Category: luisterpalen (Page 1 of 26)

Hoewel Chrissie Hynde’s eerste soloalbum Stockholm pas op 5 juni uitkomt, was ze toch al te gast op BBC 4.

Daar werd ze geïnterviewd over het album en onderwerpen die daar omheen cirkelen: zo blijkt ze een hekel te hebben aan de status van soloartiest en liever deel uit te maken van een groep.

Ook vertelt ze hoe het was Neil Young in een Londense studio te hebben voor zijn bepalende gitaar in de song Down the wrong way.

Hynde blijkt in dat gesprek trouwens nog iets gemeen te hebben met Young: zij studeerde in 1970 aan de Kent State University toen daar de studentenopstand werd neergeslagen door de National Guard met vier doden tot gevolg.  Het door Young geschreven en door Crosby, Stills, Nash & Young opgenomen Ohio maakte diepe indruk op haar, ook doordat een van de slachtoffers een studievriend van haar was.

Ook John McEnroe rekent ze tot haar vrienden, zodat ook hij zijn gitaar inplugde. Dat blijkt hij trouwens elke keer te doen als Hynde optreedt in New York.

Dark sunglasses was de eerste single van die pl;aat. Dat gortdroge new wave-nummer is alweer een tijd uit: Continue reading

De cd Back porch van Tip Jar is al ongeveer een maand uit, maar wie het album van toetsenist Bart de Win en zangeres Arianne Knegt nog niet heeft gehoord, kan die schade makkelijk inhalen: de cd is opgenomen in de Luisterpaal van Radio 6.

Daar is de mix van country, americana, singer-songwriter en jazz dus te horen: Continue reading

Tori Amos liet al een song van haar aanstaande album Unrepentant Geraldine streamen en Trouble’s lament is een mooie, afgeronde popsong met een kop en een staart.

Met de release op 12 mei komt nu opnieuw de publiciteitsmachine op gang en dus streamt nu een tweede song: 16 shades of blue.

Ook hierin staan Amos’ stem en piano centraal en is veel zorg besteed aan een mooie productie, hoewel de melodie en de muziek voldoende eigenzinnige detals bevatten om er toch weer een echte Amos-song van te maken: Continue reading

Het album dat Ben Harper opnam met zijn moeder Ellen staat gepland voor 6 mei a.s.

Childhood home kreeg met name in de VS al veel publiciteit, waarbij Rolling Stone een hoofdrol vervulde.

Eerder was via de site van het blad de song A house is a home te streamen en nu stelt het blad een exclusieve stream te hebben van het hele album.

Dat exclusieve blijkt een vorm van wensdenken, want ook via zumic.com is de hele cd te streamen.

De zes door Ben Harper en vier door Ellen Harper geschreven song blijken uiterst ingetogen en folky, waarbij de akoestische begeleiding helemaal in het teken staat van de zang.

Af en toe kost het bijna moeite Ben Harper erin te herkennen, ook voor wie zijn akoestische werk kent, doordat Ellen HArper vaak de leadzang doet of de twee unisono zingen: Continue reading

Van de voor Record Store Day aangekondigde ep American beauty van Bruce Springsteen is een song te streamen.

De NPR (National Public Radio) zette Hurry up sundown online.

De andere drie songs zijn niet uitgebrahte nummers uit e opnamesessies van Springsteen’s recente High hopes het titelnummer American beauty, Mary Mary en Hey blue eyes.

We hopen dat die drie beter zijn dan de uiterst middelmatige en gejaagde rocksong Hurry up sundown. Het feit dat Springsteen alle instrumenten speelde behalve de drums (JOsh Freese van Nine Inch Nails) maakt namelijk niet veel goed: Continue reading

Chuck E. Weiss’ Red beans and Weiss staat aangekondigd voor 5 mei, maar het vijfde album van de dwarse zanger/nachtclubeigenaar zou in Nederland al uit zijn.

In ieder geval streamt het op de site van 3voor12. Eerder was Boston Blackie al te horen via YouTube, maar nu laat Weiss’ nieuwe label Anti label de krankzinnige mix van rockabilly, jazz, blues en mariachi  in zijn geheel op ons los.

In feite verschilt deze in principe onverenigbare combinatie van dertien songs niet veel van cd’s als 23rd & stout, Old souls & wolf tickets, Extemely cool en, want niet alleen etaleert Weiss dezelfde onvoorspelbare veelzijdigheid, ook The Goddamn Liars zijn weer van de partij.

Ook zijn debuut The other side of town bevatte al zo’n mengsel, al nam hij dat album ooit op met een stel uitgeweken muzikanten uit New Orleans, onder wie Dr. John, drummer Freddie Staehle, gitarist Alfred ‘Shine’ Robinson en bassist Larry Taylor, die overigens later nog zou opduiken bij Tom Waits.

Weiss’ begeleiders zijn overigens al zo’n 25 jaar bijeen: drummers Don Heffinton en Nick Vincent, bassist Will McGregor, gitaristen Tony Gilkyson en J.J. Holiday, pianist Michael Murphy en saxofonisten CC Worall Rubin en Jimmy Roberts. Bovendien worden Tom Waits en Johnny Depp (weer) opgevoed als ‘executive producers’, wat dat in dit geval ook moge betekenen… Continue reading

Wij zijn al jaren fans van de koppige, uiterst persoonlijke muziek van Joan as police woman.

Haar verstilde melancholie raakte ons direct en bleef dat vier cd’s lang doen.

Daarvoor hoefde je niet eens haar persoonlijke geschiedenis te kennen, al voegde die er wel iets aan toe: zij had een verhouding met de opkomende singer-songwriter Jeff Buckley, die in 1997 op mysterieuze wijze verdronk toen hij na een dag opnemen ging zwemmen in de Mississippi. Daarna speelde zij viool bij onder anderen Sheryl Crow, Rufus Wainwright en Antony and the Johnsons, voordat Joan Wasser in 2002 albums onder haar eigen (artiesten)naam ging maken.

In april kwam een eerste song uit van haar vijfde cd. Titelnummer The classic was verrassend om twee redenen: het was sterk geïnspireerd door doo-wop en vrolijk bovendien, want zij bezingt vol overgave daarin een nieuwe liefde.

Hoewel The Classic pas op 10 maart uitkomt, heeft The Guardian al een stream van alle tien nummers van die plaat.

Die laat ons in verwarring achter, want Joan Wasser’s stem is weliswaar uit duizenden herkenbaar, de muziek is dat niet. Waar de muzikale koppigheid ons eerst voor Wasser innam, is het ons nu tot onze spijt nog gelukt haar vaak verbrokkeld aandoende nieuwe songs goed te vinden.

Voorlopig geven we het nog niet op, want The Guardian streamt The classic vast nog tot de dag dat de plaat uitkomt: Continue reading

De nieuwe cd van Daniël Lohues heet kortweg D en komt uit op vrijdag 21 februari.

Toch kunnen fans van de laconieke Drent die plaat al horen, want alle vijftien songs van D zijn als stream beschikbaar.

Dat gebeurt heel toepasselijk via de site van Het Dagblad van het Noorden…..

In zijn vijftien songs keren uiteraard de voor Lohues kenmerkende thema’s terug: de schoonheid van het tot Amerika omgezongen Drentse platteland, de (zelfverkozen) eenzaamheid, maar ook de inmiddels bijna mythische proporties aannemende ‘Joe’, die niet alleen in veel songtitels voorkomt, maar nog vaker in Lohues’ teksten.

Daarbij lijkt hij nog dichterbij zichzelf te komen, want de voor hem kenmerkende onderkoelde humor gebruikt hij minder vaak: Continue reading