Station House Records SHR 0101
overdonderend
Voor haar vierde album nam zangeres-gitariste Kara Grainger twaalf songs op met New Orleanian Anders Osborne als gitarist plus groovende ritmesectie drummer J.J. Johnson, bassist David Monsey en toetsenist Ivan Neville, terwijl in twee songs blazers meespelen.
Grainger schreef zes van de songs alleen en vijf met anderen, waarvan vier met Osborne. Samen produceerden zij het album, doelbewust kiezend voor Continue reading
Lucky Bear Records MMM9550
speeltuin.
De Canadese singer-songwriter Rob Lutes nam voor zijn zesde studioalbum dertien songs op met zijn vaste sologitarist Rob MacDonald en ander musici met wie hij vaker samenwerkt op zijn eigen albums of op ‘Parade day’ van Sussex, een zijproject..
Lutes schreef twaalf songs alleen of samen met anderen en nam ook John Prine’s Rocky mountain time op. Hij maakt er een nummer van zichzelf van, want hij excelleert in melancholieke ballads op het kruispunt van folk, singer-songwriter en blues.
Vaak hebben die een statige, gedragen melodie, voorzien van sfeervolle accenten en bepaald door Continue reading
MIG 88551302032
feniks
Zanger-gitarist Iain Matthews was ooit lid van Fairport Convention, maar verliet die band na drie lp’s. Hij richtte Plainsong en Matthews Southern Comfort op, folk combinerend met countryrock. Ook toen hij daarna vaak onder eigen naam opnam en toch uit het zicht verdween, bleef hij de laatste groepsnaam regelmatig gebruiken.
Matthews recruteerde toetsenist Bart de Win en gitarist-producer BJ Baartmans in 2010 als groepsleden voor het album Kind of new en de twee zijn er op dit album opnieuw bij. Singer-songwriter Eric Devries is nieuw, terwijl Baartmans ook prachtig bas speelt en drummer Sjoerd van Bommel stuwt en steunt.
Matthews nam met hen vijftien songs op: Continue reading
Coast Company CC-299089175
reisverslag.
Voor deze zes songs werkten veelzijdige zangeres Fréderique Spigt en alomtegenwoordige toetsenist Roel Spanjers samen met gitarist-bassist Bart Wijtman.
Spigt zingt Continue reading
Robe&Line 8705056611492
zichzelf.
Claudia Robbens zingt al drie decennia, maar deze twaalf eigen songs en een duocompositie vormen een verlaat en overtuigend debuut. Begeleid door een drummer, bassist, gitarist en toetsenist plus gerenommeerde gasten als BJ Baartmans speelt en zingt Robbens een mix van Continue reading
Met bloed doordrenkt doekje.
Slechts een paar maanden na ‘De vis die niet kon zwemmen’, zeventien door Melle de Boer opgenomen vertalingen door onder anderen Martijn Benders, Freek de Jonge, Ingmar Heitze, Jaap Boots en Léon Verdonschot brengt De Boer alweer elf nieuwe songs uit.
Vooraf noemde hij dit met Suzanne Ypma opgenomen album ‘eindelijk een waardige opvolger voor Lawnmower mind’. Daarbij doelde hij het gevoel waarmee hij de nummers schreef en de losse manier waarop hij ze opnam op oude buizenversterkers.
Hoewel de songs op Smutfish’ recentste album Trouble vergeleken met deze Continue reading
MG017
liefdewerk
Singer-songwriter Beatrice van der Poels vierde Nederlandstalige album begint met een verleidelijk gezongen afscheid. Paradoxaal genoeg suggereert de tekst een overledene of ex-geliefde die de koffer op het perron neerzette ‘die nu bij mij hoort’.
Zo zet Van der Poel in haar door drummer Daniël van Dalen, bassist Thijs Vermeulen, toetsenist Marcus Olgers en gitarist/producer Tim Eijmaal open en sfeervol gespeelde ballad letterlijk en figuurlijk de toon voor elf nieuwe songs.
Tien daarvan schreef ze zelf, terwijl ze voor schrijver Thomas Verbogt en Wim Brands’ weduwe het gedicht ‘Plas’ op muziek zette van deze door zelfmoord omgekomen dichter.
Brands’ tekst is harder dan de hare zijn: blijkbaar kon hij alleen met zijn vader afrekenen door zich van hem af te keren. Van der Poels verlangen naar het verleden is in autobiografische teksten juist het ijkpunt voor haar heden en de verwachtingen voor haar toekomst.
Haar weemoed is namelijk niet steeds zo monter als in het titelnummer met zijn verwijzing naar Wim Sonnevelds Het dorp. Die liefdevolle terugblik op haar jeugd contrasteert scherp met de hunkerende vrouw die niet krijgt wat ze zocht in het bluesy De tinteling en het jachtige Blues in mijn buik.
Die gretigheid kenmerkt ook de laatste drie songs, waarin Van der Poel hartstochtelijk verlangt naar het moment dat de liefde losbarst. Een schaars moment van geluk is het funky rockende Lange benen man, maar in de andere songs bewijst Van der Poel opnieuw dat er veel inspiratie schuilt in melancholie.
***1/2
0 680596 928584
semiklassieker.
Voorafgaand aan de release van singer-songwriter Dési Ducrots debuut kwamen vier nummers van dit album als singles uit. Die werden goed ontvangen door bijvoorbeeld Leo Blokhuis, terwijl zij de finale van de Amsterdamse Popprijs haalde en de kwartfinale van de Grote Prijs 2017/2018.
Ducrot werkte dan ook meer dan vier jaar aan deze twaalf zelfgeschreven songs met producer Marg van Eenbergen. Die ontdekte haar via haar ballad Mud op Soundcloud: toen slechts introspectieve, in haar woonkamer opgenomen zang begeleid door een gitaar, nu door een meditatieve piano en langzaam aanzwellende strijkers.
In zes van de twaalf nummers ontbreken die ten gunste van dobro’s en lap steel, waardoor zowel ballads als uptemponummers uitermate rootsy klinken. Dat ze haar songs schreef na een ‘Thelma & Louise-achtig avontuur’ in de VS en Stevie Nicks en Lucinda Williams idolen noemt, geeft daaraan reliëf.
Toch kiest Ducrot niet steeds die sfeer, Continue reading
Schaduwster.
Jac Hustinx’ eerste soloalbum is het resultaat van alweer een lang verblijf in Austin, zijn tweede thuis. De twaalf songs ademen dan ook uitbundig het muzikale klimaat van die stad.
De zanger-gitarist en de zijnen pakken vanaf de eerste maat even spontaan als intens uit: zanger en co-componist Malford Milligan keert zich binnenstebuiten in het voor beiden autobiografische Life will humble you, terwijl Hustinx koortjes zingt en de even dienende als bepalende akoestische gitaar speelt. In het ook door hen geschreven, huiveringwekkende Crawlin’up to the surface contrasteren Milligans rauwe vocalen mooi met Hustinx’ lichtere, maar niet minder emotionele stem. De twee worden opgezweept door de extatische gospelzang van Sheree Smith en Glenda Dotson én de dreigend solerende Richard van Bergen.
Die andere Shiner Twin speelt mee op vier tracks, maar de opnamen voor het vierde album van Nederlands beste rootsband stagneerden en Hustinx maakte die af met Nederlandse én Amerikaanse vrienden.
Naast Milligan geeft Hustinx ook gitarist/co-componist Harry Bodine de ruimte voor zijn lange noten. Ook twee leden van Hustinx’ favoriete band, the Subdudes, doen mee. Toetsenist John Magnie en drummer Steve Amadee spelen samen met bassist Mike Roeder in drie songs, maar in andere doen dat de minstens even goede Roel Spanjers, Jody van Ooijen, Nicky Hustinx en Roelof Klijn.
Hustinx combineert zo soul, rootsrock, rock ’n roll, texmex en countrysoul op een organisch ademend americana-album. Daarop bewijst hij juist opnieuw zijn buitengewone klasse door een van de bandleden te zijn.
****
Doordacht spontaan.
Zo’n twee jaar geleden maakten Digna Janssen en Johan Smeets indruk met hun derde, titelloze cd. Hun zang, toetsen, gitaren en trompet kleurden mooi met de opvallende strijkers van het Matangi strijkkwartet in een combinatie van folk en pop.
Deze tien songs en drie instrumentals vormen daarop een logisch vervolg, al schuiven de twee daarin flink op richting roots. Weliswaar zorgen celliste Marie-José Didderen en violist Wim Spaepen opnieuw voor sfeerbepalende accenten, maar Smeets speelt in tegenstelling tot op die vorige vaak een bepalende, ruimtelijk opgenomen dobro of banjo. Janssens piano is daardoor maar in een enkele song te horen.
Haar emotionele stem verraadt echter opnieuw veel weemoed in de open geproduceerde songs en onverwachte gospelinvloeden in het soulvolle, slechts van handgeklap en gestamp voorziene Oh My.
Jansen en Smeets maakten zo alweer een bescheiden maar compromisloos meesterwerk.
****
Gepubliceerd in Heaven 79, juli-augustus 2012
© 2025 Kippenvel – Ruud Heijjer
Theme by Anders Noren — Up ↑