In de strijd om de digitale revenuen loopt al een tijd een proces tussen de Universal Music Group en een groep popmusici. Het achterliggende probleem is, of een geschreven song het eigendom is van het label of van de artiest in kwestie. Het antwoord maakt het verschil uit tussen een aandeel van vijftien procent voor de artiest of van vijftig…
Om de hoogte van de gederfde inkomsten vast te stellen, willen de advocaten van de muzikanten inzage in de gegevens over het aantal draaibeurten en de opbrengsten per artiest. Dat moet hen helpen vast te stellen dat een ‘class action’-proces de manier is om dit geschil op te lossen.
Daarvoor moeten zij aantonen dat de claimende artiesten gemeenschappelijke schade hebben geleden. Daarbij nemen zij geen genoegen met anonieme gegevens.
Universal heeft daar tegenin gebracht dat openbaarmaking van die gegevens de privacy van artiesten zou schaden: zij hebben verschillende contracten en zijn ook niet allemaal even populair. Verder wil het label de gegevens ook niet onder geheimhouding verstrekken: zo komen immers ook gegevens ter beschikking van artiesten die geen partij zijn bij het proces. Dat zou natuurlijk zomaar eens een gelegenheidsargument kunnen zijn…
Wordt vervolgd…