elke dinsdagavond van 20:00 - 22:00 op RTV Katwijk op 106.8FM en via deze site


Uitzending gemist

Author: Ruud (Page 3 of 1100)

Ten Good Sermons – Eugene Ruffolo

Cane Morte Records CMR101

verloren zoon

De Italiaans-New Yorkse folky singer-songwriter Eugene Ruffolo is geen veelschrijver, want deze tien songs vormen zijn vierde reguliere album sinds 2002 en zijn eerste met nieuwe nummers sinds 2005. Wel bracht hij vanaf toen een alternatieve verzamelaar uit, een live-dubbelaar met Doc Schneider, een kerstalbum, een Italiaans album met covers en eigen werk in combinatie met een door hem geschreven boek met familierecepten uit het land van zijn voorouders en eerder dit jaar een instrumentaal, muzikaal karakteristiek album dat hij opnam met Ben Wisch als andere muzikant.

Ruffolo nam zijn nieuwe nummers op met zijn Cosmic Orchestra: drummer Chris Marshak, bassist Pat Falco, toetsenist Wisch plus gitaristen Jonathan Preddice en Marc Schulman.

Wisch is net als op Ruffolo’s eerdere albums ook opnametechnicus en co-producer: hij zorgt samen met Ruffolo voor het als altijd kenmerkend kristalheldere, intieme geluid. Daarin staat Ruffolo’s stem centraal in open, melancholieke songs.

Ze zijn exemplarisch voor de stijl die hij al op zijn debuut ‘Fool for Every Season’ vond en vervolmaakte, behalve

Continue reading

autobiografisch nieuw nummer Sade

Zangeres Sade heeft een nieuw nummer uitgebracht.

Dat is niet alleen het eerste in zes jaar, het is ook onverhuld autobiografisch en dat is een unicum in de loopbaan van de zeer gesloten Sade Adu, die haar privéleven zeer afschermt van haar zangcarrière.

Het is een tekst vol zelfverwijt én een ode aan haar zoon Isaac, die als meisje geboren werd en de afgelopen jaren in transitie is gegaan.

De video bestaat uit privébeelden van Isaac als meisje en de man die hij werd en van Sade.

Die worden gelardeerd met beelden van een lange autorit en die is inderdaad overduidelijk symbolisch voor de weg die Isaac en Sade hebben afgelegd naar het heden.

De ballad wordt gedragen door een aarzelende piano en schrille percussie, maar is tegelijkertijd nogal rijkelijk georkestreerd met veel echo en een aanzwellend vrouwenkoor, waardoor de tekst nadrukkelijk wordt onderstreept.

In de tekst zingt Sade onder meer: ‘Young man, It’s been so heavy for you/You must have felt so alone/The anguish and pain/I should have known/With such a heavy burden/You had to carry all on your own/Forgive me son/I should have known.’:

Continue reading

vroege gitaar George Harrison: 1 miljoen dollar

Van George Harrison is een vroege gitaar verkocht op een veiling van Julien’s Auctions in Nashville. Het instrument bracht 1,27 miljoen dollar op (1.219.000 euro), terwijl de waarde vooral was geschat op 600.000 tot 800.000 dollar (575.000 tot 768.000 euro).

Het was een gitaar van het Tsjechische merk Resonet Futurama en leek op de veel duurdere Fender Stratocaster: Harrison kocht het in 1959 voor 58 pond.

Hij zou er ongeveer 325 keer mee  hebben opgetreden in de begindagen van The Beatles en er ook mee hebben opgenomen, bv. op de single van Tony Sheridan uit 1961. Op ‘My Bonnie’ zijn namelijk John Lennon, Paul McCartney en George Harrison te horen.

Ook speelde hij erop op ‘Cry for a Shadow’, een instrumentaal nummer van Lennon en hem uit 1961. Het had sterke invloeden van de nummers van The Shadows.

Het werd ook opgenomen tidens de sessies met Sheridan in Hamburg, maar kwam uiteindelijk pas in 1964 uit op een single met ‘Why’ op de andere kant.

Eerdere berichten over George Harrison vind je in de categorie nieuws.

Toni Price overleden

In Austin is zangeres Toni Price op vrijdag 22 november overleden aan een hersenbloeding. Ze was 63 jaar.

Price maakte van 1993 tot 2010 acht albums en twee ep’s en was in Austin een beroemdheid, maar daarbuiten niet.

Dat ze alleen nummers van anderen zong was daarvan niet de reden, want dat doen sommige andere groten ook, maar ze weigerde ook op tournee te gaan.

Ze trad jarenlang wekelijks op in Antone’s en later in de Continental Club, de Little Darlin’ en de Devil Backbone Tavern in het ruwweg dertig mijl verderop gelegen Fischer en verwierf daarmee een vaste lokale aanhang.

De geadopteerde Price werd geboren in Philadelphia maar groeide op in Nashville, waar ze als tienjarige al meedeed aan een talentenjacht en daarna een paar country and western-singles opnam.

Nadat ze in 1989 op South By South West had opgetreden, verhuisde de ze naar Austin op aandringen van haar manager, die vond dat ze daar muzikaal meer thuishoorde.

Toen had de songschrijver Gwil Owen al ontmoet, die acht van de vijftien songs van haar debuut ‘Swim Away’ schreef. Ook voor haar latere albums werd hij haar huisleverancier.

Ze had toen de country al lang achter zich gelaten en zong nummers in allerlei rootsy stijlen.

Behalve songs van Owen, zong ze nummerss van onder anderen David Olney, Blaze Foley en J.J. Cale.

Ze won veel Austin Music Awards in diverse categorieën en werd in 2017 lid gemaakt van de Austin Hall of Fame.

In 2001 publiceerde de Austin Chronicle een lang sfeerstuk over haar:

Continue reading

Bob Dylan: kijk me de volgende keer recht in mijn ogen…

Bob Dylan’s gedachten op X over een concert van Nick Cave and the Bad Seeds lokten een onverwachte reactie uit.

Een vrouw die claimt in 1991 bij de Grammy-uitreiking in New York een van zijn  achtergronddanseressen te zijn geweest reageerde met de mededeling dat haar was verteld Dylan niet aan te kijken voor of na dat optreden. Dat had haar plezier erin weggenomen, zo schrijft ze onder meer:

Cheryl Henry op X: ‘@bobdylan My Joy was taken away after rehearsing as one of the Backup dancers for your set on the Grammys in NYC 1991 We all had to walk single file to exit thru the backstage area, past the dressing rooms where you were standing wearing a hooded black robe, kinda like the boxers used’ / X

Nu is zoiets wufts en werelds als achtergrondzangeressen bijna onvoorstelbaar bij een optreden van de altijd een beetje bozige bard, maar bij de Grammy’s kan inderdaad van alles gebeuren.

Dat iemand uit Dylan’s entourage deze Cheryl Henry haar en haar collega’s vooraf al had verteld His Bobness niet aan te kijken, is helemaal niet zo onlogisch, want hij loijkt in optreden ook al decennia geen plezier meer te hebben en van mening te zijn, dat de rest van de wereld dat dan ook niet mag hebben: hij kijkt de duizenden toeschouwers bij zijn concerten niet aan, richt ook nauwelijks het woord tot ze en speelt zijn songs zo grillig en onherkenbaar, dat zelfs zijn begeleidingsband zelfs tijdens het spelen ervan moet zoeken naar de juiste akkoorden en de melodie.

Het is daarbij onduidelijk of hij dat doet omdat hij vindt dat hij gestraft wordt door te moeten optreden, of dat hij het publiek straft vanwege hun trouw aan hem ondanks zijn al jarenlang nukkige gedrag, maar Dylan reageerde uitgesproken en fel op Henry’s post.

Hij schreef namelijk als reactie:

“Saw your reply. Just want you to know I’ve never told anybody not to make eye contact with me. That is just ridiculous. And the next time you see me please look straight into my eyes.”

Allerlei eerdere berichten over Dylan vind je in de categorie nieuws.

vleugel Christine McVie te koop

De vleugel waarop Fleetwood Mac’s Christine McVie in de jaren zeventig en tachtig een aantal jaren speelde en ook klassiekers als ‘Songbird’ en ‘Sara’ op zou hebben gecomponeerd, komt te koop.

Hij gaat geveild worden door Gotta Have Rock And Roll op 6 december, dus ruim op tijd voor de kerstdagen.

Het wordt geafficheerd als een koopje met een geschatte opbrengst van 100.000 of 200.000 dollar (95.500 of 191.000 euro), terwijl het minimumbod helemaal een schijntje is: 50.000 dollar ( nog geen 48.000 euro).

Bijna zeker zal de opbrengst de schatting een aantal malen overtreffen, want de vleugel was van Stevie Nicks.

Toch verkoopt niet zij hem, maar de onbekende singer-songwriter Robbie Patton, die overigens een aandeel had in Fleetwood Mac’s ‘Hold Me’ van ‘Mirage’ uit 1982.

Patton stond ook in het voorprogramma van de groep en MCVie produceerde zijn tweede en derde album, terwijl Nicks en Lindsey Buckingham op sommige nummers meededen.

Hij vroeg de piano als betaling van zijn werk aan dat nummer en kreeg hem ook.

Daardoor konden naar verluidt Elton John en Freddie Mercury er ook op spelen tijdens opnamesessies.

Patton laat weten dat de vleugel weliswaar is gerestaureerd en gelakt, maar dat alle toetsen origineel zijn en vermeldt er voor de veiling nog even bij dat dat dus dezelfde toetsen zijn als die zijn aangeraakt door Nicks, McVie, John en Mercury…

Continue reading

‘official bootleg’ Tom Petty and the Heartbreakers uit

Van Tom Petty and the Heartbreakers komt ‘Live in Edinburgh: the Gennaro Tapes‘ uit.

Dat is de registratie van een concert dat de groep gaf op 9 december 1982 in Edinburh inderdaad tijdens hun ‘Long After Dark’-tournee.

Het is genoemd naar de geluidstechnicus die hun livegeluid mixte, Gennaro Rippo, en destijds opgenomen op cassettes.

Het concert komt alleen uit op vinyl en telt twintig songs. Daardoor wordt het een driedubbele lp. Die komt uit op het label van Jack White, Third Man Records.

De release komt kort naar de relrelease van de uitgebreide versie van het studioalbum ‘Long After Dark’met twaalf extra nummers erop.

Inmiddels is als lokkertje een snipper van ‘Change of Heart’ uit:

Continue reading

Rod Stewart: nog altijd al zijn haren én zijn streken

Rod Stewart is tot en met volgens jaar augustus bijna onafgebroken aan het toeren: in februari en maart in Noord-Amerika, in april en mei in Europa en in juli en augustus weer in de Verenigde Staten, terwijl hij in maart en mei en juni optreedt in Las Vegas.

Je zou dus zeggen dat hij er lol in heeft, want als 79-jarige zou hij ook met zijn modeltreintjes kunnen gaan spelen of in zijn sprtauto’s kunnen gaan rijden.

Toch weet hij nu al dat hij na die tournees genoeg heeft van zijn trektochten naar de stadions van deze wereld, al gaat hij dan nog niet met pensioen.

Dat heeft hij laten weten op Instagram, hoewel hij tegelijk een slag om de arm houdt. Hij eindigt zijn mededeling op dat medium immers met de zin: ‘But then again, I my not…

Continue reading

The Spirit World – Dennis Kolen

Muddy Track MT202402

www.denniskolen.com

persoonlijke traditie

De Nederlandse singer-songwriter Dennis Kolen zat ooit in Wyatt, maar maakt al sinds 2005 soloalbums. Dat doet hij vaak buiten het licht de spotlights, maar hij hanteert een strak tempo: deze dertien songs zijn zijn negentiende (!) sinds zijn solodebuut ‘The Jinx’ (2005).

Ditt is een alle opzichten klassiek soloalbum, want Kolen schreef, speelde, zong en produceerde alle nummers alleen. Centraal daarin staan naast zijn stem zijn akoestische gitaren, maar hij zorgt voor afwisseling door sommige nummers klein te houden en andere iets steviger aan te zetten met bas en drums. Ook die zijn overheersend akoestisch, want een elektrische gitaar is alleen een enkele keer te horen als accent.

Kolen dubde verschillende gitaarpartijen in die elkaar aanvullen, net als gelaagde koortjes achter zijn leadzang. Samen met zijn gevoel voor vloeiende melodieën zorgt hij zo voor een geluid dat even rijk is als open. Dat heeft invloeden van

Continue reading

Bas Beenackers: solo-optredens

De komende maanden treedt Bas Beenackers nog een aantal malen solo op.

De voorman van The Blue Van maakte in 2023 eerst veel indruk met zijn ep ‘Man’ en daarna met zijn naamloze soloalbum,

Hij speelt en zingt die songs nog in december en januari:

22 november: Theater De Richel, Amsterdam

8 december: De Beurs, Tiel

9 januari: Rootscafe Cpunt, Hoofddorp

17 januari: De Amer, Amen

24 januari: Utregticane Kargadoor, Utrecht

De recensie van Bas Beenackers album vind je in de categorie folk.

« Older posts Newer posts »