Category: luisterpalen (Page 16 of 26)

Blijkbaar is NPR ’s World Café bezig het eigen archief te ontsluiten.

Eerder kwam l een aflevering beschikbaar waarin de Stax-sound centraal stond. Nu is de beurt aan de singer-songwriters uit de jaren zeventig.

Hoewel een uitzending van net meer dan 45 minuten niet volledig kan zijn, komen hier toch zeker enkele zeer groten aan het woord. Jackson Browne, Carole King, James Taylor en Joni Mitchell werden veel later geïnterviewd dan de jaren zeventig en kijken dus terug, sadder but wiser but: Continue reading

Eerder werd bekend dat de Stones-cd Some Girls een extra nummer zal bevatten bij de heruitgave op 21 november.

No Spare Parts is nu ook te horen, zodat je zelf kunt beoordelen of de cd het bedrag waard is: Continue reading

De Stax-sound is onlosmakelijk verbonden met Memphis.

Wat voor de programmamakers van de NPR precies de aanleiding is om deze aflevering van World Café op de site te zetten, weten zij zelf misschien ook niet.

Voor goede muziek heb je echter geen echte aanleiding van buitenaf nodig en ruim drie kwartier muziekgeschiedenis aan de hand van Isaac Hayes, Steve Cropper, Booker T. Jones en Al Green is op zich reden genoeg: Continue reading

We berichtten er al met enige regelmaat over: van het jaarlijkse Bridge School Concert verschijnt op 24 oktober een box met drie dvd’s en een dubbel-cd met op namen door de jaren heen: The Bridge School Concerts 25th Anniversary.

Neil Young en zijn vrouw Pegi lokken grote namen naar dat concert, dat wordt gehouden om geld op te halen voor een school voor kinderen met ernstige gebreken.

Dat doen ze inmiddels al sinds 1999, toen een van hun eigen kinderen op die school zat.
Daar hebben de meest uiteenlopende namen opgetreden in een bonte opeenvolging. Op de cd’s hoor je: Bruce Springsteen, Jack Johnson, Gillian Welch, Paul McCartney, The Who, Thom Yorke, Metallica, Jonathan Richman en vele anderen.

Nu is de hele dubbel-cd te streamen. Dat betekent net iets meer dan twee uur muziek.

Natuurlijk is dat een verkooptruc, maar het is ook een unieke kans om een wel zeer onverwacht heen en weer te springen door de popmuziek: Continue reading

Trombone Shorty bracht zojuist For True uit, zijn tweede cd uit na een onderbreking van jaren.

Dan komt meteen het promotiecircus op gang, een noodzakelijk kwaad waarvan zowel de popliefhebber als de popjournalist (als die al bestaat….) afhankelijk is.

Dat heeft echter ook regelmatig zijn onverwacht goede kanten, want Trombone Shorty en New Orleans Avenue gingen langs bij National Public Radio om daar te spelen in de serie Tiny Desk Concerts.

Zijn zesmansband staat bijna letterlijk in de rij tussen de bureaus, maar dat weerhoudt ze er niet van even gestructureerd als spontaan aan het grooven te slaan: Continue reading

Wij waren en zijn nog altijd erg weg van Backatown, de eerste cd van Trombone Shorty uit 2010. Daarin waren wij gelukkig lang niet de enige en daarom is er nu al de opvolger For True.

Die plaat begint al even overdonderend met een echte New Orleans-groove, gecombineerd met een uiterst moderne rap. Daar zijn wij dan weer helemaal geen fan van, maar wij luisteren lekker naar ritme en blazers en negeren die mannenstem ondertussen maar.

Het blijkt een lokkertje om ook de jongste generaties aan te spreken, want alleen in Ms New Orleans is nog een keer rap te horen. In de andere nummers combineert hij zijn grooves met moderne productietechnieken en rockgitaren, hoewel die een wat minder bepalende rol lijken te spelen.

Net als op zijn vorige komt namelijk een stel vrienden langs voor dienstige gastrollen: ex-werkgever Lenny Kravitz en rapper/gitarist Kid Rock, maar ook Ivan en Cyril Neville, the Rebirth Brass Band, gitaristen Warren Hayes en Jeff Beck en de hier uiterst soulvol zingende R&B-zangeres Ledisi.  Het knappe is namelijk dat dit schijnbare allegaartje van traditie en nieuwigheden opnieuw uiterst vanzelfsprekend samenvloeit tot één geheel.

Op die manier tapt Trombone Shorty weliswaar niet uit een ander vaatje dan op Backatown, maar serveert hij wel dezelfde hoge kwaliteit. Met veertien nummers en zo’n 45 minuten speellengte is het vooral weer volop New Orleans wat de klok slaat.

Het is een cd om te kopen, maar misschien wil je toch eerst even luisteren. Dat kan via de Luisterpaal van Radio 6: Continue reading

Ry Cooder keert op zijn nieuwe cd Pull Up Some Dust And Sit Down terug naar het geluid waarmee hij ooit begon in de jaren zeventig. Dat betekent dus eindelijk weer die mix van blues, texmex, rock ‘n’ roll, country, folk, gospel en misschien nog wel meer.

De man die nog altijd geen eigen website heeft promoot desondanks zijn nieuwe cd. Misschien wordt hij daartoe aangezet door label Nonesuch, dat wel een pagina aan hem wijdt: Continue reading

Wij bespraken eerder David Philips solodebuut: Heal Yourself Alone. Dat was een cd waarop Philips popmuziek speelde met rootsy accenten.

Daardoor is opvolger The Rooftop Recordings verrassend, want Philips schreef de songs op het dakterras van zijn appartement in Barcelona en nam ze daar ook in zijn eentje op. Als je heel goed luistert, hoor je af en toe misschien achtergrondgeluiden  uit de stad daar ergens beneden en in ieder geval vogels.

Wij hebben die cd al even in huis en zijn onder de indruk van zijn songs: Continue reading

Eerder berichtten wij al over de klassieke inspiraties van Tori Amos.

Night Of Hunters is dan ook een liederencyclus met klassieke invloeden waarin een vrouw centraal staat die aan het einde staat van haar relatie.

Inmiddels is de plaat te streamen: Continue reading