Category: nieuws (Page 42 of 657)

Op 19 april verschijnt de Best of Bruce Springsteen, een compilatiealbum waarop zijn label Sony zijn hele carrière samenvat vanaf zijn debuut ‘Greetings from Asbury Park, NJ’ tot en met ‘Letter To You’ uit 2020 in achttien nummers.

Dat lijkt me hoe dan ook een moeilijke opgave en Sony vindt dat blijkbaar ook, want er komt ook een digitale versie van 31 nummers.

Of dat genoeg is, is een vraag die ik graag aan overtuigde Springsteen-fans laat

Het zal in ieder geval geen toeval zijn, dat Springsteen en zijn E Street Band ok op tournee gaan, al kun je natuurlijk ook afvragen, welke concertbezoeker deze nummers nog niet heeft:

De erven van Sinead O’Connor zijn boos op Donald Trump, doordat hij tijdens verkiezingsbijeenkomsten ‘Nothing Compares To U’ heeft laten draaien.

Samen met haar platenmaatschappij Chryslais eiden e dat hij daar onmiddellijk mee stopt.

In een gezamenlijke verklaring staat dat O’Connor ‘disgusted, hurt and insulted’zou zijn, als ze ervan wist en daar is geen woord Frans bij, ook niet bij d erest van de tekst:

In Kippenvel 793 hoor je eindelijk weer eens songs van Little Feat en de Beatles, Iris Penning en VanWyck, nieuw werk van Zwardsick en Vera van der Poel, Rieany Plus en Jesper Lindell, Sem Jansen samen met Leif de Leeuw en Gerco Aerts.

In het Een-tweetje hebben we het over Colorado na de uitspraak van het Amerikaanse Hooggerechtshof met songs van Alela Diane, Manassas natuurlijk en Rachel Garlin en in de Rode draad in het tweede uur van Kippenvel zet ik de schijnwerper op T-Bone Burnett, de enigszins enigmatische singer-songwriter en producer.

Dat is dus deze week weer eens twee uur muziek voor wie wil luisteren!

tot vanavond om acht uur dus dus, tot Kippenvel!

Op 15 april verschijn een tribute-album waarop Lou Reed wordt geëerd.

Daarop zijn onder anderen Joan Jett tand the Blackhearts, Rosanne Cash, Lucinda Williams en Keith Richards te horen in songs van Reed.

Richards nam heel toepasselijk ‘I’m Waiting for the Man’ op, een nummer van ‘The Velvet Underground & Nico’, het debuut van de Velvet Underground uit 1967 en de eerste groep waarin Reed opdook.

Dat destijds door Reed gezongen nummer gaat over het wachten op een drugsdealer en het moet Richards weinig moeite hebben gekost zich weer in die positie in te leven.

Zo te zien nam hij het op met een paar leden van zijn X-pensive Winos: drummer Steve Jordan, toetsenist Ivan Neville zijn in ieder geval in het verfilming van de even nonchalante als karakteristieke rocksong die Richards ervan maakte.

Opvallend is wel, dat het tempo van het en dat van deze versie identiek zijn, maar dat het origineel veel jachtiger klinkt door de staccato piano, die hier ontbreekt ondanks de schijnbaar ijverig pingelende Neville. Ook Reed’s karakteristieke geknauw evenaart Richards niet.

Het nummer kwam al uit op 2 maart jl, de dag dat Reed geboren werd, maar dat was me even ontgaan:

Op 15 maart as. verschijnt een nieuw album van Daniël Lohues.

Het gaat met hem kenmerkende gevoel voor understatement ‘Nou’ heten.

Het moet wel een gevarieerd album worden, waant sommige songs nam hij solo op, maar andere met drummer Ruben van der Velde, bassist Reyer Zwart en gitarist Bernard Gepken.

Enkele songtitels zijn ‘Diepe in ’t Bargerveen’, ‘Ojee, daar gaan we weer’, ‘Asof er gien wark in de wereld is’, ‘Zingen ist wee keer bidden’ en ‘De Emmenaar en de olifant’.

Dat laatste nummer is afgelopen vrijdag uitgekomen als eerste single en het is te hopen dat het niet representatief is voor het album, want het is zowel muzikaal als tekstueel een niemendalletje dat het niveau van een terloopse anekdote niet overstijgt:

Vera van der Poel heeft het releaseconcert van 2 maart voor haar EP ‘Consolation Songs’ moeten uitstellen.

Ze zou met haar band optreden in Zaal 100, de Wittenstraat 100 in Amsterdam, maar ze was niet voldoende hersteld van een aanhoudende griep, die ook op haar stem was geslagen.

Zo gauw als mogelijk, komt ze met een nieuwe datum voor dat concert.

Eerdere berichten over Vera van der Poel en Divera vind je in de categorieën nieuws en concerttips.

De recensie van ‘Love & Taboo’, het album dat Van der Poel maakte onder de naam Divera, en van haar nieuwe, onder eigen naam opgenomen ‘Consolation Songs’ vind je in de categorie recensies singer-songwriter.

Van T-Bone Burnett verschijnt op 19 april een nieuw soloalbum met daarop twaalf nummers.

‘The Other Side’ is zijn eerste reguliere soloalbum sinds ‘The True False Identity’ uit 2006 en daardoor alleen dus al onverwacht. Wel bracht hij in 2008 ‘Tooth of Crime’ uit met songs bij een toneelstuk van Sam Shepard en in 2019 en 2021 twee trioalbums met drummer Jay Bellerose en toetsenist Keefus Ciancia onder de naam The Invisible Light.

Op ‘The Other Side’ doen Rosanne Cash mee, maar ook Lucius-zangeressen Jess Wolfe en Holly Laessig, Weyes Blood en Steven Soles. T-Bone Burnett produceerde het met Colin Lnden en Mike Piersante.

Hij kreeg weliswaar een bijna mythische status als singer-songwriter door weerbarstige albums als ‘The Criminal Under My Own Hat’ (1992), maar was daarna actiever als producer: zo produceerde hij albums van zijn toenmalige echtgenote, singer-songwriter Sam Phillips, de twee albums die Robert Plant en Allsion Kraus samen maakten en veel muziek voor films als ‘O Brother, Where Art Thou?’ en tv-series als het door zijn vrouw Calli Khouri geproduceerde ‘Nashville’ en daardoor vrij recent nog onder anderen ‘Gravel & Dust’ (2019) van Ilse DeLange

In een persbericht schrijft Burnett dat deze songs het gevolg zijn van de nieuwe gitaren die hij kocht: ’Every tme I picked up one, a songwould pour out of it. There were all these songs in these guitars and they just came out over a three-week period.’

 Inmiddels is eerste single ‘Waiting for You’ te horen.

Op die rudimentaire ballad zijn Wolfe en Laessig zachtjes te horen als achtergrondzangeressen:

 Afgelopen weekeinde ontstond enige ophef, toen bekend werd dat Paul McCartney in zijn podcast ‘A Life in Lyrics’ iets had gezegd over de inspiratie over een tekstregel uit zijn klassieker ‘Yesterday’.

De regel ‘I said something wrong, now I long for yesterday’ zou ontstaan zijn doordat hij zijn moeder ooit het verwijt had gemaakt dat ze bekakt sprak en hij dat verweet: ze zou ‘ask’ hebben uitgesproken als ‘asrk’, wat een beetje doet denken aan de ‘intrusive r’ die Engelsen soms gebruiken om twee woorden te verbinden.

Dat was groot nieuws, zoals alles wat McCartney doet of zegt groot nieuws is.

Dat valt echter wel mee voor wie McCartney’s tweedelige ‘De Lyrics’ erop naslaat: vanaf pagina 836 doet hij de ontstaansgeschiedenis van het nummer uit de doeken en hoewel hij aanvankelijk alleen zegt dat hij de tekst bedacht tijdens een autorit naar het Portugese Albufeira, waar hij met Jane Asher in het appartement van Shadows-gitarist Bruce Welch mocht verblijven.

Tegen het eind van dat hoofdstuk zegt hij echter:

Dat maanlander Odysseus na zijn landing verleden week op het maanoppervlak is omgevallen, was al duidelijk, net als het door Intuitive Machines bekend gemaakte gegeven dat zijn levensduur daardoor drastisch zou worden bekort.

Misschien werd die val veroorzaakt door het gewicht  van de popmuziek die het met zich meevoerde: zo was muziek van onder anderen Marvin Gaye, Santana, Chuck Berrry, Sly & the Family Stone, Jimi Hendrix, Bob Marley, Janis Ian, Elvis Presley, The Who en Timbaland.

Heel bijzonder is het feit dat daar ook niet eerder uitgebrachte nummers bij zijn: het zou gaan om opnamen van Hendrix, gemaakt voor hij de Experience formeerde.

Ook werden foto’s van het eerste Woodstok-festival meegestuurd en artwork van Pink Floyd’s ‘Dark Side of the Moon’.

Dat alles is opgeslagen op een nanofiche, zodat het aan het letterlijke gewicht niet kan hebben gelegen.

De nadruk op het door velen nog altijd voor magisch versleten popjaar 1969 wordt veroorzaakt doordat de eerste maanlanding ook in dat jaar plaatsvond, door de mythische ‘Summer of Love’ van dat jaar en door het feit dat  samensteller Dennis Santana (What’s in a name? inderdaad) van Space Blue samenwerkte met Melody Trust, een bedrijf dat de rechten heeft op zo’n 25.000 songs:

Adele heeft haar concerten in Las Vegas voor de hele maand maart geannuleerd.

In een verklaring schrijft zij, dat zij aan het eind van haar vorige serie ziek werd, maar toch enkele concerten heeft gegeven. Daarvan ondervindt ze nog steeds de gevolgen, zo schrijft ze, want ook in de periode daarna herstelde ze niet.

Die ziekte heeft een weerslag op haar stem, waardoor haar dokter haar heeft gezegd ‘grondig rust te nemen’.

Dat doet ze dus alle vijf weekenden die maart telt: