Op YouTube staan inmiddels allerlei fragmenten van optredens van Little Feat in het kader van de nieuwe ‘Waiting for Columbus’-tournee.
Daarin zijn uiteraard nieuwe drummer Tony Leone en nieuwe slidegitarist en zanger Scott Sharrard te zien en te horen.
Leone heeft weinig mogelijkheden om Richie Hayward’s drumpatronen radicaal anders te slaan, al zullen drummers daar misschien anders over denken. Opvallend is dat hij ook de leadzang doet in ‘Old Folks Boogie’, toch een iconische song, waarbij zijn enthousiasme groter is dan zijn zangtalent: hij zingt niet vals en houdt redelijk maat, maar daarmee zijn de meeste complimenten dan wel uitgedeeld. Vergeleken met zowel de zang van Lowell George als Paul Barrere steekt de zijne wel erg bleekjes af…
Sharrard is als het nieuwe gezicht van de band echter nog meer bepalend voor het geluid van Little Feat: zijn zanglijnen lijken genoeg op die van Lowell George en Paul Barrere om ermee door te kunnen, hoewel hij van meer kracht gebruik maakt dan van souplesse.
Zijn solo in ‘Dixie Chicken’ wijkt echter behoorlijk af van de zangerige slidetonen die George en Barrere speelden. Dat is enerzijds begrijpelijk, doordat je jezelf anders reduceert tot voorman van een coverband, anderzijds is Sharrard ongetwijfeld een meester op zijn instrument, maar zijn vast virtuoze, korte klanken ontroeren niet, maar doen afbreuk aan de natuurlijk vloeiende groove van het nummer.
Of Little Feat met Sharrard dus de gedroomde vervanger van Barrere in huis heeft gehaald, blijft voor ons een vraag die we liever niet hadden willen stellen.
Positief is dan weer, dat het geluid opener is dan in jaren en dat daardoor de rol van percussionist Sam Clayton weer prominenter is geworden. Bovendien is het ook fijn om Little Feat weer eens mét een blazersectie te zien optreden:
Elders zijn ook geluidsopnamen van ‘Fat Man in the Bath Tub’ en ‘Spanish Moon’ uit het zelfde concert te vinden:
De beste indruk krijg je echter van een in zijn geheel op YouTube staand concert uit januari van dit jaar dat Little Feat gaf in Florida, zij het dat dat er niet een is uit de serie ‘Waiting for Columbus’, maar een gewone dwarsdoorsnede van hun repertoire, dus met veel nadruk op hun oude werk, maar zonder blazers.
Ongeveer halverwege speelt de groep een fijne versie van ‘Lavayette Railroad’, niet voor niets de tune van ons programma: