Van Dr. John’s vijfde album ‘Gumbo’ is dit jaar geen nieuwe versie uitgekomen: geen gemasterde release van het origineel en al helemaal geen box met het album plus outtakes, niet eerder uitgebrachte nummers, de er altijd bij horende zeldzame foto’s en lines notes van gerenommeerde muziekjournalisten of tijdgenoten.
Toch is daar alle reden voor, want het is de eerste keer dat hij de lange, in New Orleans bestaande traditie eerde van de rhythm ’n blues-piano in stuiterend swingende uitvoeringen van bv. ‘Iko Iko’ en Professor Longhair’s ‘Big Chief’, terwijl Dr. John van diens ‘Tipitina’ een slepend, weemoedig nummer maakt. Ook put hij met vier nummers uitvoerig uit het werk van Huey Smith. Diens versie van de traditional ‘Little Liza Jane’ is bovendien het uitgangspunt van die van Dr. John.
Ook het enige nummer dat Dr. John zelf schreef, ‘Somebody Changed the Lock on my Door’ staat direct in de traditie van New Orleans met zijn combinatie van dixieland en rhythm ’n blues.
Zelf zei hij daarover later:
‘In 1972, I recorded Gumbo, an album that was both a tribute to and my interpretation of the music I had grown up with in New Orleans in the 1940s and 1950s. I tried to keep a lot of the little changes that were characteristic of New Orleans, while working my own funknology on piano and guitar.’ en in een interview tijdens de opnamen ervan voor de Ann Arbor Sun: ‘The album we’re working on is going to be called ‘Gumbo’ and it could very well be called ‘More Gumbo, Less Gris Gris’. De voodoo-invloeden zijn daarop in tegenstelling tot de vier voorgangers inderdaad helemaal afwezig, maar Dr. John opende een even traditionele als nieuwe wereld voor ons, want de traditionele muziek uit New Orleans was nagenoeg onbekend, behalve in de Crescent City zelf dan.