Category: nieuws (Page 11 of 657)

Manu Chao bracht zeer recent weer eens een nieuw album uit: ‘Viva Tu’ is zijn eerste in zeventien jaar.

Alle reden om daar veel werk van te maken, zou je danken, en dat vertaalt de altijd rebelse Chao onder meer door er een duet op te zetten met Willie Nelson, rebel van huis uit.

Samen zingen ze ‘Heaven’s Bad Day’, een door Chao geschreven, vrolijke countrysong die is voorzien van beelden van jonge deugnieten die lijken te zijn weggelopen uit een film van Comedy Capers.

Het nummer is niet kenmerkend van Manu Chao’s eigen muziek, terwijl de door velen geliefde, als altijd blatende Nelson ook niet veel onderscheidends toevoegt.

Het zomers aandoende niemendalletje duurt net iets meer dan twee minuten :

Art Garfunkel heeft een album aangekondigd dat hij opnam met zijn zoon, Art Garfunkel jr.

Net als zijn vader zingt hij en dat doen de twee op ‘Father and Son’ samen in twaalf klassiekers.

Senior is erg positief over hun opnamen in het persbericht: ‘I like to say that my son is a better singer than I am, I mean, I’m prety good… but he is better.’

Junior blijkt in Cyndi Lauper’s ‘Time After Time’ inderdaad te kunnen zingen, al mist zijn inderdaad haarzuivere stem wel duidelijk pit: die is eerder kwijnend dan iets anders.

Ook de overvloedige strijkers doen er geen goed aan, net zo min als het feit dat de video is geplaatst door Schlager für Alle:

Van gitarist Eric Clapton is een nieuw album aangekondigd.

‘Meanwhile’ komt uit op 4 oktober as.  en gaat veertien nummers tellen. Zes daarvan zijn maar nieuw en de andere acht zijn al eerder uitgebrachte singles.

OP dat album speelt de inmiddels overleden Jeff Beck nog mee en zingt Van Morrison op de drie songs waarin Clapton de in zijn ogen belachelijke, beperkende coronamaatregelen veroordeelde.

Ook vaste producer en toetsenist Simon Climie is weer van de partij.

Om de fans wakker te schudden is inmiddels het kalm voortdeinende ‘One Woman’ uit, waarvan je niet direct opveert, doordat het refereert naar de tijd dat Clapton Bob Marley coverde door een aantal van zijn songs heel precies na te spelen.

Het is dan ook de vraag of ; Meanwhile een goed album is of goede nummers bevat. Na het onverwacht goede ‘Clapton’ (2010) bracht Eric Clapton immers nog twee studioalbums uit: het rampzalige ‘Old Sock’ (2013) uit en het op zijn minst wisselvallige ‘I Still Do'(2016), of je moet het curieuze gelegenheidsalbum ‘Happy Xmas’ (2018) willen meetellen:

Ani DiFranco zet de recent over haar gemaakte documentaire ‘1-800-ON-HER-OWN’ in september en oktober in om het recht op abortus te benadrukken en het belang van stemmen voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen.

Dat doet ze in de zogenaamde ‘swing states’, staten dus waar noch Kamala Harris, noch Donald Trump een afgetekende meerderheid in de peilingen heeft.

Of dat helpt, is de vraag: DiFranco heeft als cultartiest weliswaar al decennia een trouwe schare fans, maar haar stellingname is zo duidelijk, dat ze twijfelende Republikeinen vermoedelijk niet zal kunnen overhalen. Daarvoor zijn haar standpunten nu eenmaal te uitgesproken. Het is bovendien ook nog maar de vraag, of ze Harris een ideale presidentskandidaat vindt…

Tijdens een paar voorstellingen geeft DiFranco ook zelf acte présence: in Michigan en Wisconsin staan interviews gepland met haar en regisseuse Dana Flor.

Eerdere berichten over DiFranco vind je in de categorieën Nieuws, Rootsmuziek op radio, tv en internet, Andere rootsradio, New Orleans, Muziekboeken, Concerttips, De rode draad en Dossier Politiek en popmuziek.

Op 8 november komt een speciale editie uit van het debuut van Talking Heads.

Op deze versie van ‘77’ staan namelijk allerlei niet eerder uitgebrachte nummers en andere versies van songs van hun debuut plus een optreden van 10 oktober 1977 in de New Yorkse punk-club CBGB.

Het album komt zoals gebruikelijk uit in verschillende versies: als box met vier lp’s en vier seven inch-singles, als box met drie cd’s, als Blu-Ray en als standaard dubbel-lp.

Bij de boxen zit een boek van tachtig pagina’s met niet eerder gepubliceerde foto’s, afbeeldingen van flyers en liner notes van zowel David Byrne, als van Chris Frantz, Tina Weymouth en Jerry Harrison, plus van Ed Statius. de opnametechnicus van destijds.

Als voorafje is er een andere versie van ‘Psycho Killer’ te horen waarop de in 1992 overleden Arthur Russell cello speelt, de man die bijna lid werd van de groep:

R.E.M. heeft een digitaal compilatiealbum uitgebracht ter ondersteuning van de Amerikaanse National Voter Registration Day.

Het heet ‘We Are Hope Despite The Times’ en is vernoemd naar een tekstregel uit hun eigen ‘These Days’ van ‘Life’s Rich Pageant’ (1986).

Op het abum staat achttien songs die door de bandleden zelf zijn uitgekozen met een nadruk op thema’s als sociale verantwoordelijkheid en activisme.

Je vindt er dus nummers als ‘World Leader Pretend’, ‘Fall On me’, ‘Welcome to the Occupation’ en ‘The end of the World as We Know It (and I Feel Fine)‘ op terug.

Met de release wil R. E.M. hun fans stimuleren  websites te bezoeken als www.vot.gov en www.headcount.org  zich te registreren als kiezers voor de aankomende Amerikaanse presidentsverkiezingen van november.

de tracklist:

Op 18 oktober verschijnt een integrale cover van het naamloze album dat Lyndsey Buckingham en Stevie Nicks in 1973 maakten, dus voordat zij toetraden dat het op dat moment zieltogende Fleetwood Mac.

‘Cunningham Bird’ werd opgenomen door zanger-violist Andrew Bird en singer-songwriter Madison Cunningham, die dus zelfs in de titel in de huis kruipen van hun twee voorgangers.

Producer Mike Viola speelde ook drums, bas en Wurlitzer en ook Griffin Goldsmith speelde drums en percussie.

In een persbericht schreef Bird:  ‘It’s hard to listen to Buckingham Nicks’ 1973 debut album without trying to imagine it as a prequel to Fleetwood Mac’s legend. It’s hard to listen to this album period, as it’s out-of-print and not available on any streaming services. Yet it’s that youthful ambition and overindulgence that make it fascinating. The best reason to cover anyone is that little part of you that thinks you might do it better. This album epitomizes excess and confidence, and it only made sense to embody that spirit ourselves. The confidence, that is, to mess with an iconic, if underrated gem. Madison is the most talented musician I’ve encountered. She has a restless ear, always looking for a new sound or harmonic twist. Her voice is goosebump inducing, nimble and emotive at any volume. I just had to find the right project for us to go deep on and this is it.’’

Cunningham deed ook haar duit in het zakje, maar haar woorden zijn niet veel waard: ‘Ever since knowing and playing with Andrew, I’ve wanted to join forces with him independently of our own projects. He’s one of my favorite artists alive and one of the deepest musical collaborators I’ve been lucky enough to have. This buried Stevie Nicks and Lindsey Buckingham record found us in a place where we were trying to figure out what we could do together. Unfamiliar with it, but excited by its scarcity on streaming platforms, we decided to take it on from front to back, in our own way. It was unsurprising to me how it ended up becoming one of the most creatively satisfying record-making experiences I’ve had, but the unforeseen bonus was how relevant some of those lyrics would be to my own life in the time of making it. It became a lifeline for me, and I hope we’ve done it justice.’

Inmiddels zijn twee nummers ervan uit, zodat je een indruk kunt krijgen van hun eigenzinnige versies van ‘Crying in the Night’ en ‘Crystal’:

In Kippenvel 818 hoor je songs van Jim White en Fleetwood Mac, Shawn Colvin en Crosby, Stills, Nash & Young, Sussex en de Civil Wars, Demi Evans en Tom Petty and the Heartbreakers en nieuw of recent werk van Birdcatcher en Lolly Lee, Richard Lindgren en Emily Haden Lee, de Deslondes en Little Steven and the Big Beat.

In Het een-tweetje draai ik drie songs waarin Sem Jansen en Leif de Leeuw samenspelen en in De rode draad zitten Gait Kein Kromhof,Tom Mank en Sera Smolen, maar ook Rich DePaolo, want die spelen de komende dagen in Nederland, België en Duitsland. Dat is dus deze week weer eens twee uur muziek voor wie wil luisteren.

tot vanavond dus om acht uur dus, tot Kippenvel!

Recent werd de documentaire ‘Heartbreakers Beach Party’ teruggevonden door de erven Patty.

Dat is een documentaire die in 1983 door regisseur Cameron Crowe werd gemaakt ten tijde van het uitkomen van hun album ‘Long affter Dark’.

Daarin volgde hij de groep op tournee met de daarbij horende meligheid, want Petty en zijn vrienden waren zich als relatief jonge honden ten volle bewust van de aanwezigheid van de camera. Er zit ook materiaal in dat laat zien hoe de clip voor ‘You Got Lucky’ tot stand kwam  

Het was ook de eerste film die Crowe regisseerde en bovendien was ‘Heartbreakers Beach Party’ alleen een keer om twee uur  ’s nachts op MTV te zien, voordat  hij verdween in de spreekwoordelijke vuilnisbak.

De bioscoop haalde hij dus nooit, maar daar gaat in oktober verandering in komen: dan wordt hij wereldwijd alsnog vertoond in een beperkt aantal bioscopen, zij het dan ook maar op twee dagen: op 17 en 20 oktober as.

De vertoning gaat hand in hand met de rerelease van een nieuwe versie van ‘Long After Dark’met zeven niet eerder uitgebrachte nummers.

‘Never Be You’ werd al wel een hit, maar dan van Rosanne Cash in 1984, terwijl Lone Justice  ‘Ways Tob e Wicked’ tot een hit maakten in 1985

De trailer is inmiddels al wel te zien:

De ex-leden van Pink Floyd en Sony Music zouden er bijna uit zijn: de rechten op de muziek van een van de grootste popbands aller tijden zouden van eigenaar wisselen voor een bedrag tussen de 400 en 500 miljoen dollar (361 en 451 miljoen euro).

Het gaat uiteraard om niet bevestigde geruchten, maar als het zover zou komen, is dat verrassend: tot nu toe leek er geen sprake van te zijn door de al decennia durende ruzie tussen Roger Waters enerzijds en David Gilmour en zijn vrouw Polly Samson anderzijds.

Waters bekritiseert Israël, de VS en Oekraïne regelmatig in meer dan krasse termen, waarbij zijn opmerkingen makkelijk voor antisemitisch kunnen worden versleten vanwege vergelijkingen die hij trekt tussen het Israëlische beleid inzake de Palestijnen en nazi-Duitsland, noemt de Rissische invasie in Oekraïne ‘niet onuitgelokt’ en hemelt president Poetin regelmatig op.

Dat wekt niet alleen de woede van de Gilmours, maar schrikt ook investeerders af.

Dat Sony nu toch zou proberen de Pink Floyd-rechten te kopen, is wel in lijn met de eerdere aankoop van de rechten op het werk van Bob Dylan, Bruce Springsteen en Queen, hoewel het in dat laatste geval de Noord-Amerikaanse rechten erop niet in de aankoop zaten.

Eerdere berichten over het beleggen in muziek vind je in de categorie Dossier: crisis in de platenindustrie.

De ruzie tussen Waters en de Gilmours kun je teruglezen in de categorie nieuws, net als andere berichten over Pink Floyd.