En toch… is Henny Vrientens eerste soloalbum in 23 jaar.
Dat vinden de verzamelde recensenten vinden dat een erg goede plaat en daar hebben zij inderdaad gelijk in.
Vrienten zette er veertien songs op en daarin roept hij met weinig woorden op een directe manier heel verschillende werelden op, terwijl de muziek onder die teksten daar veel aan toevoegt: die trekt je namelijk direct mee die werelden in.
De productie was verrassend genoeg in handen van Daniël Lohues, want hoewel de Drent zijn sporen als producer al eerder verdiende, brengen wij hem niet in verband met dit glasheldere geluid.
Wie op het idee kwam om driekwart van de Nederlandse band My Baby te vragen als begeleiders, weten wij niet, maar drummer/achtergrondzanger Joost van Dijck, achtergrondzangeres Cato van Dijck en gitarist/achtergrondzanger Daniël de Vries vormen samen met bassist van dienst Xander Vrienten (de zoon van…., inderdaad) de soepele en veelzijdige groep waarbij het voor Daniël Lohues en Henny Vrienten zelf goed soleren is.
De Rode Draad van vanavond is daarmee uitgerold, want we draaien met veel plezzier een nummer van Loves voodoo, het debuut van My Baby, D, de recentste album van Daniël Lohues en En toch…, uiteraard.