Category: nieuws (Page 4 of 656)

Stephen Stills sluit een reünie van hemzelf, Graham Nash en Neil Young niet helemaal uit.

Hij zegt dat er misschien eer reden kan zijn om weer samen te zingen: ‘Maybe the upcoming election. But, at this point, it’s not about would we get together. Should we, is the important question.’

Dat is een reactie op Graham Nash’ stellige uitlating dat er door de dood van David Crosby nooit meer een optreden van de drie komt: in zijn ogen was Crosby immer het hart van de groep en ze zouden hem missen, net zoals het publiek. Ten overvloede voegde hij daaraan toe: ‘ It would be a much colder scene.’

Stills is het in ieder geval eens met Nash als het gaat om het belang van Crosby tijdens hun samenwerking: ‘The heart of the band was the collective. The glue that held the harmonies together was David. He really had a sense of where that perfect note was that set it apart from the standard three-part harmony.’

Hij zegt misschien nog veel meer interessants, maar dat zit achter de betaalmuur van de Canadese ‘ The Globe and the Mail’ en dat is even jammer als begrijpelijk…

Eerdere berichten over Stephen Stills en over Crosby, Stills, Nash and Young vind je in de categorie nieuws.

Mijn recensie van Corsby, Stills, Nash and Young’s alles bij elkaar teleurstellende ‘Life at the Fillmore, 1969’ vind je in de categorie recensies singer-songwriter.

In een lang interview met Chris Smith van het Amerikaanse tijdschrift Vanity Fair laat Elvis Costello vooral zijn licht schijnen over zijn binnenkort verschijnende overzichtsbox ‘ King of America & Other Realms’ 

Hij beschrijft echter ook zijn vroegste muzikale invloeden, waarvan er vele Amerikaans waren.

Ook legt hij uit waarom de opnames voor het oorspronkelijke album plaatsvonden in een voor hem turbulente tijd en welke eisen hij stelt aan autobiografische teksten:

Het Engelse muziekblad ‘ Uncut’ publiceert op de website een interview met Stevie Van Zandt en Jon Landau, twee vrienden van Bruce Springsteen. Van Zandt is natuurlijk al decennia lang gitarist in de E Street Band, terwijl Landau in zijn dagen al journalist Springsteen eerst ontdekte, hem vervolgens in een recensie lanceerde als de toekomst van de rock-n’-roll en kort daarna ook zijn manager werd.

De twee mogen tegenover Uncut’s Peter Watts praten over de documentaire, maar vooral toch ook over wat de beelden daarin betekenen. Dat Springsteen in de introductie van het artikel wordt vergeleken met Robin Hood, is weer zo’n typisch staaltje Britse beeldspraak, want daarin zijn verwijzingen naar vooral Engelse literatuur en cultuur niet van de lucht.

Grappig genoeg noemt Van Zandt Springsteen’s album ‘Letter to You’ een paar keer zijn meest intense album, terwijl het met zijn gladde productie en een paar covers toch meer de indruk maakte van een tussendoortje dat Springsteen vooral voor zijn eigen lol maakte.

Van Zandt en Landau zeggen dan weer wel zinnige dingen over de vriendschap tussen de bandleden, de vier deelonderwerpen die in de documentaire aan de orde komen.

Ook het ouder worden, gezondheid en dood spelen er een belangrijke rol in, net als uiteraard de relatie tussen Springsteen en zijn fans:

In de aanloop naar het uitkomen van de Dylan-biopic ‘ A Complete Unknown’ op 25 december as. is een trailer van bijna twee minuten uitgekomen waarin Timothée Chalamet alweer op bewonderenswaardige wijze Bob Dylan is.

Uiteraard draagt daartoe bij, dat hij ook de stapel papieren met tekstfragmenten gebruikt, net zoals Dylan dat destijds deed. Ook los daarvan is zowel Chalamet’s uiterlijke overeenkomst als zijn stem bijna compleet identiek aan die van Dylan destijds:

In Kippenvel 823 hoor je tussen acht en negen songs van Flip Noorman en Zita Swoon, Lady Blackbird en Theo Sieben en nieuw of recent werk van VanWyck en de Hello Darlins. In het Een-tweetje draai ik drie nummers van Live at the Fillmore, 1969 van Crosby, Stills, Nash & Young. Dat is dus ook deze week helaas maar een uur muziek voor wie wil luisteren.

tot vanavond om acht uur dus, tot Kippenvel!

De achtste editie van het jaarlijks door Joe Walsh georganiseerde VetAid is geannuleerd.

Het zou op 11 november plaatsvinden in Belmont Park in Elmont net ten oosten van New York, maar is vanwege ‘ reasons beyond their control’ afgeblazen.

Wat die redenen zijn, is niet bekend gemaakt.

Daarmee komt de uitkering aan diverse goede doelen die zich inzetten voor Amerikaanse veteranen in New York en New Jersey echter niet in gevaar, zo is tegelijkertijd bekend gemaakt.

Er wordt aan de dertien vooraf bepaalde organisaties in totaal 400.000 dollar (zo’n 370.000 euro) overgemaakt, want zo schrijft Walsh in een persbericht:

Als het aan Pete Townsend ligt, gaat The Who in 2025 weer op tournee.

Nu zegt hij dat al langer en was Roger Daltrey niet voor dat idee te porren, ook doordat de twee meer via de pers met elkaar communiceerden dat in het echt.

Nu schijnen ze te hebben geluncht, een modern eufemisme voor een gesprek voeren dat ergens over gaat, maar toch weer niet te diep.

Dat schrijft The Standard in een stuk over The Townsend Studio aan de University of West London, waar de gitarist van The Who als zijn synthesizers en andere toetseninstrumenten heeft ondergebracht.

Ook geeft hij daarin commentaar op de reünie van Oasis en laat hij weten hoe de stand van zaken is met betrekking tot The Who.

Op basis van die ontmoeting zegt Townsend nu namelijk dat ze beiden in ‘ goede vorm’ zijn, al ‘kraken ze allebei een beetje’, maar ze zullen zeker volgend jaar ‘iets’ doen.

Wat dat precies is? Townsend weet als veteraan vast, dat je altijd iets te raden moet laten voor een volgend bericht in de pers, dus zegt hij daarover met een prachtig allitererend slot het volgende:

Kate Bush heeft samen met War Child een animatiefilm van vier minuten gemaakt bij haar song ‘ Snowflake’ . Ze schreef het script ervoor en regisseerde ‘ Little Shrew (Snowflake)’ ook zelf.

In de film is een spitsmuis op zoek naar hoop in een door bombardementen vernietigde stad.

‘ Snowflake’ stond op ‘ 50 Words for Snow’ uit 2011 en voor deze film kortte ze het ook in:

Ergens in het lange en ook nogal bewonderende interview met Rolling Stone’s Angie Martoccio zegt Stevie Nicks, dat zij bijna een singer-songwriter was geworden.

De interviewer brengt naar voren, dat zij in het laatste jaar van haar middelbare school korte tijd onder contract stond van een platenmaatschappij en suggereert dat ze daarmee een zangeres als Joni Mitchell of Linda Ronstadt had kunnen worden.

Nicks beaamt dat: een vriend van haar vader werkte voor 20th Century Fox n en liet haar naar Los Angeles komen. Daar speelde ze drie songs voor hem.

Hij was onder de indruk en zei dat zijn maatschappij haar onder contract wilde nemen en inderdaad, korte tijd later kwam het per post naar huis.

Haar ouders vonden echter dat ze eerst haar middelbare school moest afmaken en haar moeder wilde bovendien dat ze daarna ging studeren.

Nicks zelf zegt dat ze daar goed mee kon leven, al ondertekende ze het contract wel.

Daarin stond echter een clausule die Nicks een ‘key-man clause’ noemt:

In Rolling Stone heeft Eagle  Joe Walsh een hoekje open gedaan over de moeilijkheden die de muziekmiljonairs hebben moeten overwinnen om te kunnen optreden in de Sphere in Las Vegas.

Het waren zaken die niet direct met hun muziek te maken hadden, maar indirect juist wel: Walsh noemt het zelfs een ‘ breekpunt’, als ze het niet hadden kunnen oplossen.

In de Sphere zitten namelijk 160.000 speakers achter het scherm, zo onthulde Walsh. Dat heeft als gevolg dat je als muzikant altijd wel recht tegenover een speaker staat en dat het volume dus laag kan zijn.

Doordat het geluid in de hele Sphere tegelijkertijd uit die speakers moet komen, moeten de computers die het geluid sturen dat iets vertragen. 

Als je dat als muzikant hoort, kun je niet spelen, zo legt Walsh uit, want dan komt het geluid uit verschillende gedeelten van de Sphere op verschillende momenten bij het podium aan en weet je niet meer welk geluid je zelf maakt.

Daarom namen de Eagles hun toevlucht tot zeer geavanceerde in-ear-monitors. Dat was de oplossing, maar tegelijkertijd was het de eerste keer in dertig jaar toeren dat ze het geluid zo moesten aanpassen.

Het geeft maar aan, dat het in de herfst van je loopbaan nog een groot aantal malen de kassa spekken niet moet worden onderschat… 

Eerdere berichten over de eindeloze verlengde reeks optredens van de Eagles in The Sphere in Las Vegas en andere berichten van financiële aard over de groep die mede aan de basis stond van de countryrock maar in een goedgeleide, op winstmaximalisatie gerichte multinational veranderde, vind je in de categorie nieuws.