www.harrybodine.com
Go, Harry, go!
Texaan Harry Bodine maakte met zanger Michael Milligan als Delta Roux twee cd’s met een mengsel van southern rock, blues, soul en funk. Nu duikt Bodine solo op met negen nieuwe nummers en twee drastisch veranderde songs van hun eerste groeps-cd.
Muzikaal trekt hij opnieuw door het hele zuiden, van Austin tot de Mississippidelta en van Memphis tot New Orleans in aanstekelijk swingende medium-tempo songs en ballads. Continue reading
Tijdloze klasse.
De twaalf songs op deze opvolger van het naamloze debuut van The Bridge zijn al net zo dwars en swingend als die twaalf van verleden jaar. Bands als Little Feat en The Band klinken erin door, maar zonder dat deze inmiddels tot zes man uitgegroeide groep een kloon is. Hun geluid is immers het resultaat van het jarenlang spelen van gemiddeld 250 optredens per jaar. Continue reading
Veel cc.
Al voor hun debuut werden Erik Neimeijer – zang/gitaar, Sebastiaan van Olst – zang/bas en contrabas en Bauke Bakker – zang/drums geselecteerd voor ‘3FM Serious Talent’. Ze kregen goede recensies tijdens de reizende “Popronde 2006”.
Hun zestien songs maken duidelijk waarom. Cool Genius speelt spelletjes met Steely Dan, Sting, the Beatles, Gomez en vooral 10CC. Die invloeden verwerkten ze dwars en artsy tot een rootsy eigen geheel waarin hun muziek heen en weer stuitert. Continue reading
Ramblin’
***
Happy Woman Blues
***
Groeistuipen.
In 1998 werd Lucinda Williams plotseling een van de koninginnen van de rootsscene met Car Wheels On A Gravel Road. Covers van haar songs door Mary Chapin Carpenter, Emmylou Harris en Tom Petty waren de directe aanleiding voor haar ontdekking. Williams’ soms pijnlijk autobiografische teksten over hoe ze zich verloor in alweer een foute man vestigden vervolgens haar naam, net als haar onvaste, emotionele toon en een uiterlijk dat bij haar vooral mannelijke fans een combinatie opriep van ridderlijkheid en lust.
Daarvoor had ze echter al vier reguliere platen en cd’s gemaakt die slechts in bescheiden kring op bijval konden rekenen. Nu zijn haar debuut en tweede plaat opnieuw uit, beide met uitvoerige liner notes. Continue reading
Diva.
De Texaanse zangeres Dede Priest en haar Nederlandse band zijn aan elkaar gewaagd. Dat blijkt vanaf de eerste noten van de opener, de traditional Wade In The Water. Gitarist Richard van Bergen, toetsenist Govert van der Kolm, bassist Roelof Klijn en drummer Jody van Ooijen jagen strak voort, Priest opjuttend. Die zingt zo staccato dat ze eigenlijk wel in ademnood zou moeten raken, maar de twee partijen houden elkaar precies in evenwicht.
Na dit overrompelende begin neemt het gezelschap tempo terug in de elf volgende, door Priest (samen met anderen) geschreven songs. Continue reading
Anne Watts en de andere leden van Boister spelen stemmige, onvoorspelbare popmuziek in een bezetting van bas, drums, gitaar of banjo, basklarinet, trombone en de piano of accordeon van zangeres Watts.
De veertien songs hebben onvoorspelbare hoeken omslaande melodieën met blazers die even makkelijk stemmige lijnen spelen als felle dissonanten en net zo vaak statige ritmes als felle, door opzwepende drums bepaalde. Continue reading
Fata morgana.
Vanaf hun debuut Farewell Shalabiye in 2005 hebben gitarist Ad van Meurs, bassist Anne-Maarten van Heuvelen en Ud-speler Haytam Safia succes met hun mengsel van Amerikaanse en Arabische roots, door hen Arabicana genoemd. Net als op dat debuut en opvolger Ya Dunya bepalen ook zangeres/engineer Ankie Keultjes, djembe-speler Osama Maleegi en drummer Eric van de Lest de elf songs. Continue reading
De zeventien songs op de eerste cd van Glitter And Doom – Live klinken als een concert van zo’n 73 minuten, maar werden in tien Europese en Amerikaanse steden opgenomen tijdens Waits’ tournee in 2008.
Met Vincent Henry op blaasinstrumenten, harmonica en gitaar, Omar Torez op gitaar, mandoline, banjo en sigarendoosje (?!), Patrick Warren op toetsen, Seth Ford Young op contrabas en zonen Casey Waits op drums/percussie en Sullivan Waits op incidentele sax en klarinet raast Waits op de van hem bekende onvoorspelbare wijze door zijn repertoire. Continue reading
Alice *****
Blood Money *****
In meerdere opzichten klassiek.
Met respectievelijk 15 en 13 nummers breidt Waits zijn oeuvre in een klap flink uit. Ook herdefinieert hij het begrip Original Soundtrack. Waits en zijn vrouw Kathleen Brennan schreven deze muziek oorspronkelijk voor theatermaker Robert Wilson. Hoewel de opera Alice het boek van Lewis Carroll als uitgangspunt heeft en de musical Blood Money het bijna 200 jaar oude toneelstuk Woyzeck, wekt de muziek nergens de indruk in dienst te staan van iets anders dan zichzelf. Continue reading
Top Of The Hill.
Waits’ nieuwe is heel anders dan de theatercombinatie Alice en Blood Money van twee jaar geleden, waarop blazers en toetsen zorgden voor omfloerste melancholie.
In vijftien traditiegetrouw met echtgenote Kate Brennan geschreven nummers combineert Waits zijn hoogst eigen ketelmuziek, rauwer en vervormder dan ooit, met klein gehouden ballads. Hij sluit zo goed aan bij geestelijke voorganger Mule Variations, met even veel invloed van honderd jaar blues, folk en gospel. Continue reading
© 2025 Kippenvel – Ruud Heijjer
Theme by Anders Noren — Up ↑