elke dinsdagavond van 20:00 - 22:00 op RTV Katwijk op 106.8FM en via deze site


Uitzending gemist

Category: nieuws (Page 5 of 656)

Yoko Ono voor de moord op John Lennon gewaarschuwd?

In ‘ We All Shine On; John, Yoko and Me’ beschrijft Elliot Mintz zijn relatie met John Lennon en Yoko Ono. Daarvan lijkt inderdaad sprake, want hij was een tijdlang de woordvoerder van het tweetal.

In zijn boek stelt hij dat Ono voor de moord op Lennon was gewaarschuwd voor het feit dat hij  gevaar liep. Dat staat in een voorpublicatie de de Times bracht.

Dat bleek hem toen hij er bij Ono op aandrong, dat ze een radio-interview zou doen na zijn dood om zo geruchten te ontzenuwen.

Ono antwoordde door te zeggen dat ze haar adviseurs daarover zou raadplegen: tarotkaartenlezers en numerologen. Die vertrouwde ze.

Mintz reageerde daar naar eigen zeggen op door te vragen waarom Ono dan geen waarschuwingen had ontvangen voorafgaand aan de moord op Lennon, als die zo goed waren.

Tot zijn verrassing stelde Ono vervolgens de wedervraag hoe hij wist dat ze niet was gewaarschuwd.

Mintz reageerde al net zo geërgerd en droeg het daarna rechtstreeks: Heeft een van je adviseurs je ervoor gewaarschuwd dat John gevaar liep?

Daarop antwoordde Ono, dat ze erop gewezen was dat Lennon gevaar liep in New York en dat hij daar onmiddellijk weg moest. Om die reden had ze hem die zomer naar Bermuda gestuurd, maar ze kon hem niet eeuwig weghouden uit New York.

Toen Mintz met zijn mond vol tanden zat, legde Ono het hem nog preciezer uit: nadat acteur Sal Mineo werd gedood, hadden zij en Lennon het erover gehad.

Lennon had echter gezegd: ‘ If they’re going to get you, they are going to get you.’ Het kon Lennon ook niets schelen wat Ono’s adviseurs zeiden: hij geloofde niet in bodyguards en kon ze niet verdragen. Hij wilde vrij zijn, zo voegde Ono eraan toe…

Eerdere berichten over John Lennon en Yoko Ono vind je in de categorie nieuws.

Stevie Nicks: nog maar eens geen spijt…

Stevie Nicks heeft er opnieuw geen spijt van dat ze Lindsey Buckingham uit Fleetwood Mac heeft gezet.

Dat zegt ze in een interview met Rolling Stone. Ze heeft naar eigen zeggen zo lang met hem omgegaan als ze kon en heeft hem ‘meer dan driehonderd miljoen’ kansen hebben gegeven.

Terugkijkend vindt ze dat het gegaan is zoals het moest gaan: het was niet gepland, maar spontaan en kwam doordat ze een song had meegenomen die ze met LeAnn Rimes had geschreven en die ze met Buckingham wilde spelen: ze dacht dat ze ‘ Borrowed’ mooi konden doen.

Buckingham was echter tegen niemand ‘ aardig’, ook niet tegen de door Nicks met name genoemde Harry Styles, de eigenzinnige popster met wie zij vriendschappelijk omgaat.

In gedachten hoorde Nicks haar moeder zeggen: Ga je echt de komende vijftien jaar van je leven met die man doorbrengen?’ en ze hoorde haar vader, volgens haar een man met een erg pragmatische aard, zeggen: ‘ Het is tijd voor een scheiding.’

Mischien ter rechtvaardiging voegde ze eraan toe, dat allebei haar ouders Buckingham graag mochten en dat zij door dat denkbeeldige gesprek haar beslissing nam, al vertelde ze het pas na afloop.

Wel wenst ze hem het beste, waarbij ze hem in de studio de samenwerking met anderen toewenst. Hij is immers een ‘icoon’ en kan anderen dingen leren, kan nog altijd muziek maken en lol hebben, zo legde ze uit.

Veel eerdere afleveringen in de Fleetwood Mac-soap vind je in de categorie nieuws. 

Graham Nash: twijfel aan samenwerking met Stephen Stills en Neil Young

Graham Nash heeft in een interview met Rolling Stone gezegd eraan te twijfelen of hij ooit nog zal samenwerken met Stephen Stills en Neil Young.

Als reden geeft hij dat het hart eruit zou zijn: David Crosby was volgens Nash het middelpunt van het viertal, al was hij gek: ‘ And that’s why I think that if Stephen and Neil and I ever played together, people would be missing Crosby. We would be missing Crosby. It just would be a much colder scene.’  

Ook zegt hij Crosby te missen, doordat hij ervoor kiest alleen terug te denken aan de goede dingen die ze samen meemaakten en aan de goede muziek die ze samen maakten. Zijn slechte herinneringen bant hij uit.

Uiteraard gaat het interview voor een groot gedeelte over het vandaag uitkomende album ‘ Live at the Fillmore East, 1969’  van Crosby, Stills, Nash & Young.

De interviewer vraagt naar de filmbeelden die van die optredens zijn gemaakt en Nash antwoordt dat Neil Young die heeft en dat het uitbrengen ervan vermoedelijk hun volgende project zal zijn.

Ook werkt hij al een aantal jaren aan de songs voor een album waarop hij, Crosby, Sitills, Carole King, Kenny Loggins en John Mayer te horen zullen zijn.

Volgens Nash gaat het om de achtergrondzang voor nummers als James Taylor’s ‘ Mexico’ ,  en ‘ You’ve Got a Friend’ , Stills’ ‘ Love the One You’re With’  en Loggins’ ‘ All the Pretty Little Ponies’  van zijn album ‘ Return to Pooh Corner’ uit 1994. 

Hij noemt het ‘ beautiful stuff’ en zegt dat hij kan kiezen uit 26 nummers.

Eerdere berichten over Graham Nash vind je in de categorieën nieuws, Dossier: Crisis in de platenindustrie, Dossier: Popmuziek en politiek, rootsmuziek op radio, tv en internet en concerttips.

Mijn recensies van Graham Nash’ recente soloalbum ‘ Now’ vind je in de categorie recensies singer-songwriter, net als die van Crosby, Stills, Nash & Young’s ‘ Déjà Vu 50th Anniversary Deluxe Edition’

U2: derde nummer ‘ How To Unmantle an Atomic Bomb’

U2 heeft een derde nummer vrijgegeven van de voor 29 november as. aangekondigde rerelease van dat het nieuwe album ‘ How to Re-Assemble an Atomic Bomb’ , dat een soort schaduwalbum vormt bij het dan ook opnieuw uitkomende ‘ How To Unmantle and Atomic Bomb’.

Het is onder meer te vinden op YouTube.

Eerder waren al ‘ Country Mile’ en ‘ Picture of You’ vrijgegeven.

Eerdere berichten over U2 vind je in de categorieën nieuws en Dossier: Politiek en popmuziek.

David Bowie-centrum in de maak

Het Londense Victoria & Albert Museum heeft aangekondigd een David Bowie-centrum te zullen openen.

Het wordt onderdeel van een nieuw gebouw, het V&A East Storehouse.

Dat wordt gesitueerd in East Bank, het nieuwe culturele centrum in het Queen Elizabeth Olympic Park. 

Het wordt geopend op 31 mei en zal een collectie Bowie-parafernalia van 90.000 stuks bevatten op een totale collectie van 500.000 stuks, zonder meer een duizelingwekkend aantal. Daarvan maken het archief van het Glastonbury-festival deel uit, maar ook kleding van PJ Harvey en Elton John en samoeraizwaarden. Wat daar de meerwaarde van is, moet nog blijken…

Het V&A heeft de Bowie-spullen gekocht van de David Bowie Estate, de Blavatnik Family Foundation en de Warner Music Group. Wat daarvan nu precies deel uitmaakt, blijkt voor nu onvermeld, maar de collectie is bedoeld om ‘ de creatieve processen als een muzikaal vernieuwer en een voorvechter van individuele expressie en het zichzelf opnieuw uitvinden’ duidelijk te maken.

Dat gaat worden getoond door een aantal van de ‘meest iconische outfits’, songteksten en het schrijven van teksten door de ‘ cut up-method’ , waarmee Bowie kennismaakte via schrijver William Burroughs. 

Het Bowie-gedeelte wordt onderverdeeld in drieën: een voor kleine thematische tentoonstellingen, een voor audiovisuele presentaties en een studiegedeelte waar bezoekers materiaal uit het archief kunnen bestuderen.

Het aan Bowie gewijde deel gaat overigens niet eind mei volgend jaar open, maar pas op 13 september:

Continue reading

Keith Richards: verrassingsoptreden voor James Burton

Keith Richards heeft gitarist James Burton verrast met een optreden tijdens de feestelijke bijeenkomst waarop de laatste werd geëerd met het lidmaatschap van de Country Music Hall of Fame.

Burton kreeg die onder meer voor het feit dat hij van 1969 tot en met 1977 in de begeleidingsgroep van Elvis Presley speelde, maar daarvoor elf jaar lid was van de groep rond Willie Nelson. Bovendien speelde hij mee op vroege albums van de Beach Boys, op ‘ Buffalo Springfield Again’, op zo ongeveer alle albums van de Monkees, op ‘ The Notorious Byrd Brothers’ en op Joni Mitchell’s ‘ For the Roses’. Vanaf 1986 speelde hij op een hele reeks albums van Elvis Costello mee, die toen zijn Amerikaanse periode had.

Op de avond van maandag 21 oktober kwam Richards het podium oplopen, gevolgd door de huidige drummer van de Rolling Stones, Steve Jordan. Ook de min of meer recent tot de Eagles toegetreden countryster Vince Gill maakte zijn opwachting, net als countrydiva Emmylou Harris.

Samen speelden zij ‘ I Can’t Dance’ , een song die Gram Parsons op zijn ‘ Grievous Angel’ zette met Burton op gitaar.

Daarna speelde Costello ‘Believe What You Say’, een nummer van Ricky Nelson waarop Burton meespeelde als tiener, en leidde Richards nog een  zgn. ‘all-star jam’.

Eerdere berichten over Keith Richards vind je in de categorie niieuws. 

Kippenvel 822 van 22 oktober

In Kippenvel 822 hoor je vanavond songs van Patti Scialfa en The Greater Good, Ilse DeLange en Joni Mitchell en nieuw of recent werk van Jaap Boots en Minor Gold, Jesper Lindell en William Bell, Emily Haden Lee en Birdcatcher. In Het en-tweetje zitten drie songs die te maken hebben met Lucinda Williams en covers en in De rode draad staat Libby Titus centraal, ooit een singer-songwriter en inspiratie voor onder anderen Dr. John en Donald Fagen. Dat is deze week weer twee uur muziek om naar te luisteren.

tot vanavond om acht uur dus, tot Kippenvel!

eerste single Eric van Dijsseldonks ‘Half-time’

Van zanger-gitarist Eric van Dijsseldonks voor 25 januari aangekondigde album ‘Half-time’ is een eerste single uit.

Op ‘Look at the Stars’ speelde Van Dijsseldonk, drums, bas en gitaren en zong hij ook alle partijen.  Vaste kompaan Gabriël Peeters produceerde ook deze song, terwijl hij er ook piano op speelde.

De song is representatief voor Van Dijsseldonk, want de lome ballad heeft meerstemmige, gelaagde zang en een luie, rootsy solo, terwijl de tekst optimistisch is tegen wil en dank.

Die is gebaseerd op een uitspraak van natuurkundige, kosmoloog en wiskundige Stephen Hawking, de man die wereldberoemd werd door zijn revolutionaire ideeën over het heelal in combinatie met het feit dat hij helemaal verlamd was ten gevolge van ALS:

Continue reading

Joni Mitchell twee avonden met klassiekers en assistentie in de Hollywood Bowl

Joni Mitchell stond afgelopen weekeinde twee avonden in de Hollywood Bowl, al is het eerlijker te zeggen dat ze zat in de goudkleurige zetel met de allure van een kitschtroon waarin ze ook tijdens haar optredens op het Newport Folk Festival zat.

Ondersteund door de inmiddels gebruikelijke schare bewonderende muzikanten met Marcus Mumford, Jon Batiste, Annie Lennox en anderen onder aanvoering van Brandi Carlile zong Mitchell zich een weg door een keur aan eigen songs. Daarbij waren er vele die ze lang niet tijdens optreden had gedaan, al had ze sowieso lang niet opgetreden, ook niet voor haar hersenbloeding in 2015.

Drie ervan deed ze er voor het eerst live: ‘Harlem in Havana’, ‘The Sire of Sorrow (Job’s Song)’ en ‘If I Had a Heart’.

Opvallend is, dat de stelist een echte doorsnede van zo ongeveer al haar albums was van ‘Ladies of the Canyon’(1970) tot en met ‘Shine’ (2007).

Uit het inmiddels op YouTube gezette fragmenten blijkt dat Mitchell’s stem geen schim is van wat die was en dat ze regelmatig moet worden gered door de andere zangers en zangeressen. Ook zingt ze helaas regelmatig zo onvast, dat een objectieve toehoorder het vals zou noemen.

De vraag is dan ook, of anderen dan haar fans blij moeten zijn dat haar miraculeuze herstel haar in staat stelt op te treden, of dat haar entourage dat haar dringend had moeten ontraden.

de setlist:

Continue reading
« Older posts Newer posts »