Category: recensies roots (Page 13 of 23)

Bitterzoet.

De veertien songs op Lisa Biales’ zevende cd zijn een heel plezierige kennismaking (…). Deze zangeres is stevig in de blues geworteld, maar heeft een voorkeur voor compacte songs met een kop en staart.

Biales ging van haar woonplaats Oxford in Ohio naar Macon, Georgia om met producer en songschrijfster E.G. Kight te kunnen opnemen. Die recruteerde Bill Stewart –  drums, Marshall Coats – akoestische en elektrische bas, Paul Hornsby – techniek en toetsen plus Tommy Talton – gitaar als begeleiders, per song aangevuld met muzikanten die voor sfeervolle accenten zorgen.

Deze uiterst competente band zorgt voor even Continue reading

www.harrybodinemusic.com

Teken van leven.

Het was lang wachten op nieuw werk van Harry Bodine, want zijn eerste solo-cd Which way home dateert alweer uit 2006. Sindsdien speelde de zanger/gitarist die ooit met zanger Michael Milligan Delta Roux vormde, wel regelmatig in woonplaats Austin, maar de studio zag hij niet van binnen.

Contacten met drummer Steve Amadee en toetsenist John Magnie van the Subdudes en giften van fans via Kickstarter maakten nieuwe opnamen mogelijk. Samen met die twee gereputeerde muzikanten en bassist Marty Rein nam Bodine vijf songs op voor deze ep. Continue reading

www.gerritdeboer.com

Stijlvolle klasse.

Op Gerrit de Boers tweede cd als singer-songwriter staan elf eigen songs. Die nam hij in eigen beheer op met drummer Ben Bakker, bassist Constantijn van der Heijden, accordeonist Boris Nauta en de veel nummers inkleurende trompettist Gerben Klein Willink.

Vanaf de eerste maten is echter duidelijk dat zanger-gitarist de centrale man is in even swingende als rootsy songs. Daarin zijn inderdaad invloeden te horen van zijn favorieten JJ Cale en Ry Cooder. Keb Mo en Otis Taylor leverden De Boer een gevoel voor blues, maar ook het talent van de eerste voor een afgeronde melodie is hoorbaar aan hem besteed.

In dit rijtje hoort ook Continue reading

Blijvertjes.

VANZANDEN bestaat tegenwoordig uit Manfred Wijker – contrabas, Frank de Louw – gitaar, Leon van Mil – sax en Josje van Zanden –  cajon, percussie en zang, maar De Louw en Van Zanden richtten de groep al in 1995 op als Trio Van Zanden. Nog altijd zijn zij geïnspireerd door een reeks vooral zwarte, Amerikaanse muzikanten, variërend van Fats Waller via Aretha Franklin en Sonny Rollins tot Macey Gray.

Filmpjes van optredens op YouTube leidden in het tv-seizoen 2011-2012 tot een uitnodiging voor RTL4’s Holland’s Got Talent. Hoe onwaarschijnlijk dat op zich al was, de in de bonte stoet deelnemers opvallend anders ogende band sneuvelde pas in de halve finales.

In dat programma speelden zij al enkele van hun eigen elf, door sax en zang gedomineerde songs. Daarin eren zij genres als Continue reading

www.bartdewin.nl

Overduidelijke kwaliteit.

Zanger/toetsenist Bart de Win nam zijn derde cd op met zijn vaste begeleiders. Hij speelt dus opnieuw songs beïnvloed door singer-songwriter, country, countryrock, blues en jazz met Arthur Lijten – drums, Rinus Raaijmakers – bas, Harry Hendriks – gitaar, banjo en zang, Arianne Knegt – achtergrondzang plus BJ Baartmans – gitaar en productie en Birgit Wijdemans – achtergrondzang.

In elf door hem geschreven nummers en een met muze Knegt krijgt hij incidenteel hulp van muzikale vrienden. The simple life–producer Gilad Atzmon speelt drie keer klarinet of sax, terwijl Little World-producer Walt Wilkins meezingt in de koortjes. Ook de rest van De Wins Austin-connectie duikt her en der op: onder anderen Jimmy Davis, JT Nero en Keith Deschamps. Verder speelt Joost van Es fiddle en zingt ook Iain Matthews een keer mee.

Zij voegen zich echter allen naar De Wins authentieke rootsmuziek. Die is door zijn Continue reading

www.johnfindlaymusic.org

Meesterproef.

Findlay noemde deze derde cd zijn debuut, doordat hij zijn jazz met meer rhythm ’n’ blues en funk mengt dan op Fraser’s Dream en Manna.

Zijn doordachte melodieën zitten vol onverwachte tempowisselingen, afgemeten funkende ritmes en felle gitaren. Soms versmelten die genres, soms schuren ze indringend over elkaar heen. Hij zingt emotioneel op groovende bluesriffs en dwarse southern rock, gelijke delen Continue reading

Bekeerling.

Zanger/gitarist Kelly Joe Phelps nam zijn achtste studio-cd opnieuw op voor Black Hen, het label van gitarist/producer Steve Dawson. In tegenstelling tot op voorganger Western Bell uit 2009 zingt Phelps weer wel in tien van de twaalf gospels op deze plaat. Hij schreef ze op een nummer van Mississippi John Hurt na allemaal zelf. Van Corinne West, met wie hij in 2010 Magnetic skyline maakte en optrad, is geen spoor meer te bekennen, noch van andere muzikanten als op Slingshot Professionals of Tunesmith Retrofit.

Hoewel Phelps nog altijd klinkt alsof hij uit het diepe Amerikaanse zuiden komt, groeide hij op in de westelijke staat Washington in een streng gelovig milieu. Dat hij nu dus een plaat maakt geïnspireerd op het bijbelboek Jonah, hoeft op zich niet te verbazen. Hoewel zijn teksten vol traditionele metaforen zitten, verhalen ze van Continue reading

Veelzijdige rootsy dialectpop.

Daniël Lohues is als geen ander de Nederlandse voorman van de dialectpop. Hij maakte al een hele reeks platen in het Drents, waarvan de vier delen van cyclus Allenig in zijn eentje.

Op het vorig jaar uitgekomen Hout Moet gooide hij het roer om, een even onverwacht als logisch besluit: hij had tenslotte alle vier de jaargetijden bezongen. Daarvoor riep de hulp in van Bernard Gepken – snaarinstrumenten/zang, Guus Strijbosch – contrabas en engineer Bart Wagemakers.

Hoewel de cd Lohues een Edison opleverde in de categorie Kleinkunst/Theater, was het nog maar de vraag hoe zijn volgende cd zou klinken. Ook in het verleden veranderde hij tenslotte al regelmatig van muzikale koers. Continue reading

Hongerig.

Fans van Little Feat hebben lang op deze nieuwe cd gewacht, want Kickin’ it at the barn verscheen in 2003. Intussen toerde de groep intensief, ook na de dood van onnavolgbare drummer Richie Hayward in augustus 2010. De vraag was of het alweer in 1988 opnieuw geformeerde Little Feat die klap zou overleven met drumtechnicus Gabe Ford als Hayward’s vervanger.

Ingeklemd tussen covers van Mississippi John Hurt en Willy Dixon geeft de band antwoord in tien nieuwe songs, meestal geschreven door toetsenist Bill Payne met Grateful Dead-tekstschrijver Robert Hunter én gitarist/trompettist Fred Tackett solo. Gitarist Paul Barrére levert deze keer slechts een samen met de overleden Stephen Bruton geschreven song.

Payne, Barrére, Tacket, bassist Kenney Gradney, percussionist Sam Clayton en Ford Continue reading

www.daynakurtz.com

Klassieker.

Sinds Dayna Kurtz in 2002 haar debuut Postcards from downtown uitbracht, verkoopt ze redelijk makkelijk Paradiso uit. Wie die eerste plaat, Beautiful yesterday of Another black feather kent, zal ook tot Kurtz’ fans behoren, want zij combineert in ballads en mediumtempo songs zeldzame sensualiteit met een lome kracht die klinkt alsof ze nog even wacht met toeslaan.

Juist daardoor stelde American standard teleur, want naast ballads zong ze daarop straighte rocksongs, waarin ze haar emoties niet kwijt kon door het dwingende tempo en de overheersende gitaren.

In de VS is die plaat een van twee releases die vooral door fans zijn gefinancierd. Daar komt hij nu pas uit, samen uit met deze tien covers. Kurtz vond die Continue reading