Category: nieuws (Page 41 of 657)

Paul McCartney heeft ooit geprobeerd met de tekst van ‘Back in the USSR’  te ijveren voor de vrijlating van door Rusland gearresteerde Greenpeace-activisten.

Dat deed hij in 2013, zo blijkt uit de nog uit te zenden BBC-documentaire ‘On Thin Ice: Putin V Greenpeace’.

De activisten wilden protesteren tegen de Russische oliewinning in de poolcirkel en waren onder Nederlandse vlag onderweg in internationale wateren met de ‘Arctic Sunrise’, maar 28 van hen werden gearresteerd door de Russische autoriteiten en het chip werd in beslag genomen. Ze werden aangeklaagd als piraten en hooligans en veroordeeld.

McCartney schreef toen een brief aan Poetin met daarin deze vraag:

De muziek van Neil Young zal binnenkort weer op Spotify te horen zijn, zij het dat Young dat uit nood doet.

Hij moppert er dan ook lustig op los in een bericht op zijn website waarin hij die aankondiging doet.

De reden is dat de podcast van Joe Rogan inmiddels ook bij andere grote streamingdiensten als Apple en Amazon te horen sis en Young zegt hij zijn muziek daar ook wel vanaf zou kunnen halen, maar dat hij dan wel erg weinig luisteraars zou overhouden.

Daardoor gaat hij zijn muziek ook weer op Spotify ztten, al doet aan hij die muziekstreamer wel een oproep:

Inmiddels is Mark Knopfler’s nieuwe versie van ‘Going Home: Theme of the Local Hero’ uit.

Gezien het ongewoon grote aantal gitaristen op dat nummer was het vraag hoe lang het zou worden, maar dat is inmiddels duidelijk: met een intro van meer dan twee minuten en 45 seconden duurt het  nummer in totaal negen minuten en 49 seconden.

Het is maar goed dat de opbrengst ten goede komt aan De Teenage Cancer Trust en Wno cares:  Teen Cancer America, want ondanks de hele stoet beroemdheden zit er weinig ontwikkeling in het instrumentale nummer. De meeste gitaristen spelen braaf het thema of variaties daarop, al doen ze dat in hun eigen stijl, en daardoor is er eerlijk gezegd weinig aan:

10CC gaat toeren door Amerika. De naam van de tournee is de Ultimate Ultimate Greatest Hits Tour, dus we weten wat we kunnen verwachten en dat is niet meer dan logisch, want de groep ontwaakt daarmee uit een lange, lange winterslaap.

De groep telt overigens inmiddels nog maar een lid: Graham Gouldman, want Eric Stewart overleed in 1995.

Overigens zitten er nog twee oudgedienden in: drummer Paul Burgess is er al bij sinds 1973, terwijl ook gitarist Rick Fenn al sinds 1977 deel uit maakt van de groep muzikanten die Gouldman en Stewart ondersteunde in de studio en op het toneel.

De tournee begint op 24 juli en duurt tot en met 17 augustus. In die 25 dagen werken Gouldman en zijn gezellen achttien optredens af, dus dat lijkt me een goed betaalde zomervakantie.

Iets dichterbij zijn de geplande optredens in Zweden, dus wie heimwee heeft naar even knappe als pretentieloze pop kan de groep van 26 tot en met 30 november in dat land zien.

Overigens bestaat er een gerede kans dat Gouldman tijdens zijn optredens alleen die hits zal spelen die hij en Stewart scheven en niet die van Godley en Creme.

Gouldman, Burgess en Fenn worden aangevuld met Iain Hornal op gitaren, mandoline, toetsen, percussie en zang en Kaith Hayman op bas, gitaren, toetsen en zang.

Deze vijf zullen de typische 10cc-sound ongetwijfeld nauwgezet reproduceren, maar er niets aan toevoegen, want het beste werk ligt al veertig jaar of meer achter ze, terwijl ‘Mirror, Mirror’, het laatste album, uitkwam in 1995.

Dat was niet eens meer een groepsalbum, want Gouldman en Stewart namen hun eigen songs apart van elkaar op en speelden nauwelijks samen.

Eerdere berichten over 10cc vind je in de categorie nieuws.

Op 13 mei wordt en eerbetoon gebracht aan de muziek van Crosby, Stills & Nash. dat gebeurt in de New Yorkse Carnegie Hall.

Tijdens ‘The Music of Crosby, Stills and Nash’ zullen allerlei artiesten zowel nummers van dat mythische drietal  als van hun solowerk spelen en hopelijk vooral zingen.

De nu bekende namen leveren een nogal bonte stoet op, want Todd Rundgren associeer ik nu niet direct met de close harmony van het drietal, al is Crosby-bewonderaar Shawn Colvin een logsicher naam en geldt dat zelfs voor Rickie Lee Jones gezien haar jazzy voorkeuren.

 Ook bijvoorbeeld Iron & Wine, Neal Francis en Grace Potter zullen erbij zijn.

In de begeleidingsband zitten in ieder geval Michelle Willis, een van de leden van Crosby’s Lighthouse Band en toetsenist Todd Caldwell, een vast lid van Graham Nash’ band, maar hij speelde eerder ook met Crosby en met Stills.

Opvallend is, dat Nash zelf ook van de partij zou zijn en dat de organisator ook probeert Neil Young zo ver te krijgen dat hij komt optreden. Hij heeft hem al benaderd, maar blijkbaar nog geen antwoord gekregen.

De opbrengst van het concert gaat naar diverse liefdadigheidsorganisaties als Music Will, het Center for Arts Education, Save the Music en Grammy in the Schools en dat zou Young kunnen aanspreken, al heeft die zijn eigen goede doelen.

Eerdere berichten over Crosby, Stills, Nash en Young vind je in de categorieën nieuws en Dossier: Ook al dood.

Eerdere berichten over David Crosby vind je in de
categorieën Nieuws, Rootsmuziek op radio, tv en internet, Concerttips en De
rode draad.

Een concertrecensie van David Crosby van zijn set tijdens
het Once in a Blue Moon-festival in 2018 in het Amsterdamse Bos vind je
uiteraard in de categorie concertrecensies.

De recensie van ‘If I Could Only Remember My Name -50th
Anniversary Expanded Edition’ vind je uiteraard in de categorie recensies
singer-songwriter en de recensie van ‘David Crosby and the Lighthouse Band:
Live at Capitol Theatre’  in de categorie recensies roots.

Ook de recensies van zijn album ‘For Free’ en ‘Crosby
Stills Nash & Young  Déjà Vu 50th Anniversary Deluxe Edition’ vind je
daar.  

De recensie van Graham Nash’ ‘Now’ vind je dan weer in de
categorie recensies singer-songwriter.

De recensies van Neil Young’s ‘Colorado’ vind je in de
categorie recensies rock en die van zijn ‘Homegrown’ in recensies
singer-songwriter.

.

In Kippenvel 794 draai ikom uiteenlopende redenen songs van Jim Byrnes, de Eagles, Steely Dan en KB Bayley en nieuw werk van Nienke Dingemans en Stephanie Struijk.

In Het een-tweetje zitten we in het verlangen van Martyn Joseph, die nu door Nederland toert en de Rode draad in het tweede uur beslaat deze keer weer eens het hele uur, want ik draai acht songs van Little Feat met ‘blues’ in de titel. Die groep gaat ‘Sam’s Place’ uitbrengen, een album vol bluescovers, iets waarvoor ik overigens mijn hart vasthoud.

Dat is dus deze week weer eens twee uur muziek voor wie wil luisteren!

tot vanavond om acht uur dus, tot Kippenvel!

Op Sheryl crow’s voor 29 maart aangekondigde album ‘Evolution’ staat op de digitale luxe-editie een bonusnummer.

Uiteraard stond dat al in de vrijgegeven songlist, maar verrassend genoeg is ‘Digging in the Dirt’ het nummer van Peter Gabriel’s ‘Us’ uit 1992.

Crow zegt in een persbericht dat het het eerste nummer was dat ze voor haar nieuwe suggereerde aan Mike Elizondo, haar producer.

Dat was een bewuste keuze door de tekst: ‘Peter’s song is the one that started me on this whole process of making my new album.

The idea of self-examination to understand our wounds and flaws and how they affect our daily lives really resonated with me, because that process can lead to self-healing. But it can be messy, and it feels like digging in the dirt. Peter’s lyrics express that so beautifully, with this ridiculous groove driving underneath.’

Dat Gabriel zelf meezingt in de refreinen deed haar veel: ‘When he agreed to sing on my cover of ‘Digging in the Dirt,’ it just blew me away, and ironically, it ended up being the last song we finished for the album. It’s such an honor to have him perform on this song which really means so much to me, and there is nobody in the world who sings like Peter Gabriel.’

Misschien wilde Gabriel zijn eigen ‘i/o’ op die manier ook nog wel onder de aandacht brengen van een ander publiek dan zijn eigen fans, want doordat hij meedoet, vestigt hij twee keer de aandacht op zichzelf.

Zijn rol is overigens nu ook weer niet erg bepalend, net zomin als het erg anders is.

Voor wie het origineel niet kent, is Crow’s versie goed genoeg, maar het haalt het niet bij die van Gabriel:

Don Henley heeft het proces verloren dat hij had aangespannen over de tekst van ‘Hotel California’ en andere nummers van dat album.

Glenn Horowitz, Edward Kosinski en Craig Inciardi zijn dan ook vrijgesproken door de rechtbank. Zij  werden door Henley beschuldigd van de illegale verkoop ervan en pogingen hem onder druk te zetten ze weer van hen terug te kopen.

De reden is dat Henley volgens de rechtbank heeft geprobeerd de rechtbank te misleiden door allerlei bewijzen voor hun onschuld achter te houden.

Pas recent zou Henley meer dan zesduizend pagina’s aan aantekeningen en e-mails hebben vrijgegeven die de theorie van de advocaten van de drie verdachten ondersteunden: zij stelden de teksten legaal te hebben gekocht van Ed Sanders, ooit aangewezen als de biograaf van de Eagles.

Hij had op zijn beurt de teksten van ‘Hotel California’ en ‘Life in the Fast Lane’ gekregen van Henley, zo bleek uit die documenten, iets wat nu ook bewezen is.

Daarop leek het overigens vanaf het begin van het proces, want Sanders was in deze zaak geen verdachte, hoewel ook hij de documenten gestolen of verduisterd zou moeten hebben, als Horowitz, Kosinski en Inciardi echt hadden geprobeerd ze illegaal te verkopen.

Eerdere berichten over de Eagles en over deze rechtszaak vind je in de categorie nieuws.

Roxy Music-voorman Bryan Ferry heeft de helft van zijn muziekrechten verkocht aan de Iconic Artist Group.

Het betreft zowel zijn songs voor Roxy Music als zijn solowerk en, zoals te doen gebruikelijk, het gebruik van zijn naam en zijn portretrecht.

Uiteraard is Ferry heel gelukkig met de verkoop, maar wat die helft nu zo ongeveer precies oplevert, is onbekend:

Little Feat heeft het eerste nummer vrijgegeven van het aankomende bluesalbum.

Dat komt uit op 17 mei en gaat ‘Sam’s Place’ heten. Het is opgenomen in Sam Phillip’s studio in Memphis, een van de echte bluessteden en is het eerste studioalbum van de groep in twaalf jaar.

Daarop staan negen covers en een door Sam Clayton, Fred Tackett en Scott Sharrard geschreven nummer: ‘Milkman’.

Opvallend is dat Sam Clayton alle songs zingt, iets wat hij hoogst zelden doet. Alleen daardoor is het al een onverwachte keuze, want Tackett, Bill Payne en Sharrard zongen tijdens de huidige tournee ieder meer dan hij, maar Clayton blijkt nog steeds over die kenmerkende grom te beschikken die ‘Spanish Moon’ ooit mede zo goed maakte.

Op ‘Long Distance Call’ zingt good old Bonnie Raitt met Clayton mee.

Aan ‘You’ll Be Mine’ mankeert gelukkig op zich helemaal niets: het is zo’n snelle, swingende (rock)song zoals Little Feat ze al eerder opnam als lekker niemendalletje, compleet met Payne’s hamerende piano, stuiterende blazers en een gierende slidegitaar. Opvallend is ook, dat de groep het sneller speelt dan Howlin’ Wolf dat deed:

Ritmisch is er overigens niet veel aan te beleven, dus hoe de rest gaat klinken, is de vraag. Dit is in ieder geval de setlist: