Category: Dossier Ook al dood….. (Page 16 of 22)

Dallas Taylor, ooit drummer op Crosby, Stills & Nash’ naamloze debuut en op Crosby, Stills, Nash & Young’s Déjà vu is op zondag 18 januari overleden, 66 jaar oud. Dat maakte zijn vrouw bekend via haar facebookpagina, hoewel zij geen doodsoorzaak vermeldde.

Taylor was voor zijn tijd bij C,S & N en C, S, N & Y sessiedrummer en lid van een psychedelische rockband, Clear Light. Die zou een kleine hit hebben gehad in 1967 met het nummer Black roses.

Nadat John Sebastian van Loving Spoonful hem bij Stephen Stills had geïntroduceerd, werd hij door hem gevraagd als drummer voor de samenweking tussen Crosby, Nash en hemzelf.

Taylor was wel op de hoes van het album van C, S & N te zien, zij het dat slechts vaag: waar de drie groepsleden op het balkon van een huis zaten, stond Taylor achter de deur.

Op de hoes van Déjà vu zijn hij en bassist greg Reeves  net zo duidelijk afgebeeld als Crosby, Stills, Nash en Young zelf.

Na het uiteenvallen van dat viertal speelde hij op Stephen Stills’ eerste soloplaat en werd hij de drummer van diens Manassas. Onmiddellijk daarna speelde hij in de livebands van Van Morrison en Paul Butterfield.

Ergens in die tijd raakte hij verslaafd aan alcohol, waarvan hij uiteindelijk afkickte in 1984. Vanaf 1985 werkt hij als verslavingsdeskundige in Californië.

In 1989 bleek dat zijn lever niet meer functioneerde en om zijn leven te redden moest hij een levertransplantatie ondergaan. Daarvoor had hij noch het geld, noch de verzekering, maar een benefietconcert van muzikale vrienden van destijds bracht uitkomst.

Patti McGovern-Taylor zette de volgende verklaring op Facebook: Continue reading

Tim Drummond, bassist voor onder anderen Neil Young, Crosy, Stills, Nash & Young en Bob Dylan is op 10 januari overleden. Hij was 74 jaar oud.

Drummon baste in de jaten zestig al zeer veelzijdig: met Conway twitty speelde hij rockabilly, met James Brown funk en met Hank Ballard rhythm ‘n blues.

Toen hij in Nashville ging wonen, speelde hij bijvoorbeeld met Jimmy Buffett en Charlie Daniels, maar hij werd bekend als lid van de Stray Gators, de band die Neil Young begeleidde op Harvest.

Ook ging hij in 1974 op tournee met Crsoby, Stills, Nash & Young en dus is hij uitvoerig te horen op de eind vorig jaar verschenen cd-box CSNY 1974.

Ook baste hij later bij C, S & N en bij Crosby & Nash, Bob Dylan, JJ Cale, Ry Cooder, Don Henley, Bette Midler, Paula Abdul en Jewel.

De man die de Beatles liet optreden in de Liverpooolse Cavern Club is overleden. Ray McFall stierf op woensdag 7 januari, 88 jaar oud.

McFall was eigenaar van de Cavern Club sinds 1959 samen met Bob Wooler, al was het in die dag nog een jazzclub. McFall gaf vervolgens bands als de Beatles en Gerry and the Pacemakers een kans en hielp zo de Merseybeat ontstaan of groot worden.

De Beatles traden er voor het eerst op tussen de middag op 21 februari 1961, al was dat bijna niet doorgegaan: McFall stelde eisen aan de kleding van bezoekers en artiesten en wie jeans droeg, werd de toegang geweigerd.

George Harrison koest de portier dan ook ompraten, want die liet hem er aanvankelijk niet in.

McFall was onmiddellijk weg van de Beatles en er volgden daarna nog 291 optredens, terwijl ook groepen als de Rolling Stones, The Who en The Yardbirds  er optraden.

De Cavern Club bleef open tot 1973 en 1984 werd de inmiddels herbouwde club heropend: Continue reading

Holmes Brothers-drummer Willie ‘Popsy’ Dixon is op vrijdag 9 januari overleden in Richmond in de Amerikaanse staat Virginia aan blaaskanker op 72-jarige leeftijd.

Dixon vormde samen met de broers Sherman en Wendell Holmes de Holmes Brothers in 1979, maar de drie speelden al vanaf 1967 samen: ze ontmoetten elkaar in New York in het live-circuit toen Dixon twee nummers met de broets meespeelde én zong en speelden sindsdien samen in bars en clubs.

Dixon was niet alleen de drummer van de groep, maar ook een geluidsbepalende zanger met zijn herkenbare hoge stem.

De Holmes Brothers brachten twaalf albums uit, waarvan Brotherhood de recentste was.

In september 2014 kregen de Holmes Brothers een National endowment for the arts national heritage fellowship uitgereikt.

Miller Williams, vader van Lucinda Williams en dichter, is op januari overleden aan de gevolgen van Alzheimer, 84 jaar oud.

Williams was niet alleen professor aan de universiteit van Arkansas, maar ook een in de VS een bekend dichter.

Zo las hij zijn gedicht Of history and hope voor tijdens de inauguratie van Bill Clinton in 1997. Ook zet Lucinda zijn gedicht Compassion op muziek op haar recente dubbel-cd Where the spirit meets the bone. Die titel is een van de regels uit dat gedicht.

Eerder vanavond meldden Engelse media dat Joe Cocker in zijn huis in de Amerikaanse staat Colorado  is overleden op zeventigjarige leeftijd. De zanger zou zijn overleden aan de gevolgen van longkanker, maar zijn management stelt dat hij aan een andere, niet openbaar gemaakte ziekte stierf.

Joe Cocker werd eind jaren zestig wereldberoemd door zijn gruizige, sterk door rhythm ‘n blues en soul beïnvloede zang in songs van anderen. Die songs trok hij schijnbaar moeiteloos naar zich toe: With a little help from my friends en She came in through the bathroom windown, beide van de Beatles, bezorgden hem wereldfaam.

De loodgieter uit Sheffield werd daarop begeleid door de Grease Band: Chris Stainton – toetsen, Henry McCullough – gitaar, Allen Spenner – bas en Bruce Rowland – drums.

With a little help from my friends kwam van Cocker’s gelijknamige eerste lp uit 1968 en She came in through the bathroom window van Joe Cocker!, zijn tweede, die hem in een keer de bekendheid in katapulteerden en er ook voor zorgden dat Cocker een ster werd in de VS.

Daar viel de Grease Band uiteen na een tournee, waarop Cocker zijn lot toevertrouwde aan pianist Leon Russell, die Cocker’s tweede lp al had gearrangeerd en geproduceerd en voor de tournee van de Mad dogs & Englishmen een uitgebreide begeleidingsband samenstelde met hemzelf en Chris Stainton op toetsen, Jim Gordon en Jim Keltner op drums, Carl Radle op bas, Don Preston op gitaar, Chuck Blackwell op percussie en drums, Sandy Konikoff en Bobby Torres op percussie, Jim Price op trompet, Bobby Keys op saxofoon en een achtergrondkoor van Don Preston, Rita Coolidge, Claudia Lennear, Daniel Moore, Donna Weiss, Pamela Polland, Matthew Moore, Donna Washburn, Nicole Barclay en Bobby Jones.

In de bioscoopfilm die van die tournee werd gemaakt hangt duidelijk de sfeer van seks, drugs en rock ’n roll, maar vooral van de laatste twee. Ook is Cocker’s kenmerkende motoriek tijdens zijn optredens hierin goed te zien: hij raakte zingend in een soort trance, maakte dan schijnbaar ongecontroleerde gebaren en vertrok zijn gezicht in extreme mate.

Cocker ontwikkelde in die tijd zowel een verslaving voor drank als voor drugs, waardoor zijn carrière in het slop raakte en was soms jaren uit het zicht verdwenen.

Hij scoorde incidenteel nog grote hits, hoewel zijn repertoirekeuze regelmatig uiterst ongelukkig was: rhythm ’n blues en soul werden ingeruild voor middle of the road-muziek: You are so beautiful uit 1975 maakte indruk door Cocker’s emotionele gebrek aan bereik en Up where we belong uit 1982 met Jennifer Warnes is inmiddels terecht vergeten.

Hoewel hij in totaal 23 studioalbums maakte, was Sheffield steel, zijn negende album in 1982 zijn laatste goede plaat. Daarna maakte hij nog slechts albums met af en toe een goed nummer erop.

Op 3 december is in Austin toetsenist Ian McLagan overleden aan de gevolgen van een hersenbloeding. McLagan was 69 jaar.

McLagan werd bekend als toetsenist van de Small Faces en de Faces achter zanger Rod Stewart, maar schreef ook onder meer mee aan Stay with me.

McLagan werd al lid van die band in 1965, toen Steve Marriot er de zanger van was, maar door de wisselwerking tussen nieuwelingen Steward en Ron Wood, McLagan, Ronnie Lane en Kenney Jones bereikte de band grote hoogte in hun kenmerkende rock.

Toen de Faces uiteenviel, speelde hij op de eerste vijf soloalbums van Stewart, maar was ook te horen op soloplaten van Wood en Lane.

Ook was hij actief als sessiemuzikant: hij speelde op Some girls van de Rolling Stones en ging met ze op tournee. Toen had hij het eerste album van de Bump Band al uitgebracht.

Ook was hij te horen op albums van uiteenlopende namen als Chuck Berry, Carly Simon, Bonnie Raitt en Bruce Springsteen toen de laatste Human Touch en Lucky town opnam zonder zijn E Street Band.

De laatste twintig jaar woonde en werkte McLagan vanuit Austin, waar hij ook regelmatig werkte met allerlei americana-acts als James McMurtry en Patti Griffin.

Dit jaar bracht McLagan nog het album United States uit met zijn Bump Band, een constante in zijn muziekactiviteiten. Daarnaast had hij recent in de studio gezeten net Blondie’s Clem Burke en Eliot Easton van The Cars en zou hij op tournee gaan met Nick Lowe.

Dat de Small Faes en de Faces in 2012 lid gemaakt werden van de Rock and roll Hall of fame, beviel McLagan helemaal niet. Dat was veel te laat, vond hij.

Op 2 december is saxofonist Bobby Keys overleden aan de gevolgen van een leverziekte. Keys was zeventig jaar oud.

De Texaanse saxspeler vestigde zijn naam bij het grote publiek als los-vast lid van de live-bezetting van The Rolling Stones,met wie hij vanaf 1970 altijd op tournee ging. Ook speelde hij mee op onder meer Brown sugar en Tumbling dice, die hij van zijn kenmerkende, door rhythm ‘n blues beïnvloede geluid voorzag.

Toch was hij al actief op de podia en in de studio’s vanaf 1961, toen hij de solo op Dion’s The wanderer speelde, terwijl hij daarvoor al met onder anderen Buddy Holly had opgetreden. Daarna speelde hij met en voor John Lennon, Joe Cocker, Eric Clapton, Harry Nilsson, Warren Zevon en talloze anderen.

Met Mick Jagger en Keith Richards had hij echter een bijzondere band,vooral met de laatste. Day kwam niet alleen doordat hij op dezelfde dag jarig was als Richards (18 december),maar ook doordat hij diens voorliefde voor geestverruimende middelen en drank deelde. Daarin was hij echter niet eenkennig, want hij was ook een van Joh Lennon’s drinkmaten tijdens diens Lost weekend

Wat daarover precies te lezen staat in zijn autobiografie Every night is a Saturday night uit 2012 weten wij niet, maar de titel belooft veel.

https://www.facebook.com/bobby.keys.73/posts/606367066163802?fref=nf

Inmiddels hebben de Stones een verklaring uitgegeven waarin zij zeggen dat zij zeer aangeslagen zijn door het overlijden van hun dierbare vriend en legendarische saxofoonspeler Bobby Keys, die een unieke bijdrage aan de groep leverde sinds de jaren zestig en erg gemist zal worden.

Keith Richards was in een reactie persoonlijker, toen hij zei dat hij zijn grootste vriend had verloren en hij niet kan zeggen hoe verdrietig hij was, hoewel Keys volgens hem zou zeggen; ‘Kop op!’

Zowel Neil Young als zijn ex-vrouw Pegi heeft eer betoond aan de op 6 november j.l. overleden bassist Nick Rosas.

Dat is minder gek dan het lijkt, want Rosas speelt bij Young en in Pegi’s groep The Survivors.

Yong schreef op zijn website dat hij met bewondering, waardering en droefheid het overlijden van Rosas meldde.

Hij kondigde aan dat er in zijn Archives-releases nog optredens zullen uitkomen die ‘het talent en de ziel documenteren van een van de grootste muzikanten die ooit met mij gespeeld heeft’.

Ook noemde hij twee concertfilms waarin Rosas te zien is zijn favorieten: Heart of gold en Trunk show. Beide werden geregisseerd door Jonathan Demme en de tweede is nog niet uit.

Pegi schreef in haar boodschap dat een van haar liefste vrienden was overleden. Rosas gaf haar liefde en moedigde haar aan in haar ontwikkeling van een verlegen singer-songwriter tot hun recente Survivors-album Lonely in a crowded room.

Ook schrijft ze dat zij als broer en zus waren en dat hij haar altijd troost en steun gaf.

Bevestigd is het nog niet, maar desondanks lijkt het zeker: bassist Rick Rosas is overleden. Dat meldde bijvoorbeeld Crazy Horse-drummer Ralph Molina op zijn facebookpagina, maar ook Thrasher’s wheat, de fanpage van Neil Young, doet dat.

Rosas was dit jaar nog op tournee met Neil Young en Crazy Horse als invaller voor Billy Talbot, die herstelde van een hersenbloeding.

Rosas speelde al lang bij Young, al was dat met tussenpozen. Zo speelde hij op This note’s for you, Freedom, Living with war en Chrome dreams II. Ook toerde hij met Crosby, Stills, Nash & Young en tijdens de optredens van de reünie van Buffalo Springfield. Ook baste Rosas bij onder anderen Joe Walsh, Ron Wood en Etta James.

Rosas was 65 jaar.