Category: recensies roots (Page 7 of 23)

Howlin Chicken Records HCR018

overrompelend

De Raamdonkveerse Merel van de Veer is een singer-songwriter en slidegitariste die eerder speelde in VUIG. Beïnvloed door Rory Gallagher, Rory Brock en Brother Dege besloot zij solo te gaan en haar eigen nummers te schrijven.

Via de ‘Escape from the Studio’-wedstrijd van het Sittardse poppodium Volt schopte Van de Keer het tot opener voor de laatste act. Dat moet al een beloning voor haar zijn geweest, maar het contact met Joost Verbraak en Jan van Bijnen daarna nog meer.

De twee waren terecht onder de indruk van haar en namen deze zes songs van haar solodebuut met haar op. Dat deden ze in de hal van het gebouw waar Van de Keer woont én waar ze ze schreef. Het zorgt voor

www.boazmusic.nl

De pas twintig jaar jonge zanger Boaz Roelevink werd slechts tiende in SBS’ ‘We Want More’, maar blijkt in de elf samen met Maurice van Hoek en Mercy John geschreven songs op zijn debuut een winnaar.

Zijn songs ademen op vanzelfsprekende manier soul, rhythm and blues en singer-songwriter: ze zijn authentiek, catchy en compact tegelijk, terwijl zijn stem gruizig en doorleefd klinkt.

De muziek en zang vullen elkaar op een natuurlijke manier aan, waardoor Boaz zijn naam in een klap vestigt.

****  

www.ernesttroost.com

heilig vuur

Singer-songwriter Ernest Troost maakte sinds 2004 vier albums naast zijn werk als componist van filmmuziek. Ook maar liefst vijftien songs van dit album uit 2021 bevatten de voor hem karakteristieke, organische mix van folk, blues en country. Andere songs laten invloeden horen uit folkrock en de jazz uit het begin van de vorige eeuw, terwijl in ‘Cold Trail’ de muzikale erfenis van The Band doorklinkt.

Kenmerkend voor Troost’s songs zijn de soepele, vaak originele melodieën, die even compact als overtuigend zijn: zijn ervaring als componist van filmmuziek leerde hem, dat elke seconde telt.

In zijn nummers staan steeds zijn

R2 680966/603497841226

enkeltje Rock and Roll Hall of Fame.

Deze box bevat vier concerten uit Little Feat’s ‘Waiting for Columbus’-tournee uit 1977: het originele album van die naam zonder toevoeging van de tien extra nummers op de versie uit 2002, twee van hun overige Engelse optredens in respectievelijk Manchester en Londen en een ander optredens in het Lisner Auditorium in Washington, waar ook dat oorspronkelijke werd opgenomen.

In tegenstelling tot dat geoptimaliseerde album zijn op deze drie achteraf geen partijen opnieuw ingespeeld of ingezongen, zodat de band klinkt zoals zij ook toen in die zalen klonk: geconcentreerd in Manchester, gedreven in Londen en getergd in Washington, al waren Bill Payne’s solo’s ook toen al soms karakteristiek wijdlopig.

Juist doordat er spanningen waren tussen de zich door een overdaad aan drank en drugs steeds onberekenbaarder gedragende zanger-slidegitarist Lowell George enerzijds en toetsenist Payne, zanger-gitarist Paul Barrere, drummer Richard Hayward, percussionist Sam Clayton en bassist Kenny Gradney anderzijds én doordat ook na zesde studioplaat ‘Time Loves A Hero’ een Amerikaanse doorbraak wéér uitbleef,

RHINO R2558518/081227943752

beheerst kookpunt

Veel songs van dit concert van Little Feat in de Ultra-Sonic Recording Studio’s van 19 september 1974 circuleren al decennia als bootleg. Ze werden door fans en andere muziekliefhebbers hoog geacht, al werden die door radiostation WLIR-FM in Garden City in de staat New York uitgezonden opnamen geteisterd door atmosferische storingen en het af en toe wegvallen van het geluid.

Ter gelegenheid van Record Store Day 2022 werden alle toen gespeelde songs voor label Rhino opnieuw gemixt en ontdaan van bijgeluiden.

Het resultaat is

Verve 00602445651337

krasse knar

Op zijn eerste album in tien jaar zette de Texaanse zanger Lyle Lovett elf songs. Hij nam ze op met musici die al decennia in zijn Large Band zitten en ook zijn invloeden zijn hetzelfde gebleven: singer-songwriter, jazz, blues, gospel en country.

‘12 of June’ is daarmee een karakteristiek Lovett-album. Toch speelt Lovett

ANTI 7859 2

tijdloos

Toen Mavis Staples en Levon Helm elkaar in juni 2011 ontmoetten in de studio van de laatste in Woodstock kenden zij elkaar al zo’n 45 jaar, maar behalve tijdens de afscheidsconcerten van The Band in 1976 namen zij nooit samen op.

Dit album maakt dat meer dan goed, want Staples en Helm leidden hun respectievelijke bands door twaalf songs in een mengsel van traditionals en songs van onder anderen Buddy en Julie Miller, Staples’ vader Pops, Bob Dylan en Larry Campbell, de gitarist van Helm.

In de liner notes staat niets welke band Staples per song begeleidt. Alleen drummers zullen misschien verschillen constateren tussen Helm en Stephen Hodges, Staples’ drummer. Wat iederéén hoort is een

Op herhaling

Bonnie Raitt benadrukte in de vele interviews over haar achttiende studioalbum dat ze geen interesse had gehad in een herhaling van zetten, maar nieuwe grond had aangeboord.

Dat geldt inderdaad voor de teksten in haar vier eigen songs van de tien die ze opnam met drummer Rickie Fataar, bassist James ‘Hutch’ Hutchinson, nieuwe toetsenist Glen Patscha en idem gitarist Kenny Greenberg: ze zingt over de altijd op een kans loerende verslaving en brengt levenslustig hulde aan overleden familieleden en vrienden. Ook verplaatst ze zich indringend in een moeder die erachter komt bij wie het door haar overleden zoon gedoneerde hart terechtkwam en in een gevangene die vrijwilliger is in het gevangenishospice.

In de klankkleur van de muziek en de opbouw van het album hanteert Raitt

wél de formule van voorgangers ‘Dig In Deep’ en ‘Slipstream’: ze combineert mediumtempo-songs en ballads met een felle, door haar en haar ex-gitarist George Marinelli geschreven eendimensionale rocksong en een cover van ‘Love So Strong’ van haar overleden vriend Toots Hibbert, frontman van reggaeformatie Toots & the Maytals.

www.kbbayley.com

regenachtige novembernacht.

De Engelse zanger-gitarist KB Bayley nam de elf nummers voor zijn tweede album op tijdens de lockdown van 2020 in een achterkamertje. De in Newcaste-upon-Tyne geboren Bayley is een geroutineerd sessiemuzikant, terwijl hij ook speelde in de Londense bluesformatie Shotgun House. De songs van James Taylor, Jeffrey Foucault, Kelly Joe Phelps, Gretchen Peters, Ben Glover en Tom Waits bleven echter aan hem trekken, dus debuteerde hij al in 2017 met ‘Rivers and Rain’.

In zijn geluid staat behalve zijn akoestische gitaar, dobro, Weissenborn, zelfgebouwde cigar box-gitaar of piano vooral zijn zang centraal. Muzikaal klinkt hij in zijn nummers daardoor opnieuw eerder