Of het nu de nog maar langzaam wegebbende emoties zijn, of dat het inderdaad en culturele uiting van de bovenste plank is, wij kunnen moeilijk vaststellen wat het Amerikaanse gevoel is bij Donna Summer’s I Feel Love.

Tot onze verbazing is die single bestempeld als een Amerikaans cultuurgoed dat het verdient te worden bewaard tot in de eeuwigheid.

Amerika kent namelijk de National Recording Preservation Act. Die in 2000 ingestelde wet geeft de voorzetter van de National Recording Preservation Board het recht, nee de plicht, elk jaar 25 geluidsopnamen van minstens tien jaar oud op te nemen in de catalogus. De voorwaarde is dat die opnamen van cultureel, historisch of esthetisch belang zijn.

De opnamen worden ook daadwerkelijk ergens bewaard, namelijk in de Packard Campus for Audio Visual Conservation in Culpeper, Virginia, een plaats die op die manier ook de moderne cultuurgeschiedenis binnenwandelt.

Suggesties voor die jaarlijkse selectie komen van de raad zelf, maar ook van het publiek. Of het dus een collectieve oprisping van ongeloof is of het  besef dat I Feel Love eeuwigheidswaarde heeft, blijft de vraag.

Een feit is wel, dat de jaarlijkse selectie weer een heel bont geheel is en dat Summer’s niemendalletje er alleen daardoor al goed tussen past.

Ze is in het gezelschap van onder anderen de anonieme zanger van vermoedelijk de allereerste commerciële geluidsopname (uit 1888), opnamen van Stan Kenton, the Sugarhill Gang, Bo Diddley, Prince, Leonard Bernstein, the Dixie Hummingbirds, the Grateful Dead en Dolly Parton.

Als wij gedwongen waren een nummer van Summer voor te dragen, was dat toch in ieder geval State of Indepence geweest met zijn opzwepende ritme, prachtige baslijn, soulvol gospelkoor en mooie uithalen van Summer zelf in die sluwe productie van Giorgio Moroder:

www.hollywoodreporter.com/news/national-recording-registry-donna-summer-327878

Ondertussen is het voorspelbare commerciële effect van har dood, dat vier van haar albums de Billboard Top 200 binnenkwamen. Dat zijn overigens allemaal Greatest Hits-compilaties, wat weer tot de overpeinzing leidt: Hoeveel hits kan een mens hebben?

Dat Summer’s verkopen stegen met een ruime 3200 procent bewijst meteen dat die voor haar dood vrijwel op nul verkochte exemplaren moet hebben gestaan.

Deze cijfers daten van een paar dagen na haar dood, zodat die van volgende week vast nog spectaculairder zullen zijn.

Als heel Amerika overigens had gevonden dat Summer deel uitmaakt van het cultuurgoed, had ze tijdens haar laatste jaren wel wat meer plaatjes verkocht:

www.billboard.com/news#/news/donna-summer-s-album-sales-increase-3-277-1007140952.story