elke dinsdagavond van 20:00 - 22:00 op RTV Katwijk op 106.8FM en via deze site


Uitzending gemist

Author: Ruud (Page 2 of 1098)

gitaren Jeff Beck naar de veiling

De gitaarcollectie van de in janiuari 2023 overleden gitarist Jeff Beck worden geveiild.

Dat gebeurt van 15 tot en met 22 januari 2025 bij Christie’s in Londen.

De totale waarde van de ongeveer negentig gitaren, versterkers, effectpedalen en andere toebehoren wordt geschat op  een miljoen pond (1.200.000 euro), waar bij een ossenbloedrode Les Paul ongeveer de helft van die waarde zou vertegenwoordigen. Die staat dan ook afgebeeld op Beck’s album ‘Blow By Blow’: de verwachte opbrengst daarvan ligt ergens tussen de 350.000 en 500.000 pond (ongeveer 420.000 tot 600.000 euro), maar dat zou zomaar veel meer kunnen worden:

Continue reading

gitaarfabrikant Fender: Hello Kitty-gitaren, maar waarom?

Gitaarfabrikant heeft een iconische naam, maar heeft gemeend zich te moeten verbinden met het animatiefiguurtje Hello Kitty.

Dat blijkt vijftig jaar te bestaan en ter gelegenheid daarvan brengt Fender nu een serie jubileumgitaren uit.

Daarbij gaat het bijvoorbeeld om een Squier Stratocaster en een fuzz-pedaal in een beperkte oplages en onmisbare accessoires als een roze gitaarkabel en unisex-kleding.

Ook komen er een Hello Kitty Stratocaster-gitaar en allerlei bijbehorende zaken te koop, maar alleen in de Japanse flagship store in Tokyo. Die worden ook allemaal in Japan gefabriceerd.

Natuurlijk legt het persbericht uit, waarom de twee merken onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, hoewel de overeenkomst alleen met kunst-en-vliegwerk kan worden aangetoond :

Continue reading

Pete Sinfield overleden

De Engelse songschrijver Pete Sinfield is op 14 november jl. overleden aan een niet bekendgemaakte doodsoorzaak. Hij was tachtig jaar oud.

Sinfield werd aan het eind van de jaren zestig bekend als lid, maar toch vooral als tekstschrijver van de progrock-band King Crimson.

Voor die groep was hij naast tekstleverancier ook roadie, belichtingsman en geluidstecnicus bij optredens. Bovendien was hij een van de oprichters, verzon hij de groepsnaam en regelde de oefenruimte voor de groep. 

Van 1969 tot 1971 was hij medebepalend voor de muziek van de groep: hij schreef de teksten en koos de afbeeldingen voor de spraakmakende hoezen van de eerste vier albums van de groep, terwijl hij de albums ook produceerde samen met gitarist Robert Fripp.

Dat hij de groep op aandrang van Fripp had verlaten, produceerde hij Roxy Music’s debuut en bracht hij in 1972 een soloalbum uit, ‘Still’. Ook publiceerde hij Under the Sky’, een poëziebundel.

In 1973 werd Sinfield door gitarist Greg Lake gevraagd teksten te schrijven voor Emerson, Lake & Palmer, een progrock-formatie waarvan Lake lid geworden was, nadat hij uit King Crimson was gestapt. Ook schreef hij teksten voor het eerste soloalbum van Gary Brooker, de zanger van Procol Harum.

In de jaren tachtig en negentig schreef hij songs voor heel andere acts, bv. voor Cher, Cliff Richards, Leo Sayer en Celine Dion en eendagsvliegen Bucks Fizz en Five Star:

Continue reading

Shemekia Copeland: prijs van National Blues Museum

Blueszangeres Shemekia Copeland  is de ‘ 2024 Trainblazer Honor’ toegekend door het National Blues Museum in St. Louis.

Op zondag 17 november is er  ‘s middags een besloten bijeenkomst in het museum, maar ’s avonds wordt de onderscheiding haar uitgereikt voorafgaand aan haar optreden door een delegatie van het museum.

De ‘ Trailblazer Honor’ is een prijs voor bluesartiesten die ‘have made an extraordinary impact on the blues genre, pushing boundaries and inspiring new generations of musicians. Shemekia Copeland is a true embodiment of a trailblazer: her distinctive voice, fearless artistry, and commitment to preserving the legacy of the Blues while evolving the genre for modern audiences make her a fitting recipient of this esteemed award.’

Het persbericht vervolgt met:

Continue reading

horloge John Lennon terug naar Yoko Ono

Het is een raar verhaal, maar een Patek Philippe-horloge met stopwatch en eeuwige kalender dat Yoko Ono aan John Lennon gaf twee maanden voordat hij werd doodgeschoten door Mark Chapman, komt haar volgens een Zwitserse rechtbank wel degelijk toe.

Dat werd namelijk betwist door de anonieme eigenaar, die claimde dat hij het legaal en in goed vertrouwen had gekocht: hij vond dus dat het van hem was.

Misschien had de geschatte waarde iets met de rechtszaak te maken, want het horloge kostte destijds 25.000 dollar, maar zou nu 4,5 miljoen dollar waard zijn, doordat het van Lennon was en op de achterkant gegrafeerd staat: ‘ (Just Like) Starting Over/Love Yoko/ 10-9-1980/N.Y.C.’. Uiteraard is dat een knipoog naar de titel van het album dat het laatste van Lennon zou blijken te zijn.

Het horloge was ‘ verdwenen’ in 2005 en werd door twee Europese veilinghuizen verkocht. Zo kwam het in 2014 via Duitsland in bezit van een anonieme Zwitser, aangeduid als ‘ Mr. A.’ . 

De rechtbank heeft bepaald dat het horloge is gestolen door een voormalige chauffeur van Ono en dat het niet aannemelijk was dat het een geschenk van Ono aan hem was, gezien de inscriptie en het feit dat Ono het pas twee maanden voor Lennon’s dood aan hem gegeven had, ook doordat ze daarvoor een tijd gescheiden hadden geleefd.

Continue reading

trailer Martin Scorcese’s ‘Beatles ‘64’ online

In de aanloop naar 29 november is inmiddels een trailer te zien van de documentaire ‘ Beatles ‘64’ , die regisseur Martin Scorcese maakte voor Disney+.

De documentaire is een combinatie van historische beelden en nieuwe interviews met Paul McCartney en Ringo Starr, maar ook met tijdgenoten.

Onder die oude beelden zit dan weer nooit eerder gebruikt materiaal van de broers David en Albert Maysles.

In de beelden is de Amerikaanse massahysterie van destijds goed te zien, net als de ironische afstandelijkheid waarmee Ringo Starr, Paul McCartney, George Harrison en John Lennon die lijken te ondergaan.

McCartney heeft trouwens in de trailer wel een heel originele theorie over waarom de Beatles zo populair geweest zouden kunnen zijn. Die zou je filosofisch kunnen noemen, maar ook onbescheiden, of op zijn minst zelfbewust:

Continue reading

Shel Talmy, producer van onder meer The Kinks en The Who, overleden

Producer Shel Talmy is overleden. Hij was 87 jaar oud en stierf aan een hersenbloeding.

Talmy is geen bekende naam geworden, maar produceerde ‘ You Really Got Me’, de derde single van The Kinks in 1964 en zowel het album ‘My generation’ als de single van die naam van The Who, bepalende songs uit de vroege jaren zestig. Daarvoor had hij ook al de eerste single van die groep geproduceerd, ‘ I Can’t Explain’. 

Verder produceerde onder meer hij ‘ Friday On My Mind’ van The Easybeats, The Amen Corner’s ‘ If Paradise Ws Half As Nice’  en nog veel Kinks-singles, waaronder ‘ All Day and All of the Night’ , ‘ Dedicated Follower of Fashion’, ‘ Well Respected Man’ , ‘ Sunny Afternoon’ en ‘Waterloo Sunset’ en een hele serie albums van die groep.

Later produceerde hij ook folkacts als Pentangle, Roy Harper, Ralph McTell en Tim Rose en uiteindelijk ook punkbands als The Damned. De productie van hun single ‘ Stretcher Case Baby/Sick of Being Sick’ is van hem.

De in Chicago geboren Talmy werkte als geluidstechnicus in de Conway Studios in Los Angeles onder leiding van eigenaar Phil Yeend, met wie hij een interesse deelde voor het verzinnen van nieuwe opnametechnieken.

Talmy ging in 1962 naar het Verenigd Koninkrijk en werd daar onder valse vlag producer bij label Decca: hij liet nummers horen die zijn vriend en producer Nick Venet had geproduceerd en aan hem had meegegeven om indruk te maken. Op basis daarvan kon hij beginnen.

Ook richtte hij een productiemaatschappij op en nam The Who onder contract.

Daarnaast produceerde hij veel andere grote Engelse bands uit de jaren zestig: de vroege David Bowie, Manfred Mann en The Small Faces.

Hij huurde de jonge Jimmy Page in als sessiegitarist voordat die bij The Yardbirds en Led Zeppelin furore zou maken en had vaak Glyn Johns als technicus.

In 1979 keerde hij terug naar de VS, waar hij tot ongeveer 2003 weer in de muziek werkzaam was.

Yacht Rock : A Rockumentary

Er komt een documentaire uit over het genre dat nogal denigrerend ‘ yacht rock’ wordt genoemd: daarbij  moet je denken aan de muziek van de Doobie Brothers toen Michael McDonald daar de macht greep en er een muzikale reïncarnatie plaatsvond, maar ook Christopher Cross, Kenny Loggins, Toto en als ongekroonde koningen van het genre Steely Dan.

‘ Yacht Rock: A Rockumentary’  gaat in première op HBO Max, dus de zal voorbehouden blijven aan een kleine groep, al was de schare fans destijds veel groter.

De geroutineerde studiomuzikanten die alles konden spelen en vervolgens onder eigen vlag bekend werden, waren een aantal jaren toonaangevend tot MTV roet in het eten gooide en ‘ video killed the radio star’, om met The Buggles te spreken.

McDonald en Cross lieten zich in ieder geval interviewen, net als Toto-gitarist Steve Lukather, maar veel interviews werden gemaakt met fans in plaats van met betrokken muzikanten en dat lijkt nu al jammer.

Of de vraaggesprekjes met Prince Paul van De La Soul, Questlove en anderen veel toevoegen, moet nog maar eens blijken.

De regie werd gedaan door Garret Price, die ook onder meer de serie ‘ Daisy Jones & the Six’ deed:

Gelukkig hebben we de albums nog:

Continue reading
« Older posts Newer posts »