Category: luisterpalen (Page 6 of 26)

Wij wezen er al eerder op, dat het streamen van Nancy Brick’s naamloze debuut-cd kon via de website van het duo.

Hun tien intieme songs verdienen namelijk meer dan gehoord te worden: ze kopen zou ook een goed idee zijn.

Ernaar luisteren is daarvoor een goed begin, al bestaat het gevaar dat aan hun muziek verslaafd raakt…

Dat luisteren kan inmiddels ook via het label van de band, want ook daar is een stream van de hele cd te vinden.

Wij weten eigenlijk niet of die stream makkelijker gevonden zal worden, want Momentopname is maar een klein label, maar toch is het goed om aan de weg te timmeren, zelfs als dat een smal landweggetje is.

Wij blijven onverminderd enthousiast over Nancy Brick’s eerste en draaiden daarvan gisteravond nog The road.

Tijdens het streamen kun je overigens nog steeds onze recensie nog eens doorlezen in de categorie singer-songwriter: Continue reading

Wij waren in onze op woensdag 24 oktober gepubliceerde recensie erg enthousiast over het naamloze debuut van het duo Nancy Brick en draaiden er eend ag ervoor in Kippenvel  een eerste song van, maar zeker niet de laatste.

Wie wantrouwend de wenkbrauwen fronst bij zoveel superlatieven, kan testen of ons oordeel overeenkomt met dat van hem- of haarzelf.

Op de site van Nancy Brick is het hele album namelijk te streamen. Dan kun je intussen onze recensie nog eens doorlezen… Continue reading

Of Lilly Hiatt vader John helemaal achterna gaat, is nog onduidelijk.  Dat zij in ieder geval de muziek in gaat, blijkt wel: het debuut Let Down van Lilly Hiatt and the dropped ponies  staat namelijk op uitkomen.

Uit nostalgie naar een goede John Hiatt-cd zochten wij een legale stream van haar eerste plaat en vonden die ook nog.

Toen bleek dat Lilly de pure country toegedaan is, verloren wij onze interesse: Continue reading

Hoe lang het nog duurt, weten wij niet. Iris DeMent suggereert op haar site dat dat nog maar even zal zijn, maar toch: haar net gereleasede cd Sing the delta is in zijn geheel te streamen via de site van The New Yorker.

Dat is extra mooi doordat het Iris DeMent’s eerste plaat is sinds 2004 en haar eerste met eigen werk sinds 1996.

Alleen daardoor al luisterden wij extra gefascineerd: Continue reading

Een week geleden lieten wij ons positief uit over Diana Krall’s Glad rag doll.

Nu bewaren wij verder radiostilte, terwijl onze onderhandelaars zeggen dat we de mogelijkheid niet uitsloten dat Glad rag doll de moeite van het beluisteren waard zou kunnen zijn, althans afgaande op een summiere eerste indruk.

Inmiddels hebben wij zeker binnenskamers een betere mening kunnen vormen, maar dat kan iedereen. Krall ligt inmiddels namelijk breeduit klaar op het internet voor ieder die haar maar wil… horen.

Het gaat om een stream van de reguliere versie van cd, want er is er ook een met zeventien songs.

Krall zocht en vond daarvoor samen met producer-gitarist T-Bone Burnett inspiratie in de jazz uit de jaren twintig en dertig van de twintigste eeuw en daarin is ze inderdaad verre van de eerste.

Burnett lokte echter onder anderen gitarist Marc Ribot, drummer Jay Bellerose en Elvis Costello de studio in. Voor Krall’s doen is het resultaat dan ook zonder meer gewaagd.

Hoewel blazers helaas ontbreken, zijn de songs vaker traditioneel, rootsy en naakt dan behaagziek, romig en rijkelijk verpakt, net als de voor haar doen onthullende hoesfoto.

Die is sexyer dan ooit en laat toch meer dan genoeg te raden over om tegelijk keurig te zijn. Tenslotte wil de geboren Canadese ongetwijfeld wel een nieuw publiek aanboren, maar niet haar oude doelgroep afstoten.

In die songs laat Krall overigens ook nog maar eens horen, dat ze een uiterst geraffineerd en verleidelijk zangeres is: Continue reading

Hoewel Sunken condos op zijn best later vandaag uitkomt, is de plaat toch al te beluisteren.

MSN heeft een interview met Donald Fagen en stream ook alle negen songs van Sunken Condos.

In het vraaggesprek gaan Fagen en co-producer/trompettist Michael Leonhart in op zowel het schrijfproces als de opnamesessies en met name de rol van de techniek daarin: Fagen blijkt daarin in ieder geval Leonhart te hebben betrokken als invloed en drummer in alle songs. Heel verrassend  rekenen ze ook min of meer af met het van Fagen bestaande beeld van een door state of the art-apparatuur geobsedeerde perfectionist.

Ook praat Fagen over zijn thema’s, waarin zijn leeftijd weerspiegelt. Zo is het onderwerp diverse keren de onoverbrugbare generatiekloof tussen een oudere man en een jongere vrouw. En passant noemt hij de Rolling Stones als voorbeeld van een band die muzikaal niet meegroeien met hun leeftijd…

Onvermijdelijk doelt de vraag op hoe het staat met een nieuwe Steely Dan-plaat, maar daarop zullen we nog wel even moeten wachten, want Fagen zegt geen songs achter gehouden te hebben om die aan Walter Becker te kunnen voorleggen.

Hoewel wij de stream voor het eerst horen, maakt de plaat direct een overdonderende indruk op ons. De songs komen gelukkig overduidelijk uit de klankwereld waaruit Fagen (en Becker) altijd putten, maar om inspiratie heeft Fagen niet verlegen gezeten: zijn songs zijn weer even onontkoombaar en onvoorspelbaar als altijd en volgens de traditie gebeurt er in veel intro’s al meer dan in veel nummers van anderen in hun geheel.

Ook zijn de blazersarrangementen weer uiterst dwars en jazzy, net als Fagen’s kenmerkend glijdende en soms neurotisch nasale zang. Toch zal de samen met een gitaar solerende fiddle in Isaac Hayes Ghetto mama velen verrassen, maar misschien is dat nu de door Fagen aangekondigde ‘Ashhenazi version’…

Bovendien is het geluid vanaf de computer over een koptelefoon al gelaagd en diep, zodat wij vanmiddag toch echt even langs onze platenboer moeten: Continue reading

Tori Amos treedt tegenwoordig op met een klassiek orkest, dat is genoegzaam bekend.

Wij ventileerden al diverse malen onze reserves daarbij, maar moesten onzes ondanks toch luisteren naar het concert dat de Amerikaanse publieke omroep NPR streamt via zijn site.

In het ruim een uur durende, veertien songs tellende concert wordt Amos begeleid door een octet, dat de arrangementen van John Phillip Shenale speelt.

Het optreden werd op 5 oktober opgenomen in Le Poisson Rouge in New York en laat horen welke weg Amos ingeslagen is.

Luister en huiver, om welke reden dan ook: Continue reading

Bettye LaVette’s nieuwe cd Thankful n’ thoughtful heeft net als haar vorige cd’s grote indruk op ons gemaakt.

Zij zingt weer hartverscheurend rauw en emotioneel in songs van onder anderen Sly & the damily Stone, Tom Waits en Patty Griffin tegen een rootsy decor van rauwe, maar ingehouden  gitaren.

Intussen ging LaVette’s versie van Dylan’s Everything is broken in première. Dat nummer klinkt elke keer opnieuw geweldig, al maakte LaVette een selectie uit de coupletten die Dylan in het origineel stopte.

Zij is geen moment in haar eigen clip te zien, zodat de volle aandacht naar muziek en zang uitgaat.

Toch vonden wij dat jammer, want LaVette heeft niet alleen een zeldzaam goede stem, zij is ook bijzonder expressief: Continue reading

Het is natuurlijk maar een heel klein stukje, maar toch is het leuk acteur Keith Carradine een fragment te horen voorlezen uit Neil Young’s autobiografie Waging heavy peace.

Young beschrijft daar een ontmoeting met Jefferson Airplane’s Grace Slick en Paul Kartner en de inspiratie en opname van Four dead in Ohio: Continue reading