elke dinsdagavond van 20:00 - 22:00 op RTV Katwijk op 106.8FM en via deze site


Uitzending gemist

Category: recensies New Orleans (Page 4 of 4)

Dr. John And The Lower 911 – Sippiana Hericane

Stemmig optimisme.

De zeven nummers die samen Dr.John’s zoveelste ode aan New Orleans vormen, nam hij na Katrina op in New York met zijn vaste band: drummer Herman Ernest III, bassist David Barard en gitarist John Grohl, maar zonder blazers en percussionisten. Door die kleine line-up doet de muziek soms denken aan Duke Elegant: The Doc Meets The Duke uit 2000, zijn eerbetoon aan Duke Ellington.

De cd opent met het al van de voor orkaan daterende nummer Clean Water, dat op het recente samenwerkingsverband Voice Of The Wetlands stond. Na dit thematisch verwante nummer volgt het merendeels instrumentale, vierdelige Wade: Hurricane Suite. Daarin roepen Dr.John c.s. het verloop van Katrina evocatief op, met dreigende dissonanten in het tweede en een bluesy verstilling in het derde. Continue reading

Diverse Artiesten – New Orleans: The Original Sound Of Funk Volume 2

Schatkamer.

Eerder releasede dit in compilaties gespecialiseerde Engelse label al Saturday Night Fish Fry en New Orleans: The Original Sound Of Funk 1960-1975. Dat zijn eveneens onmisbare verzamelaars vol (obscure) singles uit dat Amerikaanse muziekmekka.

New Orleans Funk Volume 2 bevat opnieuw vijfentwintig nummers daterend van 1956 tot 1974. Daarbij zijn bekende namen als Cyril en Art Neville, Allen Toussaint en the Meters, maar ook totaal onbekende als Warren Lee  of Joe Chopper en de net weer opgedoken soulzangeres Betty Harris. Continue reading

Dennis Cavalier – Blue Orleans

www.denniscavalier.com

Rootsy pianopop.

Dennis Cavalier was op de tribute From The Lone Star To The Gulf Coast de opvallendste verschijning met zijn pianosolo Fess It Up en het funkende New Orleans Rising met band en blazers. Dat eerste nummer bewees humoristisch eer aan Professor Longhair in tekst en stijlcitaten. Hij combineerde dat met een afgeronde melodie, net als in zijn andere song en dichtte zo succesvol het vaak gapende gat tussen roots en pop. Diezelfde elementen mixt hij twaalf keer op zijn eerste solo-cd, die recent uitkwam, ondanks een copyright uit 2000. Continue reading

Dr. John & the Lower 911- City That Care Forgot

Funky aanklacht.

Mac Rebennack liet zich zelden inspireren door politiek. Een uitzondering was in 1969 Babylon, zijn tweede lp, maar daarna creëerde hij zijn eigen universum. Middelpunt was altijd het New Orleans van voor Katrina.
Op het kort na de overstroming verschenen Sippiana Hericane bezong Rebennack in zeven verweven nummers zijn verdriet. Zijn boosheid uitte hij daarna in incidentele songs met Tab Benoit’s Voices Of The Wetlands. In deze dertien songs ontlaadt die woede zich bijtender dan ooit. Deze zelfbenoemde “samurai of the holy lost cause” knauwt minachtend over wetteloze privébeveiligers na de storm en de moedwillig te kort schietende overheden. Ook bezingt hij vol spijt de uitzichtloosheid van de verdrevenen én van wie terugkwam maar alsnog opgaf. Continue reading

Irma Thomas – Simply Grand

Groots.

Met voorganger After The Rain won Irma Thomas een Grammy voor Best Contemporary Blues Album. Deze veertien songs vallen opnieuw ruwweg in die categorie, maar ze lopen ook over van soul.
Thomas en vaste producer Scott Billington verbinden ze muzikaal door te kiezen voor pianisten als belangrijkste begeleiders, variërend van de hier nauwelijks bekende Henry Butler, Tom McDermott, David Torkanowski en David Egan tot John Medeski, Marcia Ball, Dr. John en Randy Newman.
Continue reading

Cyril Neville – Brand New Blues

Stem.

Cyril Neville, de jongste van de vier broers uit New Orleans, houdt er naast the Neville Brothers een onregelmatige solocarrière op na. Zijn vorige eigen cd dateerde uit 2000 en een echte bluesplaat maakte hij in zijn veertig jaar als muzikant ook nog nooit. Ondanks dat Cyril een stuwend percussionist is, laat hij hier bovendien de percussie over aan Pimp Of Joytime-funker Brian J, die produceerde en ook het merendeel van de gitaren, bassen, drums en toetsen speelde.

Hoewel hier en daar een drumcomputer hoorbaar is, speelden de twee tien rootsy songs. Voor de covers kozen Neville en Brian J namelijk songs van Jimmy Reed, Bobby ‘Blu Continue reading

Eric Lindell – Gulf Coast Highway

Rootsster in wording.

In Amerika is zanger-gitarist Eric Lindell hard onderweg nationaal bekend te worden. Van zijn vorige twee Alligator-cd’s verkocht hij al 24.000 exemplaren, ook omdat hij in Late Night With Conan O’Brien zat.

Het is de beloning voor volhouden, want Lindells debuut op Alligator, Change In The Weather, bevatte een selectie van songs die hij vanaf 2002 op vier cd’s zette voor zijn eigen Sparco Records.

Continue reading

Allen Toussaint – The Bright Mississippi

Tijdloos.

Sinds Katrina in 2005 New Orleans blank zette, brengt Toussaint meer muziek uit dan in de vijfentwintig jaar ervoor. Wonderlijk genoeg laat de legendarische songschrijver, arrangeur, producer en zanger dan steeds Joe Henry produceren, terwijl hij op The River In Reverse in op een na alle nummers de zang bovendien aan muzikale partner Elvis Costello liet. Het tekent de spreekwoordelijk bescheiden Toussaint, die muziek maakt zoals een ander ademt, maar zichzelf daarbij liefst zo veel mogelijk verstopt.

Ook op zijn eerste solo-cd voor een groot label in tien jaar tijd gaat Toussaint op in elf instrumentale klassiekers, variërend van stukken van Sydney Bechet, ‘Jelly Roll’ Morton en Django Rheinhardt tot Thelonious Monk’s titelnummer.

Continue reading

Newer posts »