Naar nu bekend is geworden, is op woensdag 21 juli Chuck E. Weiss overleden. Hij was 76 jaar oud en stierf vermoedelijk aan de gevolgen van kanker.
De zanger en bandleider werd wereldberoemd door Rickie Lee Jones’ hit ‘Chuck E.’s in Love’ en was vooral een vaste waarde in de muziekscene in Los Angeles, maar maakte zelf door de decennia heen ook vijf albums.
Weiss groeide op in Denver als kind van ouders die een platenzaak runden en begon als drummer. Hij toerde op jonge leeftijd al in de band van Lightnin’ Hopkins.
Na een optreden van Tom Waits in de ook door de door opgenomen bootlegs fameuze club Ebbetts Field ontmoetten de twee elkaar en begon hun vriendschap, mede door Weiss’ excentrieke uiterlijk .
Zo schreef Weiss mee aan ‘Spare Parts I (A Nocturnal Emission),’ op Waits’ album ‘Nighthawks at the Diner’ en verwees Waits naar hem in zijn songs ‘I Wish I Was in New Orleans (In the Ninth Ward)’ en ‘Jitterbug Boy (Sharing a Curbstone with Chuck E. Weiss, Robert Marchese, Paul Body and The Mug and Artie)’op ‘Small Change’ (1976).
Samen trokken ze naar Los Angeles, waar ze woonden in het Tropicana Motel in West Hollywood.
Daar werden Waits en Rickie Lee Jones verliefd op elkaar en Jones schreef ‘Chuck E.’s In Love’ voor haar naamloze debuut in 1979. Het werd een wereldhit.
In 1981 kwam tegen Weiss’ zin zijn eerste eigen album uit. ‘The Other Side of Town’ bestond namelijk uit demo’s, opgenomen met muzikanten uit New Orleans, onder wie Dr. John, gitarist Alvin ‘Shine’ Robinson en drummer Freddie Stahle.
Weiss vormde een band, The G-d Damn Liars en trad elf jaar lang wekelijks op in The Central op de Sunset Strip.
Toen die club gesloten dreigde te worden, kocht Weiss hem samen met zijn vriend Johnny Depp om er te kunnen blijven optreden en doopte hem The Viper Room.
Pas in 1999 verscheen zijn eerste officiële album: ‘Extremely Cool’.
Net als opvolgers ‘Old Souls & Wolf Tickets’ (2001), ‘23rd & Stout’(2007) en ‘Red Beans and Weiss’ (2014) was dat een nogal bonte verzameling songs: rhythm ‘n’ blues, rock ‘n’roll, jazz, rockabilly, New Orleans-treurmarsen en mariachi wisselden elkaar af, zoals mijn recensie voor Heaven 91 van juli/augustus 2014 onderaan dit bericht bewijst.
Op veel van deze albums fungeerden Tom Waits en/of Johnny Depp als ‘executive producers’, hoewel ze hem vermoedelijk geen strobreed in de weg legden.
Weiss overleed in het gezelschap van bandlid JJ Holiday. Hij had geen relatie of kinderen, alleen een oudere broer.
Chuck E. Weiss
Red Beans And Weiss
ANTI 7340-2
Constante cultheld.
Tussen de cd’s van Chuck E. Weiss zit vaak een periode van een jaar of zes, waarin hij overigens wel optreedt in en rond Los Angeles.
Dat doet hij steevast met zijn Goddamn Liars: drummers Don Heffinton en Nick Vincent, bassist Will McGregor, gitaristen Tony Gilkyson en J.J. Holiday, pianist Michael Murphy plus saxofonisten CC Worall Rubin en Jimmy Roberts.
Met hen nam hij ook deze dertien door hemzelf geproduceerde nieuwe songs op. Daarin doet hij op een andere manier precies hetzelfde als op Extemely cool, Old souls & wolf tickets en 23rd & stout: rockabilly, jazz, blues en mariachi spelen en zingen zonder zich om eenheid te bekommeren.
Executive producers Tom Waits en Depp lieten hem zijn eigen gang gaan, zodat Weiss met zijn even schorre als expressieve stem de werelden oproept waarover hij zingt.
**** / 8
Ruud Heijjer
Eerdere berichten over Chuck E. Weiss vind je in de categorieën Nieuws, Luisterpalen en Rootsmuziek op radio, tv en internet.