RCA/HBYCO Records 1 9802-81152-2

de baby en het badwater

Dit tweede album van de Amerikaanse rootsformatie The Red Clay Stays verschijnt kort na de ontdekking van hun debuut ‘Moments of Truth’ uit 2022. Dat verscheen eerst in eigen beheer en werd dit jaar door RCA heruitgebracht.

Het lijkt daardoor of drummer John Hall, bassist Andrew Bishop, gitaristen Drew Nix en Zachary Rishel plus zanger, gitarist en incidenteel pianist Brandon Coleman deze elf nieuwe nummers direct na dat debuut opnamen met de geroutineerde producer Dave Cobb, maar ze weerspiegelen de twee tussenliggende jaren van nog meer liveoptredens en uiteindelijk tóch ontdekt worden.

Ze bieden een tweeslachtig beeld:

ballads zijn opnieuw in de meerderheid, maar er zijn ook twee snelle rocksongs en een rockabillynummer. Die dichtgespeelde southern rockers missen de magie van de langzamer songs en maken zo onbedoeld duidelijk dat de gitaren van Nix en Rishel in combinatie met de emotionele vibratozang van Coleman gebaat zijn bij de ruimte die acht van deze elf songs kenmerken: juist wanneer ook de stilte spreekt, cirkelen zij om het mysterie heen zonder het te benoemen.

Daarin eist Coleman de hoofdrol op met zijn gekwelde zang in teksten die weer vaak geschreven zijn door broer Matthew en Nix: hij maakt zich die typisch zuidelijke potpourri van begeerte en verlossing, angst en genot, schuld en boete, eenzaamheid en verlangen naar de grote liefde helemaal eigen in een emotionele zoektocht naar vergeving en verzoening, terwijl Nix en Rishel die evocatief benadrukken in hun solo’s.

‘Ramblin’ en ‘On My Knees’ werden echter geschreven door de hele groep én Cobb, suggererend dat ze ontstonden uit groepsjams. Waar het laatste nog muzikale afwisseling kent tussen coupletten en refreinen, denderen ‘Ramblin’ ’ en ‘Wasting Time’ compromisloos door: die zijn vooral goed voor een zweterige toegift tijdens optredens en niet voor thuisgebruik. Cobb had niet alleen in die songs wellicht een te grote rol, maar speelt ook in andere regelmatig gitaar en mellotron.

Doordat de Red Clay Strays met hem te hard op zoek gingen naar wat ze al hadden, is deze tweede eerder een album met acht heel goede songs dan een heel goed album.

***1/2  

Mijn recensie van ‘Moment of Truth’, het debuut van de Red Clay Strays, vind je in de categorie recensies roots.

Een ander bericht over deze groep vind je in de categorie onterecht onbekend.