Category: recensies albums 2024 (Page 1 of 7)

Excelsior Excel 96826

grijze kerst

Het achtste album van Spinvis is een dubbelalbum met Kerstmis als thema. Het bestaat uit zeven ‘kerstliedjes’ en een kerstverhaal van zeventien fragmenten én een voorwoord, geïllustreerd door striptekenaar Hanco Kolk. Met hem maakte Spinvis eerder ‘Tot ziens, Justine Keller’ (2011).

In de zeven songs becommentarieert Spinvis op de van hem bekende impressionistische manier de Nederlandse manier van Kerstmis vieren en wat dat zoal met ons doet.

In opener ‘Kerstrecept’ bezingt Spinvis met ironie en melancholie de verbondenheid van een eenzame figuur met de rest van de wereldbevolking. Dat doet hij op een mooie, maar voor zijn doen rechtstreekse melodie waarin strijkers en kerstbellen hoorbaar zijn. Die traditioneel zagende en aanzwellende strijkers komen terug in ‘Genoeg voor een sneeuwbal’. Ze versterken misschien de klassieke kerstsfeer, maar doen afbreuk aan Spinvis’ even terloopse als navrante tekst over het verstrijken van de tijd. Ook de muziek van ‘Alles is waar’ staat in scherp contrast met de radicaal met het kerstgeloof afrekenende tekst.

Daarin ontbreken de hem kenmerkende vervormde geluidslagen, net als in de andere nummers. In twee ervan combineert hij de van hem bekende originele invalshoeken met sterke, rootsy muziek:

Continental/Must Have Music MHCD 121

ongebroken

In de aanloop naar de release van dit nieuwe album vroeg singer-songwriter Iain Matthews zich herhaaldelijk publiekelijk af hoeveel muziek hij nog in zich had en of deze tien songs dus niet zijn afscheidsalbum zouden vormen. Die gedachte is begrijpelijk, want hij maakt inmiddels al meer dan 55 jaar albums en hij is inmiddels dan ook 78 jaar.

De tekst van het titelnummer weerspiegelt die melancholie over een naderend afscheid, maar tegelijk voelt het of hij nog maar net zijn ‘groove’ heeft gevonden, net als in ‘I Walk’. Daarin bezingt hij zijn innerlijke drijfveer: ‘I Wanna shake them up/ I wanna take them by the hand/There are things I can’t explain/But still I gotta make a stand ‘.

Matthews’ teksten zijn overigens niet alleen weemoedig, maar ook betrokken en soms ironisch:

Cane Morte Records CMR101

verloren zoon

De Italiaans-New Yorkse folky singer-songwriter Eugene Ruffolo is geen veelschrijver, want deze tien songs vormen zijn vierde reguliere album sinds 2002 en zijn eerste met nieuwe nummers sinds 2005. Wel bracht hij vanaf toen een alternatieve verzamelaar uit, een live-dubbelaar met Doc Schneider, een kerstalbum, een Italiaans album met covers en eigen werk in combinatie met een door hem geschreven boek met familierecepten uit het land van zijn voorouders en eerder dit jaar een instrumentaal, muzikaal karakteristiek album dat hij opnam met Ben Wisch als andere muzikant.

Ruffolo nam zijn nieuwe nummers op met zijn Cosmic Orchestra: drummer Chris Marshak, bassist Pat Falco, toetsenist Wisch plus gitaristen Jonathan Preddice en Marc Schulman.

Wisch is net als op Ruffolo’s eerdere albums ook opnametechnicus en co-producer: hij zorgt samen met Ruffolo voor het als altijd kenmerkend kristalheldere, intieme geluid. Daarin staat Ruffolo’s stem centraal in open, melancholieke songs.

Ze zijn exemplarisch voor de stijl die hij al op zijn debuut ‘Fool for Every Season’ vond en vervolmaakte, behalve

Muddy Track MT202402

www.denniskolen.com

persoonlijke traditie

De Nederlandse singer-songwriter Dennis Kolen zat ooit in Wyatt, maar maakt al sinds 2005 soloalbums. Dat doet hij vaak buiten het licht de spotlights, maar hij hanteert een strak tempo: deze dertien songs zijn zijn negentiende (!) sinds zijn solodebuut ‘The Jinx’ (2005).

Ditt is een alle opzichten klassiek soloalbum, want Kolen schreef, speelde, zong en produceerde alle nummers alleen. Centraal daarin staan naast zijn stem zijn akoestische gitaren, maar hij zorgt voor afwisseling door sommige nummers klein te houden en andere iets steviger aan te zetten met bas en drums. Ook die zijn overheersend akoestisch, want een elektrische gitaar is alleen een enkele keer te horen als accent.

Kolen dubde verschillende gitaarpartijen in die elkaar aanvullen, net als gelaagde koortjes achter zijn leadzang. Samen met zijn gevoel voor vloeiende melodieën zorgt hij zo voor een geluid dat even rijk is als open. Dat heeft invloeden van