ in the tip jar is nice, but it ain’t gonna pay no medical bills. They do a hell of a job and they workin’ their buns off. The clinic does more than anyone else to help musicians who’s sufferin’. We gotta pull your coat tail to this here thing and get ‘em some lace. We need more. The cause is righteously righteous. Hit up your friends, hit up your neighbors. They ain’t quittin an neither should you.’

Natuurlijk is New Orleans ver van ons bed, maar toch: Continue reading

impressie Dr. John’s second-line

Met een filmpje van zo’n negen en een van vier minuten is het behelpen, maar toch: het geeft in ieder geval een goede indruk van hoe het eraan toe ging afgelopen zaterdagmiddag om een uur of drie plaatselijke tijd in New Orleans.

Daar hadden zich voor het Orpheum-theater duizenden mensen verzameld die in traditionele stijl afscheid namen van New Orleans, die in een door twee paarden getrokken lijkkoets deel uitmaakte van de stoet.

Er waren ook Mardi gras-indians, parasols en marching bands, terwijl op de achtergrond het gewone leven niet eens stilstond: Continue reading

New Orleans-legende Dave Bartholomew overleden

Kort na de dood van Dr. John is weer een New Orleans-legende overleden: Dave Bartoholomew stierf op 23 juni op honderdjarige leeftijd.

De trompettist, songschrijver, arrangeur en producer Bartholomew wordt wel gezien als de architect van de New Orleans-sound, want hij werkte samen met Fats Domino, Lloyd Price, Smiley Lewis, Shirley & Lee, earl King, Chis Kenner, Robert Parker en Tommy Ridgely én met producer Cosimo Matassa, die andere gezichtsbepalende figuur in New Orleans in de jaren vijftig.

Barthlomew zei zelf altijd dat hij de ‘big beat’-sound had uitgevonden, maar een feit is dat dat hij een groep samenstelde met drummer Earl Palmer en saxofonisten Red Tyler en Lee Allen.

Met zijn groep speelde hij op talloze hits in de jaren vijftig, terwijl hij in totaal ook zo’n vierhonderd songs schreef.

Bartholomew werd in 1998 verkozen in de Songwriters Hall of Fame, kreeg de Offbeats Magazine Lifetime Achievement Award in Music in 2010 en een Grammy Trustees Award in 2014. Ook werd hij door Offbeat uitgeroepen tot Master of Louisiana music.

Elliott Roberts overleden

Elliott Robert is overleden. De manager van Neil Young was 76 jaar oud.

Roberts was in de jaren zestig en zeventig een van de bepalende figuren in de popwereld van destijds: zo bezorgde hij Joni Mitchell haar platencontract, maar datzelfde deed hij voor Neil Young als soloartiest, wiens zaken hij zijn hele leven behartigde.

Hij was ook samen met David Geffen manager van Crosby, Stills, Nash & Young onder de weinig poëtische naam Geffen-Roberts Company.

Toen Geffen Asylum Records startte kwamen daar bijvoorbeeld Jackson Browne en de Eagles nog bij.

 

details uitvaart Dr. John bekend

Morgen is het alweer twee weken geleden dat het nieuw naar buiten kwam, dat dat Dr. John was overleden.

Inmiddels is dat niet eens meer oud nieuws, maar toch zijn vandaag pas de details van de uitvaart van Mac Rebennack openbaar geworden.

Die uitvaartplechtigheid vindt op zaterdag 22 juni a.s. plaats in het Orpheum Theater.

Daar zal van zeven uur tot half elf ’s morgens de gelegenheid zijn om afscheid van Dr. John te nemen. Inderdaad, dat is geen tijd die je met hem associeert, behalve na een nacht optreden dan misschien.

Later die dag is er dan een privéplechtigheid voor genodigden, maar die wordt dan wel weer uitgezonden door de lokale zender WWOZ.

Om drie uur begint dan een second line-parade die ongetwijfeld zal uitdraaien op het vieren van Dr. John’s leven en zijn muziek.

 

« Older posts Newer posts »