Category: Dossier Ook al dood….. (Page 14 of 22)

In Eindhoven is op vrijdag 10 november Ad van Meurs overleden aan kanker. Hij was pas 64 jaar.

Van Meurs was al decennia dé man van The Watchman, een van zijn muzikale gedaanten. waarin ook zijn partner én geluidstechnicus Ankie Keultjes meedeed. Hij speelde een combinatie van folk en blues, direct geïnspireerd door americana.

Daarnaast waren hij en Keultjes twee van de vijf leden van NO Blues, een formatie die het genre ‘arabicana’ uitvond: een natuurlijk mengsel van Arabische muziek en americana.

Hoewel de groep bij toeval ontstond als project, bleef het niet bij een enkel gepland optreden of één album: Van Meurs en de zijnen traden niet alleen op in Europa, maar ook tot in India en Nepal aan toe en maakten vijf albums.

Naast muzikant was Van Meurs sinds 2006 ook de programmeur van ‘Ad van Meurs presenteert’ op maandagavond in Meneer Frits, het muziekcafé van het Muziekgebouw Frits Philips en van het jaarlijkse Naked Song Festival, waartoe hij ook het initiatief nam.

Vannacht is om Petty overleden in zijn huis in Malibu, Californiē, De voorman van Tom Petty and the Heartbreakers was 66 jaar oud.

Het management van de zanger-gitarist heeft bekendgemaakt dat Petty zondagavond bewusteloos werd aangetroffen na een hartstilstand en dat in het ziekenhuis bij hem geen hersenactiviteit meer werd gemeten.

Daarop is de apparatuur waaraan Petty lag, uitgeschakeld en overleed hij.

De band had juist verleden week maandag een tournee door de VS afgesloten ter ere van het veertigjarig bestaan met drie optredens in de Hollywood Bowl.

Dat zou hun laatste grote tournee zijn, zo maakte Petty al vooraf bekend in interviews, hoewel hij nog wel wilde doorgaan met opnemen en optreden. Hij wilde niet langer lang toeren, onder meer doordat hij meer tijd met zijn kleindochter wilde doorbrengen.

Hoewel wij slechts weinig muziek van Petty hebben, waren zijn band en hij een voorbeeld van een levenslange jongensvriendschap: toen Petty in 1967 als zeventienjarige van school ging om in de band Mudcrutch te spelen, zaten daar al toetsenist Benmont Tench en gitarist Mike Campbell in, twee van de mannen die van het begin af aan the Heartbreakers zouden vormen.

In 1975 maakten zij een demo met bassist Ron Blair en drummer Stan Lynch, die beiden lang deel van de band waren en dus van het onmiskenbare, door Roger McGuinn beïnvloede geluid.

Blair verliet de band halverwege de jaren tachtig, maar kwam terug in 2002 nadat de aan heroïne verslaafde Howie Epstein uit de band was gezet vanwege zijn onberekenbaarheid.

Lynch verliet de groep in 1994 en werd vervangen door Steve Ferrone, terwijl gitarist-toetsenist-achtergrondzanger Scott Thurston al in 1991 werd ingehuurd en bleef

Dat Petty zelf nog altijd geloofde in zijn bestaan als muzikant, bewees hij niet alleen met zijn aanvaringen met platenmaatschappijen door de jaren heen, maar ook door Mudcrutch nieuw leven in te blazen in 2008 en 2016: beide keren  nam die groep een album op en toerde groep in de originele bezetting.

Toetsenist-zanger Gregg Allman is zaterdag 27 mei overleden in zijn huis in Savannah, Georgia, 69 jaar oud.

Ne als zijn al in 1971 bij een motorongeluk overleden broer Duane is Gregg beroemd als een van de oprichters van de Allmans Brothers Band, een van de bekendste southern rock-groepen uit de jaren zeventig.

De Allman Brothers Band scoorden na de dood van Duane enkele radiohits, zoals met Ramblin’ man en het instrumentale Jessica, een nummer dat ook werd gebruikt als intro bij het dwarse autoprogramma Top Gear van de BBC. Beide songs kwamen van het album Brothers and sisters.

Dat en Live at the Fillmore East zijn ongetwijfeld de beroemdste albums van de groep, die later werd omgedoopt tot de Gregg Allman Band.

Die bestond in wisselende samenstellingen tot 2014, al was Gregg Allman al sinds 2004 ziek. Zijn als gevolg van een even uitbundig als uit de hand gelopen rockleven opgelopen hepatitis C leidde onder meer tot een levertransplantatie in 2010.

De laatste jaren kwam Gregg Allman regelmatig in de pers met zijn autobiografie My cross to bear en vooral met de complicaties rond de verfilming ervan onder de naam Midnight rider, inclusief een dodelijk ongeluk tijdens de opnamen, zijn poging die verfilming daarna via een proces te stoppen en processen die de nabestaanden van het slachtoffer vervolgens tegen hem aanspanden.

In september zal postuum nog Southern blood verschijnen, een album geproduceerd door Don Was.

Inmiddels zijn meer details bekend over het overlijden van Leonard Cohen.

Hij zou afgelopen maandag al overleden zijn na in coma te zijn geraakt. Dat gebeurde weer na een val.

Zijn leukemie is met andere woorden niet de doodsoorzaak.

Inmiddels zou Cohen ook al in stilte zijn begraven in het familiegraf van de familie in Montreal waar ook zijn ouders, grootouders en overgrootouders begraven zijn.

Dat zou blijken uit een verklaring van een synagoge in die Canadese stad, waarvan Cohen lid was: Continue reading

Afgelopen nacht is in zijn woonplaats Los Angeles zanger/(tekst)dichter Leonard Cohen overleden. Hij was 82 oud.

Cohen’s dood werd bekendgemaakt door zijn label Sony via zijn facebookpagina en zijn website:

https://www.facebook.com/leonardcohen

www.leonardcohen.com

Hoewel Cohen op zijn twee weken geleden uitgekomen album You want it darker in zijn teksten herhaaldelijk verwees naar zijn dood, waren er geen directe aanwijzingen voor zijn overlijden. Wel had hij al langer gezondheidsproblemen en had hij in spaarzame interviews gezegd klaar te zijn om de dood in de ogen te zien.

Terugkijkend krijgen de teksten van zijn nieuwe songs daarmee een andere lading, hoewel het de vraag is of dit album Cohen’s versie van een kroniek van een aangekondigde dood was.

Of dit nu Cohen’s muzikale testament was of niet, in Traveling light nam hij in ieder geval afscheid van zijn Zweedse geliefde van lang geleden. Daarmee is deze song  de pendant van So long, Marianne, een van zijn grote successen.

Cohen was vanaf het uitkomen van Old ideas in 2012 artistiek weer helemaal terug na een artistiek mindere periode.

Zijn reputatie vestigde de in Canada geboren Cohen al in de jaren zestig, eerst met dichtbundels en romans. Die brachten hem in zijn geboorteland grote bekendheid, diverse prijzen en de financiële mogelijkheden zich in Los Angeles op het tekstschrijven te concentreren.

Hij ging zijn teksten pas zingen nadat Judy Collins een grote hit had gehad met Suzanne en deed zijn eerste optreden op het Newport Folk festival in 1967.

In zijn jeugd had hij echter ook al gitaar gespeeld, songs geschreven en in een groep gezeten.

Zijn eigen versie van Suzanne bracht hem wereldfaam, ook door de vele covers, en Cohen reeg een aantal ingetogen, zeer melancholieke albums aaneen, voor hij in de jaren negentig langzaam uit beeld verdween.

Zijn achtergrondzangeres Jennifer Warnes gaf zijn reputatie een flinke impuls met haar albums Famous blue raincoat, waarop zij een selectie van Cohen’s songs zong.

John Cale coverde zijn Hallelujah in 1991 en Jeff Buckley deed dat in 1994, waaruit grote waardering van collega-muzikanten van verschilleden generaties bleek . I’m your fan (1991) en Tower of song (1994) bevatten covers van zijn songs door een scala aan artiesten.

Cohen was intussen in financiële problemen gekomen door zijn manager en vriendin, die hem langdurig bleek te hebben bezwendeld.

Daarna begon hij aan een artistiek nieuwe jeugd met Old ideas.

Zanger en songschrijver Mac Rice is overleden in zijn woning in Detroit. Hij was 82 jaar oud en stierf aan de gevolgen van Alzheimer.

Hoewel Rice begon als zanger in The Falcons in de jaren vijftig, een groep waarin ook Wilson Pickett, Eddie Floyd en Joe stubbs zaten, werd Rice vooral bekend als songschrijver.

Hij was na The Falcons weliswaar enkele jaren actief als solozanger, , maar Mustang Sally werd in zijn eigen versie geen hit in 1965, maar twee jaar later wel in die van Pickett.

Veel later werd die song nog opgenomen door Buddy Guy en door The Commitments in de film van die naam, maar vooral door Bruce Springsteen.

Ook Etta James, Lynyrd Skynyrd, Albert King en Ike and Tina Turner namen songs van hem op.

Rice schreef songs voor zowel Motown als voor Stax, een zeldzaamheid, maar zal niet daarom herinnerd worden: misschien wel doordat hij de componist was van Rspect yourself van de Staple Singers.

Na zijn jaren als songschrijver was hij directeur van een asfalteerbedrijf in Detroit, maar probeerde het in 1992 nog een keer met zijn soloalbum Right now, waarop hij oude en nieuwe songs combineerde.

Gitarist Henry McCullough is overleden op maandag 13 juni. Hij was 72 jaar oud.

Mc Cullough werd even bekend als lid van Wings, maar speelde maar op een album van de band mee, ‘Red Rose speedway’, en op de titelsong van de James Bond-film ”Live and let die’.

Daarvoor had hij al gespeeld tijdens sessies met acts als Jimi Hendrix en Pink Floyd, al was dat laatste een gesproken bijdrage in de laatste maten van het nummer ‘Money’.

McCullough zei daar aan het eind van dat nummer : “I don’t know. I was really drunk at the time.’ Dat hij daar te horen was, was toeval: Wings nam op in de ene studio en Pink Floyd in een andere.

Ook hij zat al in de bands van Joe Cocker op Woodstock en die van Van Morrsion, speelde hij gitaar op de oorspronkelijke opname van de musical Jesus Christ Superstar, op platen van Eric Burdon, Marianne Faithfull, Roy Harper en Donovan en maakte hij in totaal elf soloalbums, van ‘Mind your own business’ in 1975 tot en met ‘Shabby Road’ in 2012.

In dat jaar kreeg hij een hartaanval die hem tot een gehandicapte maakte: Continue reading

Tony Barrow, vanaf 1963 tot eind 1967 de persman van de Beatles, is overleden. Hij was tachtig jaar oud.

Dat is misschien niet meer dan een voetnoot in de popgeschiedenis, maar Barrow muntte wel de term ‘the Fab Four’, een tijdlang bijna een synoniem voor de groepsnaam.

Ook zorgde Barrow ervoor, dat manager Brian Epstein gehoor vond bij zijn verzoek om een auditie voor de Beatles bij label Decca, waar Barrow toen werkte.

Daar kreeg de groep vervolgens geen contract, doordat iemand daar van mening was dat gitaarbands hun beste tijd hadden gehad. Toen EMI wél toephapte, nam Epstein Basrrow in dienst voor alle artiesten die hij ondercontract had.

Barrow schreef onder meer de lines notes voor de lp’s van de band en was redacteur van het stripboek bij de Magical Mystery Tour.

Toen de Beatles Apple opzetten, strartte Bárrow zijn eigen bedrijf. Tony Barrow International werkte voor uiteenlopende acts als The Kinks, the Bay City Rollers, David Cassidy en Beatles-epigonen The Monkees. Ook publiceerde hij in 2006 zijn memoires: John, Paul, George, Ringo & Me.

Paul McCartney was ook deze keer de gentleman die hij eigenlijk altijd is. Hij tweette: ‘Tony Barrow was a lovely guy who helped us in the early years of The Beatles. He was super professional but always ready for a laugh. He will be missed but remembered by many of us.’

Beatles-producr George Martin, ook wel de vijfde Beatle genoemd, is overleden op leeftijd van negentig jaar.

Martin contracteerde de Beatles, toen nog zonder Ringo Starr, op basis van de samenzang van John Lennon en Paul McCartney. Zo ongeveer alle andere Engelse labels hadden de groep voor die tijd al afgewezen.

Hij drong niet alleen aan op de vervanging van drummer Pete Best door studiodrummer Starr, maar componeerde, arrangeerde en dirigeerde ook vaak de strijkers voor songs als Yesterday en A day in the life. Hij was dan ook begonnen als producer van klassieke albums voor Parlophone na hobo te hebben gestudeerd.

Martin produceerde al hun albums op Let it be na, dat door Phil Spector om zeep werd geholpen.

Behalve de Beatles produceerde Martin ook acts onder anderen het Mahavisnu Orchestra, Stan Getz, Dire Starits, Peter Gabriel, Jeff Beck en Ella Fitzgerald.