Caleidoscoop.
In de eerste van de dertien reguliere en drie extra songs op deze 2CD raast Tom Waits verbeten langs in een voortjagende trein: ‘Maybe things will be better in Chicago’. Aan het eind ervan roept hij: ‘All Aboard! All Aboard!’
Zijn reis voert langs Continue reading
Toekomstmuziek.
Op den Tex zestiende cd kijkt Den Tex terug op zijn persoonlijke rampjaar 1994. Volbloed romanticus als hij is, verbindt hij daarop verleden en heden, want Sad Song In Your Mind is uit 1974 en The Year Of The Gigolo uit 1994, maar de andere elf songs zijn nieuw.
Met zijn hechte band Continue reading
A-kwaliteit.
Marybeth D’ Amico maakte in 2009 indruk met tien songs op haar Hell, Heaven, Sin & Redemption.
Voor deze tweede reisde de nog steeds in Duitsland wonende Amerikaanse weer naar Texas, waar gitarist/producer Bradley Kopp opnieuw meedeed, net als Paul Pearcy – drums, Glen Fukunaga – bas, David Webb –toetsen en Mark Hallman – mandoline, mandola en bouzouki.
In haar twaalf nieuwe nummers begeleiden zij D’Amico opnieuw in country, (country)rock en folky ballads. Die songs zijn Continue reading
JMB 024
Go Johnny, go!
De Canadese zanger Johnny Max heeft al zes jaar een radioprogramma dat enigszins misleidend The Sunday Morning Soul heet. De blues heeft namelijk zijn voorliefde, al is hij daarin net als op voorganger A Lesson I’ve Learned niet bekrompen.
Hij zingt op zijn vijfde plaat twaalf songs, meestal geschreven met drummer Vince Maccarone, bassist Wayne Deadder en gitarist John Findlay. Daarin putten zij en toetsenist Jesse O’Brien enthousiast en geïnspireerd uit blues, soul, jazz en funk.
Deze vier nieuwe, maar ervaren bandleden spelen Continue reading
Geslaagd.
Canadees Johnny Max is zanger van een vijf man tellende bluesband, maar ook discjockey van een rootsy radioshow. Dat verklaart misschien de elf veelzijdige composities, die vooral door hem en toetsenist Martin Aucoin werden geschreven.
Ze spelen traditionele Chicago-blues even goed als de soulblues van het titelnummer en funky New Orleans-shuffles even authentiek als de door Ray Charles geïnspireerde pianoballad Write Your Name. Daarnaast coveren ze ook nog songs van Don Covay en King/Clark.
Aucoin en gitarist Teddy Leonard soleren slechts kort over stevig stuwende drummer Duncan McBain en idem bassist Garth Vogan. Zo bepaalt Max’ zang de goed gestructureerde songs. Hij beschikt over een sterk, mannelijk geluid, zoals vaak in de blues, maar slaagt erin dat ondergeschikt te maken aan de emotie in de songs. Het resulteert in een aanrader die nieuwsgierig maakt naar de drie voorgangers.
***
Gepubliceerd op www.popmagazineheaven.nl bij Heaven no. 52, januari-februari 2008/no. 1
Sterke Nederroots.
Oulaw Express bestaat al een jaar of vijf in de huidige bezetting en de band is inmiddels aan de derde cd toe. Daarop staan twaalf eigen songs: zangeres Yvonne Mandigers leverde er tien en zangeres Harriët Middelhoek twee. Samen met de uiterst competente Hans Hartogensis – akoestische en elektrische gitaar en (achtergrond)zang, Harm van Sleen – bassen, pedal steel en dobro en Maarten Helsloot – piano, Wurlitzer en Hammond arrangeerden zij de songs.
Twee keer speelt de band traditionele country. Hoewel in het boekje cowboyhoeden en jassen de toon bepalen, is Amerikaanse folk een grotere invloed. Daarnaast is ook stemmige Continue reading
Multitalent.
Dat deze 25 songs tellende verzamelaar The Big Beat heet, is terecht. Trompettist/zanger Dave Bartholomew vond deze massieve klank uit in de jaren vijftig in New Orleans. Daarmee maakte hij rhythm ‘n’ blues aantrekkelijk voor een jonger publiek en legde zo met anderen de basis van de rock ‘n’ roll.
Bartholomew was talentscout, componist, bandleider en arrangeur en maakte talloze hits met artiesten die hij zelf ontdekte en/of groot maakte: Continue reading
Vaste waarde.
Singer/songwriter Ad Vanderveen heeft zo’n zeventien cd’s gemaakt. Desondanks is hij nog altijd een goed bewaard geheim, al waarderen collega’s als Iain Matthews en Eliza Gilkyson, critici en liefhebbers van rootsmuziek hem.
In de tekst van het titelnummer brengt hij een saluut aan jeugdhelden Continue reading
De blues meester.
Op zijn achtste reguliere album verandert Keb’ Mo’ niets aan zijn inmiddels vervolmaakte stijl. Zijn muziek is als altijd weliswaar door traditionele blues beïnvloed, maar hij versmelt die in twaalf meestal solo door hem geschreven songs met elementen uit gospel, jazz en folk.
Kevin Moore wordt daardoor, maar ook door het veelal ontbreken van viriele solo’s op elektrische gitaar, door veel bluesfanaten afgedaan als iemand die zijn ziel succesvol aan de duivel heeft verkocht. Dat deed zijn grote voorbeeld Robert Johnson overigens destijds ook al.
In ruil daarvoor ontving Mo’ Continue reading
Rootsy alleskunner.
De labelbaas, producer, gitarist en zanger Steve Dawson moet bijna voortdurend in de studio en op het podium te vinden zijn. Zo produceerde hij in zijn eigen studio voor zijn eigen label onder meer cd’s van Kelly Joe Phelps, the Sojourners plus de laatste vier cd’s van Continue reading
© 2025 Kippenvel – Ruud Heijjer
Theme by Anders Noren — Up ↑