Category: aangekondigde albums (Page 2 of 4)

Op 4 oktober as. komt het vierde deel uit van de Joni Mitchell Archives.

Die box komt uit op cd en lp en beslaat de periode van ‘Hejira’(1976) ‘Don Juan’s Reckless Daughter’(1977) en ‘Mingus’ (1979), maar ook haar deelname aan Bob Dylan’s Rolling Thunder Revue in 1975 en 1976 en haar deelname aan protesten tegen nucleaire wapens.

De cd-versie is uitgebreider dan de lp-versie, want die bestaat uit vier Lp’s met Mitchell’s persoonlijke favorieten.

De cd- box is dus een schatkamer voor haar fans, want hij kent dezelfde opzet als het derde deel, dus met een boekje met niet eerder gepubliceerde foto’s, uitgebreide liner notes en opnieuw een gesprek met vriend, journalist en regisseur Cameron Crowe, al valt te hopen dat het wat minder vrijblijvend is dan dat in deel drie.

Inmiddels is een live-versie van Coyote uit, zoals Mitchell die in december 1975 in Montreal speelde tijdens die Rolling Thunder Revue. In de introductie vertelt ze over het schrijfproces ervan:

De singer-songwriter Greg Copeland is al zijn hele leven onbekend en dat wil iets zeggen als je inmiddels 78 bent.

Nu heeft hij er ook weinig aan gedaan om daar verandering in te brengen, want op zijn debuut ‘Revenge Will Come’ uit 1982 was schoolvriend Jackson Browne weliswaar ‘executive producer’, maar die eerste werd gevolgd door een stilte van 26 jaar. Pas in 2008 verscheen namelijk ‘Diana and James’, het album dat technisch gesproken daarmee nog altijd de opvolger van zijn debuut was.

Inmiddels was de eventuele populariteit van de als advocaat werkzame Copeland vermoedelijk al lang weggeëbd, iets waarover hij zich blijkbaar geen zorgen maakte: ‘The Tango Bar’, zijn derde album, kwam pas in 2020 uit. Dat was dus na een artistieke pauze die deze keer twaalf jaar duurde.

Dat nu dan al een opvolger voor dat album wordt aangekondigd, is dan ook snel voor zijn doen: en zijn tenslotte pas vier jaar verstreken sinds dat album.

Al is ‘Empire State’ een EP, het is een levensteken van de man die intrigerende albums maakte.

Zijn nieuwe wordt net als ‘The Tango Bar’ geproduceerd door Tyler Chester, terwijl pedal steel-speler Greg Leisz opnieuw meedoet, net als Jackson Browne-gitarist Val McCallum en drummer Jay Bellerose. Bassiste Jennifer Condos deed net als Bellerose en Leisz ook al mee op ‘Diana And James’, zodat er in zekere zin sprake is van een reünie.

Ten tijde van zijn vorige was Copeland overigens van plan er een soort schaduwalbum bij op te nemen dat hij in 2021 wilde uitbrengen. Daarvan kwam dus niets terecht, maar op die vorige stonden bovendien negen songs en op die nieuwe staan er maar vijf:

In een interview met Prog Magazine heeft gitarist David Gilmour zijn voor 6 september aangekondigde album ‘Luck and Strange’ zij beste genoemd sinds Pink Floyd’s ‘Dark Side of the Moon’ uit 1973.

Daarbij kun je je kanttekeningen zetten op basis van de verschenen nummers ‘The Piper’s Call’ en ‘Between Two Points’, helemaal doordat dat laatste nummer een cover is van de Montgolfier Brothers.

Van een meesterwerk mag je toch verwachten dat de artiest het zelf schept, in welke discipline de kunstenaar ook actief is.

Het is wel goed nieuws voor de vele fans, die zich ook nog kunnen verheugen over het feit dat Gilmour na zijn erbij horende optredens snel met dezelfde muzikanten de studio in wil om een opvolger op te nemen.

Hij voelt zich onderdeel an een team in plaats van een soloartiest, iets waarvoor hij zegt niet gekozen te hebben:

Op 23 augustus verschijnt een nieuw album van het folkduo Gillian Welch en David Rawlings.

‘Woodlands’ is het zevende fysieke album van de twee sinds het bij het uitkomen al direct veel indruk makende ‘Revival’ (1995).

Het is vernoemd naar de studio van het duo in Nashville en hun eerste album is 2020, toen hun coveralbum ‘All the Good Times (Are Past and Gone)’ verscheen. Dat kreeg destijds een Grammy. Op dat album stonden alleen covers en traditionals.

Daarna verschenen nog wel drie delen ‘Boots No. 2, the Lost Songs‘, maar die kwamen alleen digitaal uit.

Verder bracht Rawlings tussen 2009 en 2017 drie soloalbums uit, maar Welch speelde daarop ook mee en zong ook regelmatig, zodat er weinig verschil was met hun duo-albums.

Dat hun nieuwe ‘Woodland’ heet, is symbolisch, zo schrijven de twee in een persbericht: niet alleen is de studio al zo’n twintig jaar hun uitvalbasis, ze hebben ook de laatste vier jaar besteed aan het herstel ervan na een orkaan die in 2020 huishield in Nashville en er daarna de tien songs voor dit album opgenomen.

Inmiddels is ‘Empty Trainload of Sky’ uit, de opener van het album.

In het erbij horende filmpje is dan ook alleen een gedeelte van het gebouw te zien met de naam erop een langzaam voorbij zeilende wolken erboven.

Muzikaal lijkt er niet veel te zijn veranderd, maar Welch en Rawlings zetten met ‘Revival’ de toon:

Van blueszangeres AJ Plug is een nieuwe single verschenen.

‘Part of Me’ is een uptempo kruising van rock en pop, die wordt bepaald door gitaar, piano en zoemende toetsen: dat geluid dient als een jachtig decor voor de daar emotioneel bovenuit zingende Plug.

In de tekst refereert zij indirect aan de periode dat zij werd behandeld voor de slokdarmkanker die zij had en hoe zij die overwon. In die zin is ‘Part of Me’dus een vervolg op haar autobiografische album ‘Killer King’.

Het is de eerste aankondiging van haar album ‘Underneath Your Skin’, dat op zaterdag 12 oktober as. uitkomt. Op die dag vindt ook de albumpresentatie plaats in poppodium Scum, in Katwijk uiteraard.

De recensie van ‘Killer King’ vind je in de categorie recensies blues.

Andere berichten over Plug vind je in de categorie concerttips.

Van het voor 6 september aangekondigde album ‘Roll It Out’ van  The Deslondes is een tweede song verschenen.

‘I’ll Do It’  is een rootsy uptemponummer, dat lijkt te zijn geïnspireerd door de tot cliché verworden uitspraak die aan Astrid Lindgren’s Pippi Langkous wordt toegeschreven, maar die in het boek nergens terug te vinden: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het  wel kan.’

Het is een vrolijk stemmende song, maar maakt op het eerste gehoor zeker geen andere indruk dan die:

Op 23 augustus as. verschijnt een nieuw album van bluesman Guy Davis.

Het gaat ‘The Legend of Sugarbelly’ heten en bevat dertien songs, waarvan Davis er tien zelf schreef. De andere drie zijn van Sam Chatmon, Blind Lemon Jefferson en Leadbelly.

Zoals altijd speelt Davis zowel zessnarige als twaalfsnarige gitaren, mandoline, vijf- en zessnarige banjo’s en harmonica.

De drie andere muzikanten zijn Professor Louie op orgel, Chris James op mandoline en zessnarige banjo en Mark Murphy op bas.

De tracklist:

Van singer-songwriter Eric Devries is een nieuw album aangekondigd.

‘Traveler’s Heart’ is een bijna helemaal akoestisch album, dat Devries en zijn Song & Dance Band nagenoeg helemaal live in de studio opnamen.

Devries, contrabassist Lucas Beukers, violist Joost van Es en gitarist, klarinettist en producer Janos Koolen kregen tijdens sommige songs gezelschap van Iain Matthews en van Fay Lovsky. Beiden zongen af en toe mee.

Devries is ook actief in groepen als Songwriters United, Hidden Agenda Deluxe en de recentste bezetting van Matthews Southern Comfort.

‘Traveler’s Heart‘ is zijn vijfde soloalbum in twintig jaar tijd en zal dertien nummers bevatten. Het komt uit op 6 september as.

de tracklist:

Zoals al eerder gemeld, komt Jaap Boots’ nieuwe, vierde soloalbum uit op 6 september.

Inmiddels is niet alleen single ‘Carpe Diem’ uit, maar is ook de tracklist van ‘Wilde tulpen’ bekend.

Het album gaat dertien nummers tellen, waaronder in ieder geval een tekst uit zijn bundel ‘Bambalam, dertig rockgedichten’: ‘Ik kwam Bruce Springsteen tegen op de Albert Cuyp’. Daarin neemt Boots op zijn eigen weemoedige wijze afscheid van Springsteen, terwijl hij hem juist tegenkomt.

Boots schreef op een na alle nummers zelf: hij hertaalde hij een songs van Nick Cave’s ‘Into My Arms’ als ‘Diep in ons hart’. Cave is een van Boots’ andere muzikale helden en aan hem wijdde hij dan ook ook een van zijn rockgedichten onder de veelzeggende titel ‘Koning Cave’.

Boots speelde akoestische gitaar en mondharmonica en zong uiteraard heel ingehouden de longen uit zijn lijf, al zijn het titelnummer en ‘Pluto’ instrumentals.

Producer Marg van Eenbergen speelde piano, orgel, glockenspiel en mellotron, terwijl gastmuzikanten meededen: bassist en gitarist Peter Asselbergs en pianist Mischa de Vos.

de tracklist: