Meesterproef.
Anna Coogan’s solodebuut The nocturnal among us maakte indruk en de Amerikaanse toerde dus al eens door Engeland, Nederland en Duitsland, ondanks dat de plaat in eigen beheer uitkwam. Op basis van de tien songs op deze tweede kan ze zeker opnieuw komen toeren, want ze bevestigen haar talent als songwriter en zangeres overtuigend vanaf de eerste akkoorden.
Coogan raakte geïnspireerd door de lp’s met oude zeemansliederen die ze opnieuw draaide in de kelder van haar ouders, nieuwsgierig naar wat ze inmiddels was vergeten.
Net als bij haar debuut schreef ze deze acht eigen songs in een staat van uitputting: vorige keer was het slapeloosheid, deze keer een jetlag na een jaar toeren. De zee was het thema, maar haar impressionistische teksten werden metaforen voor verlangen, liefde, gemis en de dood. Ze vond twee verwante songs bij Phil en June Colclough en Phil Ochs en smeedde de tien songs tot een melancholieke songcyclus.
Die is nog beklemmender dan haar debuut, want op Hold On Steady, Hold On Tight na zijn het alle ballads. Toch straalt ook die midtempo song de weemoed uit van de andere. Dat komt ook door Coogan’s zang. De ex-student opera en afgestudeerde biologe combineert understatement en emotie, of ze nu omfloerst en expressief laag zingt of breekbaar en sfeervol hoog.
Daarmee kent The Wasted Ocean niet alleen thematisch, maar ook muzikaal een grote eenheid. Die laat je ook niet los als het laatste nummer afgelopen is.
****