Category: nieuws (Page 3 of 656)

Inmiddels zijn meer acteurs bekend die zullen meespelen in de Bruce Springeen-biopic ‘ `Deliver me From Nowhere: the making of ‘Nebraska’ ’.

Voor Bruce Springsteen zelf werd al eerder Jeremy Allen White gekozen, een acteur die ook wel lijkt op Springsteen.

Inmiddels voor ‘ Nebraska’-producer Chick Plotkin Marc Maron gekozen, een man die niet alleen acteur is,  maar ook stand-up comedian. Bovendien heeft Maron een podcast.

Gabby Hoffman zal de rl van Springsteen moeder spelen en David Krumholtz Al Teller, de man die erbij label Columbia voor zorgde dat ‘Nebraska’ ook inderdaad uitkwam.

Eerdere berichten over Bruce Springsteen vind je in de categorieën nieuws. Dossier: crisis in de popmuziek, Dossier: politiek en popmuziek en rootsmuziek op radio, tv en internet.

Bruce Springsteen steunde in de verkiezingsstrijd om het Amerikaanse presidentschap Kamala Harris en Tim Walz en verloor dus net als zij.

Hij blijkt echter een praktisch idealist, want al op 6 november jl., de dag na de verkiezingen, opende hij het concert dat hij met zijn E Street Band gaf met ‘ Long Walk Home’. Dat is een song met een politieke inhoud, want daarin bezingt Springsteen hij de VS veranderde tijdens president George W. Bush.

Toevallig of niet, maar hij deed dat in Toronto, Canada.

In zijn aankondiging zei hij: ‘ This is a fighting prayer for my country!’

Alsof dat nog niet duidelijk genoeg was, speelde hij daarna ‘ Land of hope and Dreams’ :

Stevie Nicks heeft samen met ex-Philadelphia Eagles-center Jason Kelce een kerstnummer opgenomen, of eigenlijk is het andersom.

Kelce brengt op 22 november voor het derde achtereenvolgende jaar een kerstalbum uit en hij heeft Nicks gevraagd mee te zingen en haar daartoe ook bereid gevonden.

De American Footlball-veteraan is overigens na het afgelopen seizoen met pensioen gegaan, maar zet zich dus daarnaast al een paar jaar in voor allerlei goede doelen in zijn thuisstad Philadelphia.

Zijn keus viel op een kerstnummer van on Sexsmith uit 2002 dat de twee in een semi-akoestische versie zingen. 

Het is al het tweede nummer van ‘ A Philly Special Christmas Party’.

Daarop doen ook allerlei andere Amerikaanse beroemdheden meer als Boyz II Men, met wie Kelce verleden week al ‘ It’s Christmas Time (In Ceveland Heigths)’ uitbracht.

Kelce zingt weliswaar zacht, maar ook zuiver, terwijl Nicks zich hoorbaar inhoudt:

Op vrijdag 8 november zijn de nominaties voor de Grammy-uitreiking 2025 bekend gemaakt.

In die zee van categorieën is het zoeken naar rootsmuziek en aanverwante soorten, maar die zijn er toch.

Daarbinnen zijn er verrassingen, soms zelfs grote: wie zou bijvoorbeeld hebben gedacht dat The Beatles een nominatie zouden krijgen voor ‘ Record of the Year’ én een in ‘ Best Rock performance’ met John lennon’s toch vooral futloze, met veel strijkers gesuikerde niemandelletje ‘ Now and Then’, terwijl Paul McCartney en Ringo Starr zich ook zonder hem en George Harrison in die categorie verdwaald moeten voelen met concurrenten als Beyoncé, Billie Eilish en Taylor Swift, of dat Little Feat er een zou krijgen in ‘ Best Traditional Blues Album’ voor ‘ Sam Place’, een album dat niet alleen hun slechtste album in decennia is doordat ze er bijna alleen covers op spelen…

De genomineerden in de voor Kippenvel meest relevante categorieën vind je hieronder:

In Kippenvel 824 hoor je vanavond Maria Muldaur met Tuba Skinny en John Scofield met Jon Cleary, Larry Jon Wilson en Smutfish, Tom Petty and the Heartbreakers en Richard Shindell en nieuw of recent werk van Eric Bibb en Birdcatcher, Jennifer Porter en Randall Bramblett, Inara George en Buddy en Julie Miller.

In Het een-tweetje draai ik drie songs waarbij studiobouwer en producer Mark Howard al vroeg betrokken raakte in New Orleans en in De rode draad draai ik drie songs van de Zweedse Amerikaan Jesper Lindell, die deze week nog in Nederland optreedt. Dat is deze week weer twee uur muziek voor wie wil luisteren.

tot vanavond dus, tot Kippenvel!

De zangeres-pianiste Jennifer Porter heeft op 27 oktober een Josie Award gewonnen voor haar album ‘Yes, I Do!’ tijdens de tiende editie van die verkiezing van ‘ independent’, dus kleine artiesten’.

Dat muziek geen grenzen kent, blijkt wel uit het feit dat de uitreiking werd georganiseerd in de Grand Ole Opry in Nashville, toch decennialang het bastion van de traditionele country, en uit het feit dat ze die won in de categorie Jazz Album of the Year: haar muziek kent wel jazzy invloeden, maar is eerder roots, doordat er ook rhythm ’n blues in zit.

Haar veelzijdigheid wordt wel bewezen doordat ze was genomineerd in maar liefst categorieën: artiest van het jaar in de categorie jazz/blues/soul, muzikant van het jaar in de categorie piano/toetsen, song van het jaar met het titelnummer van haar recente album ‘Yes, I Do’, terwijl dat album dan ook nog werd genomineerd de categorie jazzalbum van het jaar.

Eerdere berichten over Jennifer Porter vind je in de categorie nieuws.

Je vindt mijn recensies van ‘Sun Come and Shine’ en ‘Yes, I Do’ voor muziekmagazine Heaven in de categorie roots.

Het debuutalbum van Queen uit 1973 was destijds naamloos, of heette simpelweg ‘ Queen’.

Op 25 oktober kwam dat opnieuw uit, maar onder een iets andere naam. De uitgebreide versie heet nu ‘ Queen I’, doordat gitarist Brian May zijn gitaargeluid grondig heeft herzien, net als  het geluid van de andere instrumenten.

Van geschiedvervalsing is geen sprake, want hij heeft zijn partijen niet opnieuw ingespeeld, maar voor het uitkomen waren hij, bassist John Deacon en zanger Freddie Mercury al ongelukkig met het geluid.

Dat was ze veel te droog, maar May beschrijft dat ze nog niet in de positie waren daaraan iets te doen, bang als ze waren dat dat niet zou worden geaccepteerd door hun management.

Ook hun gerenommeerde producer Roy Thomas Baker zat klem tussen de wensen van de groep en dat management, al deed hij het volgens Amy gezien die omstandigheden uitstekend.

Nu was May vanzelfsprekend wel in de positie het geluid van toen te optimaliseren en dat deed hij dan ook naar zijn eigen tevredenheid:

Ook bevat de box een boek van 108 pagina’s met daarin foto’s van met de hand geschreven teksten en andere memorabilia.

Ed Sheeran is door de rechter vrijgesproken van het plegen van plagiaat in zijn hit ‘Thinking Out Loud’ uit 2014. Hij werd ervan beschuldigd daarin fragmenten van Marvin GAye’s ‘ Let’s Get It On’ te letterlijk te hebben gebruikt, maar in daar nu van vrijgepleit in een in de VS ingesteld hoger beroep.

De zaak liep al sinds 2018, toen Structured Asset Sales de zaak aanspande als eigenaar van het copyright dat Gaye’s co-auteur Ed Townsend daarvoor had.

Nu heeft de rechter bepaald dat de vier akkoorden waarom het gaat te vaak wordt gebruikt in popmuziek om als origineel te worden bestempeld, zelfs toen ze werden gebruikt met een gesyncopeerd ritme.

De rechter is van mening dat het juridisch beschermen van dergelijke basiselementen de creativiteit zou kunnen beperken en zo het doel van de wet op het copyright zou ondermijnen.

Voor wie vergeten is, hoe het gewraakte fragment uit ‘ Thinking Out Loud’ ook weer klonk en of het nu wel of niet als twee druppels water lijkt op ‘ Let’s Get It On’:

Paul Simon heeft op 31 oktober jl. vrij onopgemerkt een nieuw nummer uitgebracht.

Hij nam dat op samen met Edie Brickell, zelf ook singer-songwriter, en het kwam uit onder hun beider naam. Brickell isook al heel lang Simon’s echtgenote.

Verder speelden oude getrouwe Steve Gadd op drums en Mike Elizondo op synthbas mee en zou er een drie man tellende blazerssectie op tehoren zijn: Andy Snitzer op tenorsaxofoon, Aaron Keck op baritonsax en Anthony Kadleck op trompet, maar daarvoor moet je wel erg goed luisteren…

Het bluesy ‘Bad dream’ is met zijn dissonanten muzikaal onheilspellend en heeft een enigszins raadselachtige tekst, maar lijkt behalve over een jeugdherinnering en Brickell’s expliciet benoemde vrouwelijk standpunt toch het meest te gaan over de politieke situatie in de VS, gezien bv. een tekstfragment als ‘ Is it a dream/I’m wondering, where is the country I promised my children?’

Tom Petty and the Heartbreakers-gitarist Mike Campbell heeft zijn memoires aangekondigd.

Die verschijnen op 18 maart 2025 onder de even vanzelfsprekende als terechte titel ‘Heartbreaker, a Memoir’ .

Uiteraard beschrijft Campbell daarin de veertig jaar dat hij met Petty speelde, maar ook het opgroeien in Florida in arme omstandigheden en bijvoorbeeld de opnames voor Petty’s soloalbums ‘ Full Moon Fever’ en ‘ Wildflowers’, waarop hij net zo goed medebepalend was voor het geluid.

Doordat hij ook meeschreef aan talloze hits voor Tom Petty and the Heartbreakers (‘ Here Comes My Girl’ en ‘ Refugee’ bijvoorbeeld), vaak de co-producer was van de albums van die vriendenclub, meeschreef aan bv. Don Henley’s ‘Boys of summer’ en Stevie Nicks’ ‘Stop Dragging My Heart Around’ en invalgitarist werd bij Fleetwood Mac, kon dat weleens een heel interessant boek worden.

Campbell zegt daar zelf in een persbericht alvast het volgende, typisch Amerikaanse over: