Category: recensies roots (Page 23 of 23)

Klassiek werk.

Bij de uitreiking van de Popprijs 2008 grapte Huub van der Lubbe: “Het wordt steeds leuker. Na 29 jaar win je de Popprijs.” De Dijk kreeg die voor hun recente cd Brussel én voor hun plek binnen de Nederlandse popmuziek.

Toen gitarist Nico Arzbach, zanger Huub en bassist Hans van der Lubbe in 1981 Nederlandstalige popmuziek gingen spelen, was het dan ook meteen raak met hun op rhythm ‘n’ blues, rock en soul geënte muziek. Vanaf hun tweede lp aan scherpten ze die voor Nederland nieuwe mix aan tijdens ongeveer 180 optredens per jaar met drummer Antonie Broek en toetsenist Pim Kops, mede door Broeks (co-)producties.

Hoewel De Dijk ook nu in hun beste nummers nog verrassende details speelt, hadden ze in 1989 hun definitieve vorm gevonden. Van de tien songs op deze nu met extra’s uitgebrachte vijfde plaat is dan ook minstens de helft een klassieker.

Continue reading

Hoed af.

Wilson Blount groeide op in Edenton, North Carolina, maar luisterde er alleen naar de lokale countryzender en het gospelkoor in de kerk. Als militair in Duitsland stikte hij van heimwee, verzon een bruid en mocht op verlof, maar zijn moeder stuurde hem na zes weken terug.

In Duitsland ontmoette hij alsnog een vrouw en hoorde hij voor het eerst de blues. Erdoor gegrepen begon hij met zingen en schrijven en na enkele cd’s in eigen beheer is dit zijn eerste voor een label.

Continue reading

Opperhoofd.

De Canadese singer-songwriter Wayne Lavallee is een halfboed Cree-indiaan die zijn indiaanse invloeden mengt met roots en folk en soms met country en rock. In zijn vaderland kreeg hij al de prijs voor Best Aboriginal Songwriter en een Juno-nominatie voor zijn tweede cd, Green Dress. De elf songs op deze derde maken nieuwsgierig naar zijn vorige twee, want Lavallee’s elf nummers boeien van begin tot eind.

Continue reading

Topdogs.

Carl Carlton is helaas nog altijd een goedbewaard geheim. Toch speelde hij ooit Long Tall Ernie en Vitesse, beïnvloed door de rhytm ‘n’ blues en soul op Radio Caroline en BFBS, de Engelse legerzender.

De parttime broodmuzikant trok voor zijn eerste twee studio-cd’s dan ook naar Louisiana, terwijl het live-gedeelte van Cahoots in Duitsland werd opgenomen. Zanger/gitarist Carlton is echter muzikaal een volbloed Amerikaan met zijn diepe voorliefde voor smerige rock en roots.

Continue reading

Overdonderend.

Op Why Do You Run zong de Amerikaanse Demi Evans een mengsel van jazz, blues en roots. In deze elf opnieuw met co-componist Fred Morisset geschreven songs en een cover van Richard M. Jones’ standard Trouble in Mind zijn die invloeden opnieuw aanwezig, maar de weer in Frankrijk opgenomen nummers zijn rootsier dan op haar debuuut. Vaak sfeervol jankende gitaren hebben een grotere rol in intelligent van tempowisselingen voorziene melodieën. Daarnaast is de ritmesectie naar voren gemixt, net als de in veel nummers aanwezige blazers.

Continue reading

Yes cats!

BB Three bouwde sinds 2005 in Limburg aan een stevige live-reputatie. Johan de Haan – zang/toetsen, Jo Didderen – contrabas/zang, Steffen Thormaehlen – drums en Gino Bombrini – percussie/zang spelen daar regelmatig hun natuurlijke mix van jazz, blues, soul en funk.

Hun titelloze ep uit 2006 bevatte vijf songs, maar deze cd telt elf stukken. BB Three blijkt een hechte band, die aanstekelijk swingt in een mix van songs van De Haan en instrumentals van Didderen, Horace Silver en Mose Allison.

Continue reading

Van binnen uit.

De Amerikaanse Marybeth D’Amico maakte al eerder het onopgemerkte Waiting To Fly na onder meer Patty Griffin en Kathleen Edwards ontdekt te hebben.

D’Amico beweegt zich in een voorbeeldige productie van gitarist/bassist Bradley Kopp dan ook zelfbewust tussen country(rock), folk en singer-songwriter.

Continue reading

Rechte rug.

Maurits Santen is al ongeveer zijn hele leven verslaafd aan popmuziek. Op zijn vierde cd speelt hij solo 15 songs op gitaren, bas, synthesizer en drums.

Santen, ooit drummer in het Haarlemse Speed (met o.m. gitarist Wouter Planteijdt), strooit jaren-zestig pop, CCR-riffs, Beatles- en Eagles-koortjes door zijn songs, maar heeft vooral een eigen toon.

Continue reading